«استقلال» در حسرت مدیرانی منصف
وصال روحانـی
روزنامه نگار
اظهارات اخیر حجت کریمی چنان غریب و فاقد منطق بوده که معلوم نیست سران ورزش کشور با کدامین دلگرمی می‌خواهند وی را در پست خطیر سرپرستی مدیرعاملی استقلال حفظ کنند و فرد دیگری را جانشین او نسازند. کریمی ابتدا در مصاحبه‌ای تلویزیونی همه موارد منجر به انتخاب جواد نکونام را به‌عنوان سرمربی جدید آبی‌های تهرانی به خود نسبت داد و مدیران قبلی این باشگاه را نکوهش کرد که چرا اولاً مثل او در تعیین کادر فنی استقلال خوش‌سلیقه نیستند و به چه سبب با وجود سال‌ها سابقه حضورشان در جمع مدیران این باشگاه، همچنان مایل به ادامه دادن به این حضور هستند. کریمی اشاره‌ای به این مسأله نکرد که حمایت تام و تمام او از ریکاردو ساپینتو در هفته‌های پایانی فصل با وجود پریشانی‌های رفتاری این مربی، استقلال را به سوی ناکامی در هر دو میدان «لیگ» و «حذفی» سوق داد و به این مسأله نیز اشاره وسیعی نداشت که چرا پس از قطعی شدن جدایی سرمربی پرتغالی آبی‌ها قریب به 25 روز وقت صرف انتخاب جانشین او کرد. آن هم در حالی که از همان روز نخست مشخص بود که در میان نامزدهای جایگزینی، نکونام به لحاظ فنی خیرالموجودین است و بهتر است که به او روی بیاورند و آن همه اسم‌های داخلی و خارجی را بیهوده ردیف نکنند و هواداران را سر کار نگذارند. تشخیص معیارهای سران ورزش در امر تعیین مدیران سرخابی‌ها قدری سخت است اما شکی نیست که این مدیران نه تنها باید از حداقل اهلیت در ورزش برخوردار باشند بلکه از سواد و اطلاعات عمومی وسیع و انصاف در حد بالا برخوردار باشند و از خودستایی در محافل و مصاحبه‌ها بشدت پرهیز کنند. رفتارها و گفتارهای کریمی در اکثر مصاحبه‌هایش از جمله مصاحبه طولانی اخیر او با شبکه ورزش تلویزیون ناقض مرام‌ها و رویکردهای فوق و بیشتر شبیه به یک تبلیغ شخصی و استفاده حداکثری از یک مدیوم پربیننده برای تحکیم شرایط خود و سست‌سازی جایگاه سایرین بود. این گونه قهرمان‌سازی‌های صوری از خود، فرجام خوشی ندارد و بیش از آن که مردم را با این گونه مدیران همسو سازد، از آنها مأیوس می‌کند. کریمی شاید هرگز نتواند یک مدیر ارشد صالح برای آبی‌ها باشد و اصولاً در این اندازه‌ها نیست اما متأسفانه در رفتار و گفتارش هم منصف نیست و این بیش از هر چیزی اسباب تأسف عمیق می‌شود.