خوشبینی صوری دوای درد باشگاه‌ها نیست
وصال روحانـی
کاظم اولیایی مرد خوش‌نیتی است اما برخی اظهارات او در مقام یکی از اعضای کمیته بدوی صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌های فوتبال کشور بیش از آن خوشبینانه است که بتوان آن را همسو با حقیقت شمرد.
روش‌های «AFC» مبتنی بر کدخدامنشی نیست و فیفا هم بر آنچه اصول پایه‌ای فوتبال برشمرده می‌شود، پافشاری مؤکدی دارد. بنابراین بخشی از اظهارات اخیر اولیایی در خصوص میزان اقبال باشگاه‌های ایران برای حضوری تقریباً صددرصدی در لیگ قهرمانان آسیا نمی‌تواند برآیندی از واقعیت‌های موجود باشد. اولیایی که سابقه مدیرعاملی استقلال را هم دارد، در اظهارات تازه‌اش که مبین نوعی از کنش‌های جوانمردانه در رفتارها و تصمیم‌های کنفدراسیون آسیا است گفته است: «اگر ما مدارک مکتوب و متن استدلال‌های خود را که نشانگر مساعی لازم از سوی ما در راه رسیدن به مصادیق حرفه‌ای است، به AFC بفرستیم و بگوییم که برخی لغزش‌های خارج از اختیار ما سبب‌ساز تأخیر در ارسال مدارک لازمه و اسناد تسویه‌حساب‌های مقرر بوده و آنها متقاعد شوند که ما با صداقت کارمان را انجام داده‌ایم، به باشگاه‌های ما فرصتی تازه برای حضوری حداکثری در جام باشگاه‌های آسیا خواهند داد و بر لغزش‌های پیشین ما چشم فرو خواهند بست.»
اظهاراتی از این دست اگر هم نشانگر آمادگی AFC برای گفت‌و‌گوی مجدد با نمایندگان لغزان فوتبال ما و پذیرفتن بازگشت احتمالی آنان به چرخه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا و بخشیدن قصورهای قبلی باشگاه‌های ما باشد، قطعاً دوره پیش‌رو را که از اواسط شهریور یعنی سه ماه دیگر شروع می‌شود دربر نمی‌گیرد و فقط مشمول ادوار بعدی این پیکارها و آن هم به «شرط و شروط»ها خواهد شد.
وقتی در یکی‌دوقدمی شروع این مسابقات قرار داریم و قرعه‌کشی رقابت‌های گروهی باید حداکثر تا اوایل تیر برگزار شود، آیا آنقدر وقت پیش روی ما برای فرستادن مدارکی مستدل‌تر از گذشته و زمان پیش‌روی AFC برای انجام راستی‌آزمایی‌های لازم روی این اسناد وجود دارد تا به نتیجه لازم در این خصوص برسند و رأی نهایی را چه مثبت باشد و چه منفی، درباره تکلیف باشگاه‌های مشکل‌دار ما صادر کنند؟
جواب سؤال‌های فوق ناگفته مشخص است ولی اگر صحبت‌های اولیایی را تلاش او برای روحیه دادن به کل جامعه فوتبال ایران و تلنگر زدن به باشگاه‌های «نیمه‌خفته» خود نیز تلقی کنیم، بیش از آن که چنین آثاری را موجب شود، خوشبینی‌ای را سبب می‌گردد که نه جنبه‌ای واقعی دارد و نه ایجاد نوع بی‌پایه آن که جزو مرام و مسلک نهادهایی همچون AFC و بویژه فیفا است.