رقبایی که از موفقیت یکدیگر خوشحال می‌شوند
گلزنی با تو، شادی گل با من
امیر اسدی
روزنامه‌نگار
در تیم‌های مختلف فوتبال ایران کمتر پیش آمده که رقبای هم‌پست از موفقیت دیگری خوشحال شوند و شادی کنند. بخصوص در خط حمله که هواداران بیشتر گلزن را می‌شناسند و کسی که ضربه آخر را می‌زند به محبوبیت بیشتری می‌رسد. حدود دو دهه قبل در استقلال، دو مهاجم تراز اول حضور داشتند به نام‌های رضا عنایتی و علی سامره. هر کدام می‌خواستند نقش گلزن و تمام‌کننده را ایفا کنند و البته در اوج آمادگی هم بسر می‌بردند.
برای علی سامره در آن تیم استقلال کمتر فرصت گلزنی به وجود می‌آمد. کار تا جایی پیش رفت که صبر مهاجم رفسنجانی استقلال لبریز شد و او به این مسأله اعتراض کرد. دقیق یادمان می‌آید که سامره می‌گفت: «علیرضا واحدی نیکبخت بیشتر به رضا عنایتی پاس می‌دهد، چون هر دو اهل مشهد هستند و همشهری یکدیگرند.» واقعیت این بود که در آن مقطع زمانی هرگز مهاجمان استقلال از گلزنی هم خوشحال نمی‌شدند و این را نه تنها رسانه‌ها بلکه سکوها هم می‌دانستند.
سال‌ها بعد و در بازی‌های آسیایی دوحه که به شرکت تیم امید ایران همراه شد، مهرداد اولادی و آرش برهانی مهاجمان تیم رنه سیموئز بودند. آنها قطب مخالف هم بودند و این را در زمین مسابقه هم می‌شد به وضوح دید. حتی در کنفرانس مطبوعاتی یکی از بازی‌ها، خبرنگاران از سیموئز در این رابطه سؤال پرسیدند که او در جواب گفت: «بله، چنین موضوعی واقعیت دارد اما باید این اختلاف را حل کنم تا بتوانیم به موفقیت برسیم.»
در جام جهانی 2006 هم این اتفاق را در تیم ملی مشاهده کردیم. در خلال مسابقات، علی دایی تبدیل به مهره‌ای شده بود که ایوانکوویچ نمی‌توانست او را تعویض کند. اختلاف برخی بازیکنان با دایی در این تورنمنت مهم به اوج رسید و اخبار عجیبی از اردوی تیم ملی به رسانه‌ها می‌رسید. بعدها علی دایی درباره اتفاقات آن دوره گفت: «برخی از بازیکنان در چشمم نگاه می‌کردند اما به من پاس نمی‌دادند! آنها یک گروه بودند که این کار را در قبال من انجام دادند.»
حالا اما در تیم ملی فعلی شاهد حضور دو مهاجم آماده و تراز اول هستیم که هرگز به چنین مسأله‌ای فکر نمی‌کنند. سردار آزمون و مهدی طارمی برخلاف نگاهی که برخی رسانه‌ها درباره تعداد گل‌های ملی‌شان دارند، از گلزنی هم نه تنها ناراحت نمی‌شوند بلکه شادی هم می‌کنند. نمونه‌اش را در بازی ایران- قرقیزستان دیدیم. جایی که سردار موقعیت گلزنی خوبی داشت اما تصمیم گرفت توپ را به سمت راست و جایی که مهدی طارمی حضور داشت بفرستد.
طارمی و آزمون شاید در گذشته و برای مقطعی کوتاه با هم اختلاف سلیقه داشتند اما به هیچ وجه از موفقیت یکدیگر ناراحت نمی‌شوند. وقتی هر دو در زمین مسابقه حضور دارند، اگر یکی از آنها گل بزند دیگری در سریعترین حالت ممکن خودش را به حلقه شادی می‌رساند تا تبریک بگوید. امیر قلعه‌نویی هم این موضوع را می‌داند که با تکیه بر اتحاد این دو مهاجم و البته بازیکنان باتجربه دیگری نظیر احسان حاجی‌صفی و علیرضا جهانبخش می‌تواند حتی در جام ملت‌های آسیا به موفقیت برسد.
سردار و طارمی درست خلاف حسادت برخی هم‌پستی‌ها را در زمین نشان می‌دهند. اتفاقی که در دوره‌های قبل و با حضور کریم انصاری‌فرد، سردار آزمون و مهدی طارمی در اردوی تیم ملی می‌دیدیم و حالا در غیاب اولی مشاهده می‌کنیم. این همان اتحادی است که می‌تواند تیم ملی را به اهداف خود برساند.
ZOOM
طارمی و آزمون شاید در گذشته و برای مقطعی کوتاه با هم اختلاف سلیقه داشتند اما به هیچ وجه از موفقیت یکدیگر ناراحت نمی‌شوند. وقتی هر دو در زمین مسابقه حضور دارند، اگر یکی از آنها گل بزند دیگری در سریعترین حالت ممکن خودش را به حلقه شادی می‌رساند تا تبریک بگوید