59 گل خورده مسجدسلیمانی‌ها شاید رکوردی جاودانه باشد
صعود 9 پله‌ای «پرشورها»
وصال روحانـی
روزنامه نگار
قیاس موارد جالب روی داده در لیگ بیست و دوم فوتبال کشور با آنچه در لیگ بیست و یکم تحقق یافت، پاره‌ای از حقایق مهم را مشخص می‌کند و چراغ راهی برای لیگ بیست و سوم خواهد بود. که از 12 مرداد امسال به راه خواهد افتاد.
از معدل امتیازگیری‌ها تا شرایط و بیلان‌هایی که قهرمانان و تیم‌های دوم تا چهارم دو فصل مذکور را مشخص ساختند و همچنین میزان امتیازگیری برخی تیم‌های سقوط‌کننده یا ابقا شده در لیگ همه و همه نشانگر فاکتورها و مواردی هستند که احتمالاً در لیگ بیست و سوم نیز شکل خواهند گرفت و به همین خاطر بذل توجه به آنها الزامی است. نکات مورد بحث از این قرارند:
از 13 به 4
تیم فوتبال تراکتور تبریز که به خاطر احساسات ناب و سرشار از شوق هوادارانش لقب «پرشورها» را یدک می‌کشد، در لیگ بیست و دوم نسبت به لیگ بیست و یکم 9 پله ارتقای درجه داشت. این تیم دو سال پیش فقط به رتبه سیزدهم لیگ برتر رسیده و حتی در مقاطعی از فصل خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر را هم حس می‌کرد اما در لیگ بیست و دوم با جهشی چشمگیر چهارم شد و مجوز شرکت در مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا را هم کسب کرد. این پیشرفت عظیم محصول انتخاب پاکو خمس اسپانیایی به عنوان سرمربی این تیم و کار حرفه‌ای و سختگیرانه وی در جمع سرخ‌های تبریزی بود و او به واقع دنیایی از انرژی و عزم تازه را به تراکتوری‌ها تزریق کرد.
از تنزل استقلال تا احیای قرمزها و طلایی‌ها
استقلال تهران یک قهرمانی پرشکوه و بدون تحمل حتی یک شکست در لیگ بیست و یکم داشت و 68 امتیاز گرفت اما در لیگ بیست و دوم متحمل چهار باخت شد و 6 پوئن کمتر اندوخت و فقط به رتبه سوم رسید. این نزول محسوس محصول سرمربیگری توأم با پریشانی ریکاردو ساپینتوی پرتغالی در فصل گذشته بود حال آن که فرهاد مجیدی در لیگ بیست‌ویکم مربیگری معقول‌تر و توأم با آرامش بیشتری را در استقلال مرعی داشت و به تبع آن بهتر و بیشتر توانست از قابلیت‌های موجود در این تیم بهره گیرد. پرسپولیس و سپاهان در نقطه مقابل آمار بهتری را در لیگ بیست و دوم در قیاس با لیگ قبلی به ثبت رساندند. سرخ‌های تهرانی با جمع‌آوری 66 امتیاز که 3 امتیاز بیشتر از اندوخته لیگ قبلی‌شان بود، قهرمان شدند و طلایی‌های اصفهان نیز در حالی با 65 پوئن نایب قهرمان شدند که در لیگ بیست و یکم 56 امتیاز بیشتر نگرفته و فقط به رتبه سوم رسیده بودند. به واقع مردان یحیی گل‌محمدی بهترین آموزه‌های فنی را از لیگ بیست و یکم برگرفتند تا بر بلندای لیگ بیست و دوم بایستند و سپاهان هم با هدایت ژوزه مورایس پرتغالی آنقدر خوب کار کرد که کمترین فاصله (فقط یک امتیاز) را تا قهرمانی داشت و شاید اگر این مربی پیشینه و تجربه بیشتری در لیگ ایران داشت، از قهرمانی دور نمی‌ماند چنان که تیمش کمترین شکست را هم در فصل گذشته داشت (فقط سه مورد).
