پایان رقابت فشرده وزنه‌برداران در اردبیل با قهرمانی میزبان
رکوردهای پایین، زنگ خطر را روشن کرد!
رضا عباسپور
روزنامه نگار
رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی کشور امسال با طراحی جدیدی که کمیته مسابقات فدراسیون وزنه‌برداری برای برگزاری این رویداد مهم و معتبر داخلی تدارک دیده بود، اگر چه با انتقادات متعددی نسبت به نحوه و نوع برگزاری این رویداد به‌صورت همزمان و در سه رده سنی (نوجوانان، جوانان و بزرگسالان) همراه بود، اما نهایتاً رضایت تعداد زیادی از اهالی وزنه‌برداری، قهرمانان و مسئولان هیأت‌های استانی را نیز به‌دنبال داشت. با وجود این اما برخی موارد و نقاط ضعف و قوت در برگزاری همزمان هر سه رده سنی به میزبانی استان و شهر اردبیل به چشم می‌خورد که بد نیست در ادامه برخی از آنها را برای ارتقای کیفی و استانداردتر شدن این مسابقات در سالهای آینده با هم مرور کنیم.
مرغوبیت مدالی جایگزین امتیاز تیمی!
قطعاً مسابقات قهرمانی کشور در وزنه‌برداری ایران تاریخی قدیمی و کهن دارد، به همین دلیل اهالی وزنه‌برداری روی این مسابقه یک علاقه و عرق ویژه‌ای دارند. امسال اما پس از تغییر و تحولاتی که در سیستم مدیریتی فدراسیون وزنه‌برداری ایجاد شد، کمیته مسابقات با نظر مسئولان این مجموعه تصمیم گرفتند برای نخستین بار این مسابقات را در هر 3 رده سنی (نوجوانان، جوانان و بزرگسالان) در یک محل و به میزبانی یک استان برگزار کنند. از قضا نخستین دوره‌ای که قرار شد با سبک و سیاق جدید رقابت‌های قهرمانی کشور را داشته باشیم، قرعه به‌نام استان اردبیل و هیأت وزنه‌برداری این استان افتاد. یکی از تغییرات عمده‌ای که در سبک و سیاق برگزاری این دوره از مسابقات قهرمانی کشور تقریباً صدای برخی از استان‌ها و قهرمانان را درآورده بود، ابتدا موضوع تراکم و همزمانی برگزاری هر سه رده سنی همزمان با هم در یک استان بود، پس از آن نیز بحث مربوط به محاسبه مرغوبیت مدالی وزنه‌برداران و تیم‌ها به جای امتیاز تیمی بود. یعنی در این دوره مسابقات قهرمانی کشور، کمیته برگزاری، به جای اینکه مثل سنوات قبل امتیاز وزنه‌برداران را در حرکات یکضرب، دوضرب و مجموع برای امتیاز مجموع تیمی و رتبه‌بندی تیم‌ها در جدول پایانی مسابقات محاسبه کند، مرغوبیت مدالی وزنه‌برداران را برای امتیاز مجموع آنها در نظر گرفت. اتفاقی که باعث شد خیلی از مدعیان قدیمی و نامدار مثل مازندران، خوزستان و... از کورس جا مانده و جای خود را به استان‌های گمنام‌تر و کم‌ادعاتر در گذشته مثل هرمزگان، البرز، تهران و ... بدهند که مدت‌ها بود جایگاهی در بین مدعیان وزنه‌برداری ندارند. البته شاید اگر از زاویه‌ای دیگر به این تغییر نگاه کنیم، می‌توان آن را بواسطه امیدبخشی در بین استان‌های کم‌برخوردارتر مفید و تأثیرگذار دانست. البته چون از قدیم‌الایام تکلیف سکونشینان و مدعیان قهرمانی رقابت‌های قهرمانی کشور وزنه‌برداری را بحث امتیازی مشخص می‌کرد، بد نیست کارشناسان و مسئولان برای سالهای آتی، یک مقدار جدی‌تر و کارشناسی شده‌تر این تغییر را در دستور کار قرار دهند. مبحث بعدی هم تمرکز یکجای مسابقات قهرمانی کشور در هر سه رده سنی (نوجوانان، جوانان و بزرگسالان) در یک منطقه و به‌صورت همزمان بود. موضوعی که البته این بحث هم موافق داشت و هم منتقد. موافقان معتقد بودند که دیگر کل مسابقات به‌صورت یکجا و به میزبانی یک استان برگزار و جمع و جور می‌شود. ضمن اینکه از نظر هزینه‌ای هم این تمرکز برای استان‌ها به‌صرفه‌تر است. اما منتقدین معتقدند که تمرکز مسابقات در یک استان باعث می‌شود که اولاً نتایج تیم‌های پایه تحت تأثیر فضا و نتایج وزنه‌برداران بزرگسال قرار گرفته، یا دیده نشود. ثانیاً هزینه اعزام سه تیم کامل یا حتی ناقص به‌صورت همزمان و در یک زمان برای هیأت‌های استانی بسیار سنگین تمام می‌شود.
