بهانههای بیپایان تکواندو بعد از فاجعه باکو
باختها تقصیر دوپینگ بود
تیم ملی تکواندوی مردان در جهانی باکو شکست فاجعه باری را متحمل شد که برای علاقهمندان به تکواندو تلخ بود اما تلختر از این نتایج بهانههایی است که از سوی کادرفنی مطرح میشود. شاید مطرح شدن برخی از اظهارات علاقهمندان به تکواندو را بیشتر از ناکامیها رنج میدهد. بیژن مقانلو سرمربی تیم ملی تکواندو پس از پایان مسابقات قهرمانی جهان در باکو به تشریح عملکرد تیم ملی در این مسابقات پرداخت:« وقتی به نتایج مسابقات جهانی مکزیک نگاه میکنید با نتایج این دوره از مسابقات جهانی باکو کاملاً متفاوت است. ما باید افرادی را که در مسابقات جهانی مکزیک و باکو مدال گرفتهاند را آنالیز کنیم و ببینیم که چه تعداد سکو در کسب مدال تغییر کرده است. در جهانی مکزیک افرادی که مدال کسب کردند، در باکو نتوانستند طلای خود را تکرار کنند و خیلیها اصلاً نتوانستند در باکو به روی سکو بروند.» مقانلو که قبل از اعزام به جهانی باکو اعلام کرده بود تلاش میکنند امسال روی یکی از سه سکو قرار بگیرند، حالا پای دوپینگ لحظه آخری را به میان کشید:« با توجه به شرایطی که پیش از اعزام برای ما رقم خورد متأسفانه بچههای ما تمرکز بازی را نداشتند و از لحاظ فنی میلیمتری بازیها را از دست دادند. خیلی از بازیکنان ما در ثانیهها غفلت کردند. فکر میکنم نتایج رقم خورده در باکو بیشتر برمیگردد به اتفاقات قبل از اعزام تیم ملی به مسابقات جهانی، به خاطر همین بچههای ما خیلی تمرکز نداشتند و در ثانیههای آخر نمیتوانستند تمرکز کنند.» مقانلو در حالی این بهانهها را مطرح میکند که این فدراسیون و کادرفنی بودند که ماجرای دوپینگ را بزرگ جلوه دادند و باعث شدند تا چند روز همه درگیر این ماجرا باشند. سال 2011 هم دو نفر از بهترینهای تیم ملی کشتی فرنگی دوپینگی اعلام شدند اما چه اتفاقی افتاد؟ آیا کل تیم زیر سؤال رفت؟ فدراسیون و کادرفنی به طرز ناشیانهای با مطرح کردن شائبه دوپینگ جمعی و به راه داستان توطئه کل تیم را زیر سؤال بردند. ضمن اینکه نتایج تیم ملی چند سال است که خوب نیست. حالا قبل از جهانی باکو دوپینگ دو نفر اعلام شد، قبل از قهرمانی آسیا چطور؟ قبل از جهانی مکزیک چه اتفاقی افتاده بود؟
عجیب است که اصغر رحیمی بهعنوان مدیرتیمهای ملی همچنان به بحث توطئه ادامه میدهد و هنوز هم اعتقاد دارد که دستکاری رخ داده تا دو عضو تیم ملی دوپینگ کرده باشند. کاش یک نفر پیدا میشد و این مسئولان فدراسیون تکواندو و کادرفنی تیم ملی را از خواب غفلت بیدار میکرد. اگر سال گذشته به جای اینکه تمامی مشکلات را به جوانگرایی ربط میدادند و بحث بچه مدرسهایها را راه میانداختند، واقعیت را قبول میکردند الان وضعیت تکواندو این نبود. اگر به جای موضعگیری اشتباه در قبال حرفهای آرمین هادیپور که به 4 مسابقه در کمتر از یک ماه انتقاد کرده بود، ماجرا را بررسی میکردند و تصمیم درست را اتخاذ میکردند الان هم مجبور نبودند که این همه آسمان و ریسمان ببافند.