تنها تیمی که سر جایش ماند
تنها تیم لیگ برتر که جایگاه و رتبه‌اش را در هر دو لیگ 22 و 21 تکرار کرد و از جایش تکان نخورد، آلومینیوم اراک بود که در هر دو عرصه حائز رتبه هشتم یعنی دقیقاً میانه‌نشین جدول شد. تنها نقطه قوت این بود که آلومینیوم دو فصل پیش 37 امتیاز در راه کسب این رتبه اندوخت و فصل گذشته به 40 امتیاز دست یافت. سیدمهدی رحمتی که سرمربی آلومینیوم در هر دو فصل مورد بحث بود، برای لیگ بیست و سوم به نساجی کوچ کرده است و باید دید رهاورد او برای این تیم قائمشهری که در لیگ بیست و دوم به رتبه نازل سیزدهم اکتفا کرد و حتی تا روزهای آخر لیگ خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر را حس می‌کرد، چه خواهد بود.
22 امتیاز؛ هم عامل نجات و هم نشانه سقوط
مس کرمان با وجود اندوختن 22 امتیاز در لیگ بیست و دوم یکی از دو تیمی بود که در قعر جدول نشست و همراه با نفت مسجدسلیمان به دسته‌ای پایین‌تر سقوط کرد. اما یک فصل پیش‌تر تیم مسجدسلیمان با وجود کسب 22 امتیاز چهاردهم شده و از سقوط به «لیگ یک» رهایی یافته بود. آنچه در آن فصل موجب نجات این تیم خوزستانی شد، بیلان بسیار ضعیف‌تر دو تیم شهرخودرو مشهد و فجر سپاسی شیراز بود که هر دو فصل 17 امتیاز اندوختند و به «لیگ یک» ارجاع شدند. از این دو تیم، شهرخودرو در «لیگ یک» هم آنقدر ضعیف ظاهر شد و مشکلات اداری داشت که از میانه فصل از گردونه لیگ کنار گذاشته شد و این لیگ را که در سال‌های اخیر 18 تیمی بوده، عملاً به یک رقابت 17 تیمی تبدیل کرد. فجر سپاسی اما در همین فصل تا آخرین هفته رقابت‌ها از مدعیان صعود مجدد به لیگ برتر بود و اگرچه چهارم شد و در لیگ دسته اول ابقا گشت اما سزاواری‌های خود را با هدایت مهدی رجب‌زاده به رخ کشید.
رقابت نزدیک پیکان و فجرسپاسی در گل نزدن
در لیگ بیست‌ودوم ضعیف‌ترین خط حمله را پیکان در اختیار داشت که در 30 بازی خود تنها 12 بار دروازه رقبا را فرو ریخت و این یک رکورد واقعاً اسفبار بود اما بد نیست بدانید یک فصل پیش‌تر فجر سپاسی (که به دسته‌ای پایین‌تر سقوط کرد) با اکتفا به 10 گل زده حدنصاب ضعیف‌تری را به ثبت رسانده بود که شاید کمترین میزان گل زده در تمامی 22 دوره این مسابقات باشد و این در حالی است که چند دوره لیگ برتر با شرکت 18 تیم و به تبع آن با انجام 34 مسابقه برای هر تیم سپری شده بود.
یک رکورد تاریخی
حدنصابی که نفت مسجدسلیمان در فصل گذشته لیگ به ثبت رساند و در 30 بازی خود 59 بار دروازه‌اش را به روی رقبا گشوده دید، بدترین رکورد گل خوردن در تمامی ادوار لیگ را بی‌گمان به نام این تیم نوشت. پنج بار سرمربی عوض کردن این تیم در طول فصل که یکی از دیگری ضعیف‌تر عمل کردند و عملاً عنصر ثبات را از تیم گرفتند، از دلایل اصلی حک شدن این رقم هولناک در دفتر حیات لیگ برتر بود و تکرار آن، کار هر تیمی نخواهد بود و شاید هم جاودانه شود. این در حالی روی داد که در لیگ بیست و یکم رکورد بیشترین گل خورده را شهرخودرو با 43 بار باز شدن دروازه‌اش برجای نهاده بود. تیمی که اینک فعالیت رسمی و مشخصی ندارد و مدتی «پدیده» هم خوانده می‌شد و هیأت فوتبال خراسان نیز قیمومیت آن را در یک مقطع زمانی در دست داشت.