رکوردهای نگران کننده
پرونده رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی کشور (نوجوانان، جوانان و بزرگسالان) در اردبیل و در سال 1402 به ترتیب با قهرمانی تیم‌های فارس در رده سنی نوجوانان، آذربایجان غربی در رده سنی جوانان و اردبیل در رده سنی بزرگسالان بسته شد. حقیقتاً اینکه این مسابقات برای قهرمانان و افتخارآفرینان در رده‌های سنی و اوزان مختلف با چه رنگ مدال و سکویی همراه بود قطعاً برای استان‌ها و مدال‌آوران این دوره از مسابقات مهم و حایز اهمیت بود. اما نهایتاً چیزی که برای وزنه‌برداری ایران و بحث پشتوانه‌سازی تیم‌های ملی بسیار مهم است، موضوع سطح رکوردی و شرایط آمادگی وزنه‌برداران در اوزان مختلف خصوصاً رده سنی بزرگسالان بود. بی‌تردید اگرچه حضور تعداد زیادی وزنه‌بردار در استان اردبیل برای وزنه‌برداری و پویایی این رشته المپیکی مهم است، اما با نیم‌نگاهی به رکوردهای ثبت شده، می‌توان دریافت که شرایط وزنه‌برداران خصوصاً در اوزان سنگین که برای ما حکم مدال‌های آسیایی، جهانی و المپیک را دارد، شرایط رکوردی قهرمانان کشور در اردبیل خیلی چنگی به دل نزد. رکوردها پایین بود و ناامید‌کننده، طوری که می‌توان آن را هشدار و زنگ خطری جدی قلمداد کرد. البته قطعاً این اتفاق برمی‌گردد به کمبودهای زیادی که در سالهای گذشته ما در بخش پشتوانه‌سازی داشتیم. به همین دلیل می‌توان امیدوار بود که این رقابت‌ها تلنگر جدی برای ما باشد تا با حمایت از پشتوانه‌سازی، نگاه ویژه‌ای به استعدادها در استان‌های مستعد در رشته وزنه‌برداری داشته باشیم.
ZOOM
با نیم‌نگاهی به رکوردهای ثبت شده، می‌توان دریافت که شرایط وزنه‌برداران خصوصاً در اوزان سنگین که برای ما حکم مدال‌های آسیایی، جهانی و المپیک را دارد، در اردبیل خیلی چنگی به دل نزد. رکوردها پایین بود و ناامید‌کننده، طوری که می‌توان آن را هشدار و زنگ خطری جدی قلمداد کرد. البته قطعاً این اتفاق برمی‌گردد به کمبودهای زیادی که در سالهای گذشته ما در بخش پشتوانه‌سازی داشتیم. به همین دلیل می‌توان امیدوار بود که این رقابت‌ها تلنگر جدی برای ما باشد تا با حمایت از پشتوانه‌سازی، نگاه ویژه‌ای به استعدادها در استان‌های مستعد در رشته وزنه‌برداری داشته باشیم.