25 میلیارد برای بازگرداندن بازیکن خودمان!
حسین‌زاده، مرهم زخم جدایی محبی؟
حمیدرضا عرب
روزنامه نگار
حتی اگر تماس علی خطیر با مهدی قایدی نتیجه مطلوبی به همراه داشته باشد، باز هم زوج طلایی استقلال که فصل پیش گل‌های پرشماری به ثمر رساند، دیگر در ترکیب آبی‌ها حضور نخواهد داشت. گرچه توافق با مهدی قایدی نیز بسیار دشوار است و باشگاه اماراتی خواستار مبلغ قابل توجهی است که در توان باشگاه استقلال نیست و به احتمال فراوان این بازیکن نیز از کف استقلال پریده است.
نکونام به مدیران سابق استقلال تأکید کرده بود که دست‌کم یکی از این دو بازیکن فصل بعد در استقلال باشند. هر چند که ترجیح سرمربی استقلال این بود که هر دو بازیکن در ترکیب تیمش برای فصل بعد باشند اما جدایی محبی و حضور او در روسیه تمام امیدهای سرمربی استقلال را بر باد داد و از آن سو نیز بعید است که تلاش علی خطیر برای جلب رضایت مهدی قایدی به سرانجام خوشی برسد و استقلال به سمتی برود که بتواند قایدی را در ترکیب فصل آینده خود داشته باشد تا یکی از زوج طلایی آبی‌ها فصل بعد هم در ترکیب تیم نکونام حضور داشته باشند.
وضعیت به وجود آمده جواد نکونام را به شدت نگران آینده تیمش کرده و به همین دلیل او از سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال خواست مذاکرات اولیه با امیرحسین حسین‌زاده را انجام دهد تا شاید این بازیکن که اکنون در باشگاه شارلروای بلژیک حضور دارد، به استقلال برگردد.
باشگاه استقلال در مذاکرات خود با سران شارلروای بلژیک اعلام کرده قادر است تا 500 هزار دلار برای آزادی این بازیکن بپردازد. معادل ریالی این عدد 25 میلیارد تومان خواهد شد که رقم قابل توجهی است. اما جالب توجه است که سران باشگاه شارلروای بلژیک اعلام کرده‌اند که حسین‌زاده را تنها در ازای دریافت 800 هزار دلار آزاد خواهند کرد.
اگر قوانین سازمان لیگ که اخیراً به باشگاه‌ها ابلاغ شد را لازم‌الاجرا بدانیم، باشگاه استقلال باید رضایتنامه دائم حسین‌زاده را از باشگاه شارلروای بلژیک بگیرد و به همین دلیل دست آبی‌ها آنچنان باز نیست که بازیکن خودشان را که بعد از درخشش در فصل قهرمانی مورد توجه این تیم بلژیکی قرار گرفت با توافق قرضی بازگردانند و یا باید باشگاه بلژیکی را به دریافت 500 هزار دلار راضی کنند و یا اینکه باز هم سر کیشه را شل کنند تا شاید حسین‌زاده مرهمی باشد بر زخم عمیق جدایی محبی و قایدی.
***
در ماجرای انتقال حسین‌زاده به باشگاه شارلروای بلژیک یک موضوع قابل تأمل است. سؤال این است که چرا در زمان انتقال این بازیکن به باشگاه بلژیکی مسئولانی که قرارداد را امضا کردند، بندی در قرارداد حسین‌زاده قرار ندادند که اگر این بازیکن خواسته به باشگاه سابق خود بازگردد، با کمترین هزینه ممکن باشد؟ آنها که کار انعقاد قرارداد را به عهده داشتند، می‌توانستند مبلغی را مشخص کنند تا در شرایط کنونی که استقلال دوباره دست نیاز به سمت حسین‌زاده دراز کرده و از آن سو باشگاه بلژیکی نیز ارقام قابل توجهی را برای آزاد کردن این بازیکن در نظر بگیرد. اینکه معمولاً مدیران باشگاه استقلال از مواضع پایین به سراغ بازیکنان سابق خود که در لیگ‌های خارجی شاغل هستند می‌روند از جمله اتفاقات شگفت‌انگیز در باشگاه استقلال است که باید چنین بدعت‌هایی در باشگاه استقلال برچیده شود تا لااقل در قراردادهای فی‌مابین با طرف‌های خارجی امتیازاتی از این دست گرفته شود تا دست کم بازیکنی که در باشگاه استقلال رشد و پرورش یافته اگر دوباره قصد بازگشت داشت، بدون هزینه یا با کمترین هزینه ممکن باشد.
گفته می‌شود علی خطیر در عقد قراردادهای بین‌المللی تجربه بسیاری دارد و از عهده موارد حقوقی برخواهد آمد که باید دید اگر عمر او تا جایی قد داد که در چنین شرایطی قرار بگیرد آیا می‌تواند امتیازات کافی را از تیم‌های خواهان بازیکنان استقلال دریافت کند یا خیر؟!