مسیر طولانی اینترمیامی برای تیم شدن
فقط بارسایی‌ها کافی نیستند
فرخ حسابی
روزنامه‌نگار
اینترمیامی در چند هفته اخیر مشغول جمع‌آوری ستاره‌های سابق بارسلونا در تیمش بوده است. این روند با خرید لیونل مسی شروع شد و سپس با آوردن سرخیو بوسکتس و جوردی آلبا ادامه پیدا کرد و حالا صحبت از پیوستن لوئیس سوارس به این تیم نیز به میان آمده و البته شاید پای آندرس اینیستا نیز به میامی باز شود تا فوق‌ستاره‌های سابق آبی‌اناری‌پوش این بار در تیم دیوید بکام جمع شوند.
این خریدها البته چشم‌انداز جذابی را برای اینترمیامی و برای لیگ امریکا موسوم به ام.ال.اس رقم زده است. اینها بازیکنانی هستند که در بالاترین سطح بازی کرده‌اند و بزرگترین جام‌ها را فتح کرده‌اند. آنها بهترین بازیکنان در پست‌های خود و در نسل خود بوده‌اند.
اما ساختن یک تیم برنده به همین آسانی نیست. ام.ال.اس دیگر مثل قبل لیگ بازنشسته‌ها نیست و هر سال تبدیل به لیگی رقابتی‌تر و سخت‌تر از قبل می‌شود. بسیاری از بزرگان فوتبال در شروع کار خود در این لیگ به مشکل خوردند و سرعت بازی‌ها و همچنین مسافت‌های طولانی و آب و هوا آنها را تحت تأثیر قرار داد.
البته ترکیبی که اینترمیامی انتخاب کرده ترکیبی هوشمندانه است. آنها به سراغ بازیکنانی رفته‌اند که هم ذهنیت برنده دارند و هم با یکدیگر کاملاً هماهنگ هستند و انگیزه‌های زیادی نیز برای ادامه دادن به درخشش خود دارند. اما میامی در حال حاضر در کنفرانس شرق لیگ امریکا در رده آخر قرار دارد و این یعنی کارهای زیادی باید برای تحول و بازسازی این تیم انجام شود.
تجربه تلخ
لیگ امریکا بازیکنان بزرگ زیادی را از زمان حضور دیوید بکام در امریکا در سال 2007 به خود دیده است. بازیکنانی مثل زلاتان ابراهیموویچ، تیری آنری، داوید ویا و رابی کین از ابتدای حضور خود در این لیگ درخشیدند و برتری خود را نسبت به دیگر بازیکنان نشان دادند.
اما بازیکنان دیگری هم بودند، بویژه در پست سرخیو بوسکتس یعنی هافبک دفاعی، که به مشکل خوردند. بازیکنانی مثل فرانک لمپارد، استیون جرارد و آندره‌آ پیرلو تجربه تلخ و سختی از بازی در ام.ال.اس در سال‌های آخر فوتبال خود داشتند.
تیم نیویورک‌سیتی که در سال اول خود داوید ویا، لمپارد و پیرلو را خرید اما آنها خیلی زود فهمیدند که حضور این نام‌ها تضمین‌کننده موفقیت نیست. لمپارد و پیرلو در خط میانی در کارهای دفاعی ناتوان بودند و نیویورک‌سیتی هیچگاه تبدیل به یک تیم قدرتمند نشد.
لیگ جوان
در سال‌های اخیر لیگ امریکا نسبت به دوران جرارد، لمپارد و پیرلو هم سریعتر شده و هم به مراتب جوانتر. میانگین سن بازیکنان در این لیگ به 26 رسیده در حالی که لیگی مثل لالیگای اسپانیا میانگین سنی 27 را دارد. بازیکنانی بومی در حال رشد و درخشش در لیگ امریکا هستند و بازیکنان خارجی جوان و بااستعدادی نیز به این لیگ سرازیر شده‌اند. بازیکنان رشدیافته در این لیگ مثل آلفونسو دیویس، ریکاردو پپی، تایلر آدامز و برندن آرونسون همگی در سطح بالای فوتبال اروپا بازی می‌کنند. از سوی دیگر ژسوس فریرا، تیاگو آلمادا و ریکی پوچ (دیگر بازیکن سابق بارسا) ستاره‌های جوانی هستند که به امریکا آمدند و در این لیگ درخشیدند. هیچکدام از این نام‌ها البته در حد مسی، بوسکتس یا آلبا نیستند. این سه نفر تجربه و سابقه درخشانی دارند اما همه آنها بخوبی می‌دانند که با چالش‌های بزرگی در این فصل روبه‌رو هستند.
مسی
MLS یکی از معدود لیگ‌هایی در فوتبال مدرن است که هنوز در آن پست شماره 10 (هافبک هجومی گلزن) نقشی کلیدی دارد و اکثر تیم‌ها روی این نقش تکیه دارند. این لیگ سرشار از شماره10هایی است که بسیاری از آنها آرژانتینی هستند. لوسیانو آکوستا، امانوئل رینوسو و سباستین دریوسی همگی عالی هستند. کارلس خیل و لوکاس زلارایان در پست هافبک هجومی کارهای غیرقابل تصوری در لیگ امریکا انجام می‌دهند.
مسی بدون شک از همه کسانی که در بالا ذکر شد بهتر است. هیچ یک از آن بازیکنان حتی به ستاره قهرمان جام جهانی نزدیک هم نیستند. در زمین، مسی همیشه باید راحت باشد. باید دید که تاتا مارتینو او را به‌عنوان وینگر بازی می‌دهد یا در مرکز خط حمله، اما در هر صورت، او مجوز جابه‌جایی و بازی به‌عنوان بازیکن آزاد را خواهد داشت. او باید در تیمی بازی کند که ستاره‌های کمی را کنار خود می‌بیند و این چیزی است که مسی در زمان بازی برای آرژانتین، پاری‌سن‌ژرمن و بارسلونا به آن عادت نکرده است.
با این حال، میامی ممکن است در طول دوره حضور با مشکلاتی که پی‌اس‌جی با آن مواجه شد مواجه شود. با حضور مسی، کیلیان امباپه و نیمار در خط حمله، پاری‌سن‌ژرمن قدرت پرسینگ از خط حمله را به طور کامل از دست داده بود. اما تیم ملی آرژانتین فرمول ساختن تیم حول مسی را یافت و با آن تا قهرمانی جهان پیش رفت.
این برای بهترین استفاده از مسی نکته‌ای کلیدی است: اطراف او باید بازیکنانی باشند که می‌توانند بدوند و این ما را به بوسکتس می‌رساند. آیا او مثل روزهای جوانی توانایی دویدن و جنگیدن در خط میانی برای مسی را دارد؟