وکیل مدافع شیطان!
سعید آقایی
روزنامه نگار
او از آن دسته بازیکنانی است که حاشیه را بیشتر از متن دوست دارد. ستاره‌ای که به دنبال دستاری از جنس حواشی است تا به سرش ببندد تا بیشتر او را ببینند و در ویترین بنشیند. او برای دیده شدن از هیچ کاری فروگذار نیست؛ حتی از ریشخند کردن هم‌تیمی‌ها و یا اشک تمساح ریختن در برابر دوربین‌ها پس از باخت. با وجود این او هرگز دوست‌داشتنی نیست و حتی درصدی از محبوبیت یاغی‌های سابق را ندارد. او نه مجتبی محرمی است، نه مهدی هاشمی نسب و نه علی انصاریان و نه حتی بهروز رهبری فرد. مدافعان سابقی که هر کدام از آنها در حاشیه صاحب سبک بودند و پرچمدار محسوب می‌شدند اما این حاشیه‌های کبود نه تنها آنها را از چشم‌ها نینداخت بلکه آنها را محبوب‌تر هم کرد. نوعی دیوانگی و جنون دوست‌داشتنی که تیم را به هم می‌ریخت و آتش به پا می‌کرد اما تمامی این خرابکاری‌ها و ضربه زدن‌ها به تیم هم نتوانست آنها را از قلب‌ها بیرون کند. ستاره‌هایی که فوتبال را با قلبشان بازی می‌کردند و از همین رو در قلب‌ها جای داشتند.
در گذر حوادث و تندباد اتفاقات و تغییرات حیرت‌انگیز، جنس یاغی‌گری هم تغییر کرده. دیگر کسی از عصیان‌زدگی‌هایی از جنس محرمی و انصاریان در فوتبال نمی‌بیند و عصیانگران دیروز جای خود را به بچه سرتق‌های امروزی داده‌اند که کسی آنها را دوست ندارد. آنها که می‌کوشند ادای دیروزی‌ها را دربیاورند اما حتی سرسوزنی با یاغی‌های دیروز شباهت ندارند. دیروز یقه دری و بخیه در میدان و بیرون میدان رند روز بود امروز اتوبوس گیت و بچه بازی متر شده! محمدحسین کنعانی‌زادگان مدافع تیم ملی سرلیست این دسته از بازیکنان است. آنها که خود را یاغی و عصیانگر می‌دانند اما رفتار و کردار آنها بیشتر شبیه بچه ننرهای از خودراضی است که همه را عاصی و شاکی کرده‌اند. غور در رفتار و شخصیت کنعانی و آنچه در تمام این سال‌ها انجام داده، تصویری از یک مدافع نامتعادل و بی‌پرنسیب را به نمایش می‌گذارد که تنها به خود و منافع خود می‌اندیشد. منافعی که گاه برای او در دوربین خلاصه می‌شود تا در برابر چندین هزار تماشاگر در ورزشگاه تاشکند همانند بچه ننرهایی که عروسکشان را گرفته‌اند، روی زمین بنشیند و پا بکوبد و گاه اتوبوس تیم ملی را مکانی برای بیان منویات شخصی‌اش کند! این حاشیه‌های تنفربرانگیز هرگز قرابتی با آنچه امثال محرمی و انصاریان انجام می‌دادند، ندارد. امثال کنعانی‌زادگان فقط حاشیه دارند تا باشند و حاشیه تنها به قیمت منفعت می‌خواهند. آنها بیشتر از حاشیه و عصیانگری، وکیل مدافع شیطانند؛ شیطانی که گاه در وجود خودشان حلول می‌کند!