بازی با بلغارها بدون بهره نیست
وصال روحانـی
بلغارستان مدت‌ها است که حتی در قاره متبوعش (اروپا) به سطح تیم‌های درجه چهارم تنزل کرده ولی بازی دوستانه‌ای که طبق اعلام اواخر هفته گذشته فدراسیون فوتبال ایران بین این تیم و تیم ملی کشورمان برای روز 16 شهریور در نظر گرفته شده، نمی‌تواند یک بازی بدون بهره‌های فنی برای «یوزها» باشد. آخرین حضور خبرساز و بالنسبه موفق بلغاری‌ها در مرحله نهایی جام‌های جهانی به 53 سال پیش برمی‌گردد. موقعی که جام جهانی 1970 در مکزیک برپا شد و برزیل با تیمی که گمان می‌رود برترین تیم قهرمان در تمامی ادوار برگزاری و بین همه فاتحان این جام باشد و با درخشش «پله»ای که در 32 سالگی مانند یک مربی تیم را در داخل میدان هدایت می‌کرد، به قهرمانی رسید. از آن تاریخ به بعد بلغارستان حتی راهیابی به مرحله نهایی جام‌های جهانی را همچون فتح آنها برای خود بزرگ انگاشته اما تعدد بزرگان واقعی در فوتبال اروپا، بلغارها را معمولاً ناک اوت و از صحنه‌های اصلی خارج کرده است. با این حال بلغارستان بر اساس سنن و ویژگی‌های همیشگی‌اش مجری یک بازی فیزیکی و قوی است و از هیچ مقابله‌ای نمی‌هراسد و با اینکه فن و مهارت‌های فردی‌اش معمولاً به سطوحی بالا نمی‌رسد اما این کشوری است که هریستو استویچکوف معروف و برنده توپ طلای 1994 و همچنین نظایر یوردان لچکوف را به فوتبال جهان ارزانی داشته است. ریشه چنین مردانی یک ربع قرن است که در فوتبال بلغارستان خشکیده و اکثریت در تیم ملی کنونی این کشور با بازیکنانی متوسط و معمولی است اما برای فوتبال ما که تا همین 40 روز پیش در جام کاملاً بی‌ارزش کافا مشغول رقابت با امثال قرقیزستان و افغانستان بود، بازی با بلغارستان مثل دیدار با یک غول است. مسابقه 16 شهریور وجوه آموزشی فراوانی برای ما دارد و می‌تواند تیم ملی ایران را که مشغول آماده‌سازی خود برای دور پایانی جام ملت‌های آسیای 2023 (دی و بهمن‌ماه در قطر) است، به درجات بالاتری از توانایی فیزیکی و کارأیی گروهی برساند و برای بازی‌های فرسایشی و جنگ با تیم‌های استخوان درشت مهیاتر سازد.
اینها محسنات قابل ذکری است که شامل حال تیم امیر قلعه‌نویی خواهد شد و اگرچه حریف اروپایی ما به هیچ روی یک تیم پر کیفیت نیست اما بازی با آن یک اتلاف وقت صرف هم نخواهد بود.