«تنها قدم نخواهی زد وینی جونیور»
سینا فراهانی
خبرنگار
جمله‌ای بسیار معروف از محمدعلی کلی وجود دارد که می‌گوید:
«از تک تک دقایق تمرین متنفر بودم اما با خودم می‌گفتم: جا نزن. الان رنج بکش و باقی عمرت را مثل یک قهرمان زندگی کن.»
نتیجه‌گیری از این جمله ما را به جایی می‌برد که وینیسیوس اکنون در آن گیر افتاده است.
شاید اگر اتفاقات این فصل و کمی هم فصول قبل لالیگا را با هم مرور کنیم متوجه شویم درست است که تحریک شدن هواداران بخشی ناخواسته از فوتبال برزیل است و پیش‌تر از این در بازی نیمار هم این را می‌دیدیم، اما این رفتار هواداران ظاهراً قصه دیگری دارد.
این هجمه بی‌رحمانه علیه این جوان فوق‌ستاره یک حربه دفاعی است.
دفاع برابر جادوی رقص پا و شعبده محیرالعقول و سرعت رشک‌برانگیز جوان برزیلی که ظاهراً کمتر می‌شود شیوه تاکتیکی مشخصی برای مقابله با او در زمین مسابقه پیدا کرد.
جوانی که متأسفانه عنصر خامی و عدم وجود تجربه به او اجازه نمی‌دهد تنها تمرکزش روی فوتبال باشد و ناخودآگاه او را به واکنش‌های عجیبی وا می‌دارد.
عصاره فوتبال پرافتخارترین تیم تاریخ جام‌جهانی همواره شاهد حضور بازیکنانی نظیر پله، رونالدو نازاریو، رونالدینیو، جرزینیو، نیمار و... بوده است که رادار توپ برای‌شان روی حرکات چشم‌نوازی می‌چرخید که ناخودآگاه غرور هواداران تیم مقابل را نشانه می‌گرفت.
اگر ایتالیا را مهد مد و پوشاک بدانیم بی‌شک برزیل زادگاه سامبا است.
رقصی منحصر به فرد که نه تنها فوتبال بلکه تمام وجود این کشور با آن عجین شده است و این نماد نه برای تحقیر بلکه برای یادآوری شادی مفرطی است که قرار است پس از ویژه‌ترین اتفاقات آن کشور به منصه ظهور گذاشته شود.
قطع به یقین همه می‌دانیم فوتبال چه جایگاهی در کشور برزیل دارد و این رقص بعد از هر گل برای تأکید اهمیت فوتبال در آن وطن است.
برای همین بود که وقتی تیته سرمربی وقت تیم ملی برزیل در جام‌جهانی قطر مقابل کره جنوبی بعد از گل ریچارلیسون اقدام به رقص سامبا کرد علی‌رغم هجمه‌هایی که به او وارد شد در آخر این رفتاررا کسی توهین و تحقیر قلمداد نکرد و به عنوان بخشی از فرهنگ کشور برزیل پذیرفت.
اما ظاهراً نوع برخورد مردم اسپانیا با این پدیده که در عمق بازی وینیسیوس جونیور وجود دارد متفاوت است تا اکنون پی ببریم شاید بعد از پول عامل دیگری هم بود که باعث رفتن نیمار به پاریس شد.
در بازی رفت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا رفتار کایل واکر در مواجهه با دریبل رنگین کمانی وینی جونیور بشدت قابل توجه بود.
پس از پایان بازی کایل واکر که در طول مسابقه برخلاف بازیکنان در لالیگا درگیری‌ای با وینیسیوس به واسطه تکنیک بالایش پیدا نکرده بود به سراغ او رفت و او را خندان در آغوش گرفت و در کنفرانس خبری بازی برگشت جمله‌ای جالب به زبان آورد:
«بعد از بازی به سمت وینی رفتم و از او خواستم دریبل رنگین کمانی نزند چون نمی‌خواهم سوژه رسانه‌ها شوم.»
این تفاوت فرهنگی که شاید فوتبال‌دوستان به واسطه وجود اولتراها در فوتبال انگلستان انتظاری بالعکس داشتند نشان از ناتوانی بسیاری از تیم‌های لالیگا در مقابله با وینی در داخل مستطیل سبز دارد و ظاهراً قرار است در جایی بیرون از زمین او را از پای درآورند.
گرفتن 14 کارت زرد و یک کارت قرمز در لالیگا و دریافت تنها یک کارت زرد در اروپا توسط وینیسیوس نشان از این دارد که ظاهراً این مبارزه به غایت ناجوانمردانه در اسپانیا در حال نتیجه دادن است و تمرکز را از این ستاره جوان ربوده است.
اگر رئال مادرید به طور فردی برای این کار اقدام نکند نه تنها آینده خود را در خطر می‌بیند بلکه ممکن است با توجه به مواضع منفعلانه لالیگا من‌جمله خاویر تباس (رئیس لالیگا) ستاره خود را هم از دست بدهد.
کما اینکه این اتفاقات باعث شد رئال این فصل فقط به کسب کوپا دل‌ری بسنده کند و شاید به مانند لیگ قهرمانان نایب قهرمانی لالیگا را هم از دست رفته ببیند.
فریادهای نژاد‌پرستانه هواداران والنسیا در مستایا و اشک‌های وینیسیوس در زمین نشان شرمساری فوتبال است چرا که روح فوتبال جایی برای تمسخر رنگ‌ها و عقیده‌ها نیست و فوتبال قرار است پیمانی بین عهدها و رنگ‌ها و آیین‌های مختلف باشد.
وینی که در حاشیه رقابت هالند و امباپه برای عنوان بهترین بازیکن دنیا با تلاش و استعداد منحصر به فردش تبدیل به ضلع سوم این ماجرا شده اگر نتواند شرایط را مدیریت کند آینده سختی را روبه‌روی خود خواهد دید.
باید دید با این هجمه‌ها که علیه لالیگا به خاطر سرزنش قربانی وارد شده و مواضع تند اینفانتینو و دولت برزیل و اسپانیا و ستارگان دنیای فوتبال چگونه قرار است والنسیا نقره داغ شود.
با این همه تو بدرخش و گل بزن و سامبا برقص که این فوتبال تا ابد به ما بعد از هر گل یک سامبا بدهکار است.