جاهای خالی پر شد، به امید فصل جذاب
کاوه علی اسماعیلی
عصر دیروز، آخرین نیمکت‌های لیگ برتر هم پر شد تا فصل بیست و سوم به فاصله حدود یک ماه تا شروع مسابقاتش، هیجان را احساس کند. دیروز رسول خطیبی به پیکانشهر رفت و قراردادش را با ایران‌خودرویی‌ها به امضا رساند. مهدی تارتار هم به ملوان پیوست تا کار تمام شود. حالا یحیی گل‌محمدی را روی نیمکت پرسپولیس می‌بینیم. سرمربی موفقی که فصل آینده هم برای قهرمانی می‌جنگد. مورایس به اصفهان بازگشت تا سپاهان برای فصل جدید، بهانه‌ای برای عدم موفقیت نداشته باشد. در استقلال یک خانه‌تکانی اساسی صورت گرفت و جواد نکونام وارد رختکن شد. تراکتور اما از نگرانی‌هایش برای جدایی خمز عبور کرد؛ این مربی اسپانیایی بازگشته تا تیم خود را برای آینده‌ای روشن بسازد. مس رفسنجان هم تحول را احساس کرد؛ ساکت الهامی جانشین محمد ربیعی شد. آن‌وقت ربیعی به اصفهان رفت تا جای تارتار را روی نیمکت ذوب‌آهن بگیرد و بدون تیم نماند. گل‌گهر با یک سرمربی یونانی به نام ماریوس اوزونیدوس به لیگ پای می‌گذارد. آیا او جانشین صالحی برای امیر قلعه‌نویی است؟ باید عملکردش را ببینیم. فولادی‌ها در نهایت با منصوریان به توافق رسیدند و او را در اهواز حفظ کردند. در اراک، وقتی سیدمهدی رحمتی راهی نساجی شد، مجتبی حسینی را برگزیدند. حسینی در این شهر کار به مراتب سخت‌تری نسبت به زمان حضورش در پیکان پیش‌رو دارد. هوادار که با ساکت الهامی و حاشیه‌هایش همیشه در میان اخبار دیده می‌شد، حالا قرار است با محمود فکری در فصل آینده آفتابی شود. پیکان هم با رسول خطیبی پرانگیزه، با دوجین بازیکن جوان و جویای‌نام قرار است لیگ را سورپرایز کند. ملوانان برای آینده‌ای درخشان دست روی تارتار گذاشته‌اند. مدیران نساجی هم تیم را دودستی تقدیم رحمتی کردند تا شاید او خاطرات تلخی که حمید مطهری و کارلوس هرناندز در مازندران ساختند را بشورد و ببرد! صنعت نفت با عبدالله ویسی قرار است راهی لیگ شود. استقلال خوزستان با کلی دعوا و درگیری، خلاصه سیروس پورموسوی را حفظ کرد و شمس‌آذر قزوین هم سعید دقیقی را در اختیار خواهد داشت. این دو تیم آخر، دست در دست هم راهی لیگ برتر شدند تا جای مس کرمان و نفت مسجدسلیمان را بگیرند. حالا لیگ به شکل بهتری، خودش را به اهالی فوتبال شناساند و نوبت جدی شدن تمرینات است. در واقع جاهای خالی پر شده و همه در انتظار شروع یک فصل جذاب هستند. فصلی که در آن، برخلاف سال‌های گذشته خبری از «اشتباهات تابلوی داوری» نباشد و تیم‌ها بر اساس شایستگی فنی کادرفنی خود امتیاز بگیرند نه فریادهای مربیان پرحاشیه‌شان. این زمان، بهترین فرصت برای افزایش توان سخت‌افزاری به خصوص در زمینه داوری و اضافه کردن VAR به لیگ بود که به راحتی از دست رفت و فصل آینده، هر چقدر هم تیم‌های خوبی داشته باشیم، باید باز هم صدای گوش‌خراش اعتراض سرمربیان بابت ناعدالتی داوران را بشنویم.