مورینیو این روزها دوباره تیتر یک اخبار شده
آقای خاصی که معمولی نمی‌شود
سینا فراهانی
خبرنگار
«خالق اتوبوس، هواپیما، قایق هر چه می‌خواهید بگویید ما الان در فینال هستیم و بارسلونا به خانه‌اش برمی‌گردد.»
این جملات مردی است که این روزها بابت سبک بازی تیمش در نیمه‌نهایی لیگ اروپا انتقادات زیادی از او می‌شود. او معنای تازه‌ای به دفاع کردن بخشیده.
هر چقدر که کاتناچیو (دفاع سنتی ایتالیا) با هلنو هررا و تراپاتونی و لیپی و کاپلو شناخته شود باز هم برای خیلی از فوتبالی‌ها دفاع کردن با مورینیو معنا می‌گیرد.
هررا مربی آرژانتینی سابق اینتر در دهه شصت که فوتبال دفاعی از ابداعات فوتبالی بود که او بازی می‌کرد نمی‌دانست سال‌ها بعد مردی پرتغالی با شایستگی جا پای گام‌های طلا گرفته او می‌گذارد.
شاید نسل ما کمتر آریگو ساچی و انزو بیرزوت را به یاد بیاورد اما حتماً اینتر مورینیو لرزه بر اندام هر حریف تهاجمی می‌انداخت.
گزاف نیست اگر بگوییم ژوزه مورینیو سازندگان بازی فیفا را بر آن داشت تا گزینه دفاع اتوبوسی یا پارک د باس را به آیتم‌های تاکتیکی بازیشان اضافه کنند و بیش از پیش به زیبایی‌های این بازی بیفزایند.
اما مورینیو پس از کسب افتخاراتی که خیلی هم زود به دست آورد و آن اینتر ترسناک، کم‌کم دچار حاشیه شد.
از درگیری با ونگر تا زیر سؤال بردن گواردیولا و تاکتیک‌هایش بعد از باخت با رئال به بارسلونا و البته ویژگی‌های بامزه‌ای مثل دست کردن در چشمان ویلانوای فقید از او فردی ساخت تا همچون رفتارش لقبش هم آقای خاص دنیای فوتبال باشد.
بعد از چند سال ناموفق حضور مورینیو در رم یکی از جالب‌ترین انتخاب‌های یک فرد در دنیای فوتبال بود.
بعد از مشت‌های گره کرده مورینیو در بای آره نا (ورزشگاه بایرلورکوزن) که سعی می‌کرد اشک‌هایش را در آغوش دستیارش سالواتوره فوتی پنهان کند انگار لرزه‌ای بر اندام فوتبال افتاد که ظاهراً روح‌القدس فوتبال دارد در شهر ابدی (لقب شهر رم) در حال احیا شدن است.
حتی بعد از قهرمانی رم در لیگ کنفرانس اروپا و کسب پنجمین جام اروپایی مورینیو هم کسی فکرش را نمی‌کرد که قرار است این اتوبوس با فرمان ژوزه مورینیو کارهای بزرگی انجام دهد.
مردی که اعتقاد دارد با فوتبال هجومی می‌توان پیروز شد اما برای قهرمان شدن باید دفاع کرد خیلی زود به رینگ کسب افتخار برگشت و این بار برای آتش‌بازی بای آره نا را انتخاب کرد.
بعد از پیروزی رم در المپیکو انگار همه منتظر بودیم که شاهد یک دفاع جانانه از تیم ایتالیایی دیگری باشیم که ظاهراً قرار است تمام قله‌های اروپا را با ژوزه فتح کند.
حمله پشت حمله و شلیک پشت شلیک از چله کمان‌های بازیکنان لورکوزن بیرون می‌آمد اما این دیوار بتنی و این صخره رسوخ‌ناپذیر کمتر اجازه داد که توپ بوسه بر دستان روی پاتریسیو بزند.
وقتی ضربه سردار از کنار دروازه پاتریسیو با کمترین اختلاف ممکن بیرون رفت یک آن عرق روی پیشانی آقای خاص سرد شد اما سردار نتوانست آن عامل نجاتی باشد که اتوبوس مورینیو را به آتش بکشد.
حالا که مانچینی و اسمالینگ جا پای لوسیوی کبیر گذاشته‌اند باید ببینیم رم در دومین فینال متوالی‌اش می‌تواند متخصص لیگ اروپا را هم شکست دهد و دومین جام اروپایی‌اش را با آقای خاص جشن بگیرد.
باید امیدوار باشیم که این رخداد اتفاق بیفتد تا باز هم به ضیافت جذاب مورینیو و پپ گواردیولا (در صورت قهرمانی سیتی در لیگ قهرمانان اروپا) در فینال سوپر کاپ اروپا دعوت باشیم.