انتخابهای پر ابهام ستاد عالی بازیها در مسیر هانگژو
خودی و غیر خودی؟
آخرین روز اردیبهشت هم رسید اما هنوز برخی از تیمهایی که خواهان حضور در بازیهای آسیایی هانگژو هستند، پاسخ شفافی دریافت نکردهاند. با اینکه در جلسه هفته قبل ستاد عالی گفته شد در مورد این رشتهها طی چند روز تصمیم گرفته میشود، اما همچنان تیمهایی مثل هندبال مردان، فوتبال زنان و... نمیدانند که آیا مسافر بازیهای آسیایی میشوند یا خیر؟ البته شاید هم تصمیم گرفته شده اما مسئولان ورزش ترجیح دادهاند در موعد مقرر اطلاعرسانی نکنند.
***
ستاد عالی بازیهای آسیایی در حالی چهارچوب اصلی کاروان ایران برای حضور در بازیهای آسیایی را مشخص کرده که تکلیف برخی تیمها روشن نشده است. در کنار بلاتکلیفی این رشتهها، نکتهای که خیلی به چشم میآید تغییر سیاستهای اعزام است. مسئولان ورزش دو فاکتور مهم را در نظر گرفته بودند؛ اعزام کاروان کیفی و توجه به ورزش زنان. فاکتور دوم، معیار نخست را برای زنان کمرنگتر کرده و باعث شده برخی رشتههای بانوان که شانس مدالآوری ندارند، جواز حضور در بازیهای آسیایی را دریافت کنند اما بررسی همه رشتههایی که مجوز اعزام گرفتهاند، نشان میدهد عوامل دیگری هم روی این دو فاکتور تأثیرگذار بودهاند و نمیتوان برای برخی تصمیمات مسئولان دلیل روشنی پیدا کرد.
یکی از نکات قابل تأمل در مورد تصمیم ستاد عالی بازیهای آسیایی قطعی شدن حضور تیم فوتبال امید در این بازیهاست. تیمی که با وجود گذشت چند روز از نشست قبلی ستاد، هنوز هم ابهامهای زیادی درباره کادر فنیاش وجود دارد، خیلی راحت مجوز اعزام میگیرد اما تیم ملی هندبال معطل میماند؛ تیمی که مربی خارجیاش از مدتها پیش مشخص شده و تمریناتش را هم آغاز کرده است.
اصرار مسئولان تصمیمگیر درباره اعزام تیمها در بخش مردان، مدالآور بودن آنها است و حالا سؤال این است که آیا مدالآوری فوتبال در هانگژو بر مسئولان ستاد مسجل شده است؟ آیا شانس فوتبال از هندبال بیشتر ارزیابی شده که به این جمعبندی رسیدهاند؟ نکته قابل توجه دیگر هم این است که رئیس فدراسیون هندبال، عضو هیأت اجرایی است اما جالب است که نتوانسته سایر مسئولان را برای اعزام تیماش (بدون اما و اگر) قانع کند.
***
برخی تیمهای دیگر که در فهرست انتظار هستند، نیز وضعیت مشابهی دارند و خیلی نمیتوان گفت دقیقاً کدام فاکتور باعث شده آنها در فهرست بمانند یا برخی دیگر مجوز قطعی اعزام بگیرند؟
مدالآوری در بخش مردان فاکتور اصلی است و حالا سؤال این است که آیا شنا مدالآور است که چهار سهمیه گرفته است؟ تیر و کمان و پینگ پنگ چقدر از شنا ضعیفتر هستند که به هر کدام از آنها دو سهمیه داده شده اما در شنا مجوز گرفته که چهار ملیپوش را اعزام کند؟ این سؤال زمانی با ابهامهای بیشتری همراه میشود که سابقه مدال به یادماندنی نوشاد عالمیان را در بازیهای آسیایی داریم اما شنا حتی به مدال هم نمیتواند فکر کند؛ چه رسد به اینکه به مدال و رکوردهای خوب آسیا نزدیک شود! با این شرایط دقیقاً چه فاکتوری باعث شده شنا سهمیه خوبی بگیرد اما بقیه نادیده گرفته شوند.
با نگاه به دو، سه رشته، خیلی زود فاکتورهایی که مد نظر مسئولان ستاد عالی بودهاند، رنگ میبازند و این سؤال پررنگ میشود که قدرت چانهزنی رؤسای فدراسیونها چقدر تأثیرگذار بودهاند و آیا همین مسأله باعث میشود تغییراتی در رشتههای اعزامی ایجاد شود و آنهایی که به طور قطعی حذف شدهاند، در فهرست اعزام قرار گیرند. زمان زیادی باقی نمانده و کمیته ملی المپیک باید همین یکی، دو روزه درباره تصمیمات نهایی ستاد عالی اطلاعرسانی کند.