مشکلات و امیدهای «عنایتی» در اردوی ترکیه
همان دعوای همیشگی
وصال روحانی
روزنامه نگار
ماجراهای تیم ملی امید فوتبال ایران همان قضایای همیشگی و دعوا، همان دعوای قدیمی است. داستان، صریح و کوتاه و آشنا است؛ باشگاه‌ها به تیم «امید» بازیکن نمی‌دهند و مربیان این تیم حداقل نیمی از وقت‌شان مصروف کش و قوس با این باشگاه‌ها می‌شود. همان وقتی که باید صرف کارهای فنی و ارتقای تاکتیکی تیم ملی امید شود و کیفیت آن را برای دیدارهای مهم پیش رو بالاتر بیاورد.
مشکل فقط ممانعت مربیان استقلال از آزادسازی دو بازیکن تیم ملی «امید»شان (سینا سعیدی‌فر و محمدحسین زواری) به قصد حضور آنها در اردوی تدارکاتی امیدها نیست که در ترکیه برپا شده است. به‌واقع اگر اردوی تمرینی اخیر تراکتور و سپاهان از قضا در ترکیه نبود و مسأله همزمانی نسبی حضور آنها و امیدها در خاک این کشور پیش نمی‌آمد، رضا عنایتی سرمربی «امید» حتی نمی‌توانست به حضور نفرات منتخب این دو تیم در اردوی تمرینی امیدها در ترکیه هم امید ببندد.
عنایتی حتی نتوانسته یحیی گل‌محمدی سرمربی پرسپولیس را مجاب کند که مدافع چپ جوانش (محمدمهدی احمدی) را به تیم وی تحویل بدهد تا جزو مسافران ترکیه باشد و او تک بازیکن سرخپوش منتخب عنایتی برای عضویت در تیم امید تا این لحظه بوده است. جالب‌تر و تلخ‌تر اینکه تنها راه حضور وی در اردوی تمرینی امیدها در ترکیه این است که اردوی خارجی مورد‌نظر پرسپولیس در این کشور که از یک ماه و اندی پیش در دستور کارشان بوده و یک روز لغو شده و فردای آن قابل برگزاری توصیف شده سرانجام برپا گردد و یحیی پس از بیرون کشیدن کل عصاره و توان احمدی در تمرینات سرخ‌ها، احتمالاً باقی‌مانده جسد(!) وی را تحویل عنایتی بدهد.
حتی برای یک ثانیه
پس از خودداری جواد نکونام سرمربی این فصل آبی‌های تهرانی از تحویل دادن سعیدی‌فر و زواری به اردوی تمرینی امیدها در ترکیه، سرپرست تیم ملی امید کلی گرد و خاک کرد و در مصاحبه‌هایی تصمیم‌گیرنده‌ها در استقلال را به باد انتقاد گرفت و این باشگاه هم با انتشار بیانیه‌ای جواب وی را با لحنی نه‌چندان دوستانه داد. اینجا بود که عنایتی وارد گود شد و با عنایت به اینکه دعواهای لفظی و اعتراض به عملکرد باشگاه‌ها حتی اگر به حق باشد، کار را از آنچه هست، خراب‌تر می‌کند، کوشید در مصاحبه‌هایی ویرانی‌های به‌جای مانده از اظهارات سرپرست تیمش را تا حدی آباد کند. او تا آنجا پیش رفت که مدعی شد هم با نکونام و هم با گل‌محمدی تلفنی صحبت کرده و به تفاهم رسیده و مشکل خاص و برخوردی وجود ندارد و در عین حال تأکید کرد که اگر استقلال به‌رغم حضور سعیدی‌فر و زواری فقط 15 بازیکن خود را در تمرینات حاضر می‌بیند، با کسر شدن این دو نفر و سفر آنها به ترکیه و به تبع آن 13 نفره شدن تمرین آبی‌ها تفاوت چندانی به حال آنها ایجاد نمی‌شود. عنایتی افزود که سعیدی‌فرد و زواری با شرکت در اردوی تمرینی امیدها در ترکیه و حضور در دو سه بازی تدارکاتی در آن سامان پخته‌تر می‌شوند و بهره‌های این قضیه به استقلال هم می‌رسد زیرا دو بازیکن جوانش را از این پس صاحب تجربه بین‌المللی بیشتری خواهد دید؛ ادعایی که حتی اگر صحت داشته باشد، شاید برای یک ثانیه هم نکونام را مجاب به آزادسازی این دو بازیکن نکند زیرا این مربی به سبب بدعهدی مدیران باشگاه در جذب نفرات مورد‌نظر وی در فاصله فقط دو هفته تا شروع لیگ بیست و سوم وضع بسیار تیره‌تر و نگران‌کننده‌ای دارد و مجبور شده است بیش از پیش روی نفرات جوان و رده سنی «امید» خود تکیه و آنها را وارد کارزارهای مقدماتی لیگ و تمهیدات مرتبط با آن کند.
این غیبت طولانی بی‌دلیل نیست
شاید استقلال به‌خاطر وضعیت ویژه‌اش قادر به همکاری با تیم ملی امید نشده باشد اما حتی باشگاه‌های فاقد مشکلات حاد هم مثل معمول روی خوش به این تیم نشان نمی‌دهند و به بهانه انجام تمرینات «پیش‌فصل» و اهمیت و تأثیرگذاری آن بر کل سرنوشت فصل از واگذاری نفرات تیم ملی امید خود به عنایتی و همکارانش ابا دارند.
حرف آنها ظاهراً محکمه‌پسند است زیرا می‌گویند لزوم شرکت همه نفرات تیم‌شان از جمله زیر 23 ساله‌ها (امیدها) و زیر 21 ساله‌ها (که آن هم می‌تواند در رده سنی «امید» تلقی شود) امری خطیر و مهم است و اگر این نفرات نباشند و طی تمرینات با سایرین هماهنگ نشوند، در پازل‌های تاکتیکی مربیان جا نمی‌افتند و تا آخر فصل دچار مشکل خواهند شد. عنایتی قبل از پذیرش مربیگری امیدها از این‌گونه قضایا و این نوع برخوردها خبر داشت و در نتیجه باید بسوزد و بسازد و دم نزند.
ZOOM
کسی به دفاعیات عنایتی توجه نمی‌کند
شهریورماه مرحله اول مقدماتی زیر 23 سال قهرمانی آسیا که مقدماتی المپیک پاریس هم تلقی می‌شود، در خاک ازبکستان برگزار می‌شود و عنایتی و شاگردانش کار بس سختی برای غلبه بر میزبان که تیم توانمندی در این رده در اختیار دارد، پیش‌رو خواهند داشت. اگر تیم عنایتی در همین مرحله حذف شود و به دور نهایی انتخابی آسیا (و المپیک) که در قطر برگزار می‌گردد، نرسد، همه تقصیرات متوجه کادر فنی تیم ملی امید خواهد شد و کسی به دفاعیات عنایتی و مسأله عدم همراهی باشگاه‌ها با او توجه نخواهد کرد و دردناک‌ترین قسمت ماجرا برای «مربیان» به قطع و یقین همین بخش خواهد بود. بیهوده و بی‌دلیل نیست که دوری فوتبال ایران از المپیک‌ها 47 ساله شده است زیرا قصه‌هایی که شرح دادیم، در ادوار قبلی المپیک‌ها هم برقرار بوده است.