دانیال اسماعیلی‌فر و یک 90 دقیقه نگران‌کننده
نمایش نیمه‌نهایی در فینال تکرار نشود!
مرتضی طهوری
روزنامه‌نگار
پرسپولیس بعد از بیست دقیقه طوفانی مقابل هوادار و به ثمر رساندن دو گل و خلق سه چهار موقعیت خوب به شکل عجیبی عقب نشست. البته این سندروم تیم یحیی در فصل جاری بود که با گل‌های زودهنگام به شکل نگران‌کننده‌ای در زمین خود متمرکز می‌شد و آنقدر دفاع می‌کرد و به حریف موقعیت می‌داد که تصور می‌رفت هر لحظه پیروزی از دست برود اما خب در بیشتر مواقع پرسپولیس با همان برتری ابتدای مسابقه و به لطف ساختار دفاعی مناسبش یا برخورداری از مدافعان میانی قدرتمند و دروازه‌بانی ششدانگ به پیروزی
می‌رسید.
آخرین بار این اتفاق در مصاف با گل‌گهر در بازی یک چهارم نهایی جام حذفی رخ داده بود که بعد از پیش افتادن با دو گل در نیمه نخست نیمه دوم آنقدر عقب نشست که یک گل خورد و چند باری هم دروازه‌اش تهدید شد اما سر آخر برتری خفیفش را حفظ کرد و به نیمه‌نهایی رسید.
البته که بخشی از این عقب نشستن بخصوص در بازی‌های حذفی که برد در اولویت است و چگونه پیروز شدن اهمیتی ندارد قابل توجیه است. نکته دیگر اینکه در این فصل طولانی که حالا به آخرین روزهایش رسیده‌ایم شاید طبیعی باشد که تیم قهرمان لیگ به لحاظ ذهنی بعد از دو گل زودهنگام آنقدر اشباع شده باشد که در ادامه بازی شل بیاید و کمی با غرور و کمی هم با بی‌خیالی به کار ادامه دهد اما واقعیت اینکه از پرسپولیس و بازیکنانش توقع می‌رود که در هر حال بهترین فرم‌شان را در هر مسابقه‌ای به زمین بیاورند و از حد نرمال بالاتر باشند.
در مصاف با هوادار دانیال اسماعیلی‌فر یکی از معدود چهره‌هایی بود که نمایشی در حد نرمال هم ارائه نکرد و با افت عجیبی مواجه بود به‌طوری که انتظار می‌رفت در نیمه دوم تعویض شود که این اتفاق اواخر مسابقه
رخ داد.
دانیال این فصل انتظارات را برآورده نکرد و با اینکه در آمار پاس گل نسبتاً خوب بود اما آن ستاره‌ای نبود که پرسپولیسی‌ها دنبالش می‌گشتند. البته که در فضای هواداری همچنان از دانیال به‌عنوان یکی از ستاره‌های این فصل و ارکان قهرمانی تیم یحیی یاد می‌شود اما مدافع شماره 5 با آنچه در سپاهان و یک فصل قبل از آن ارائه داده بود زمین تا آسمان تفاوت داشت.
دانیال در بازی با هوادار چند اشتباه بد داشت و به نظر می‌رسید از نظر ذهنی و بدنی آماده این مسابقه بزرگ نیست. او در نیمه نخست و در دقیقه 20 نتوانست یار مستقیم خود را کنترل کند و مهاجم هوادار بدون مزاحم پرید و با ضربه سر اولین موقعیت گل تیمش را ساخت. دو دقیقه بعد دانیال در کنترل توپ عاجز ماند و بازیکنان حریف از فضای پشت سر او موقعیت گل قطعی ساختند که اگر تکل گولسیانی نبود دروازه بیرو باز می‌شد. هوادار در دقیقه 25 هم از فضای پشت اسماعیلی‌فر صاحب موقعیت
شد.
در دقیقه 34 هم این بازیکن با اشتباه در بازی جوانمردانه توپ را به هافبک حریف سپرد و به نوعی زمینه‌ساز پنالتی اول شد. دانیال در دقیقه اول وقت‌های تلف‌شده هم اشتباه بزرگی مرتکب شد و در پاس به بیرانوند دچار اشتباه شد تا سحرخیزان، بیرو را جا گذاشته اما توپ را به کنار دروازه بزند.
اسماعیلی‌فر در نیمه دوم هم دو سه اشتباه داشت و عجیب اینکه در برگشت‌ها هم خوب کار نمی‌کرد تا اینکه بالاخره تعویض شد.
نکته اینجاست که او در دربی 100 هم شروع ضعیفی داشت و با یکی دو اشتباه زمینه‌ساز موقعیت‌های خطرناک حریف شد اما بعداً روی دفاع متمرکز شد و از آن بازی نمره قبولی گرفت. با این حال اگر اسماعیلی‌فر بخواهد نمایش نیمه‌نهایی را مقابل استقلال تکرار کند این بار با مهدی قایدی مواجه خواهد بود که هر اشتباهش می‌تواند منجر به یک فاجعه برای تیمش شود. با این حساب هم یحیی و کادر فنی و هم خود اسماعیلی‌فر باید روی دربی متمرکز شوند تا پرسپولیس از آن ناحیه لطمه نبیند.