بررسی 7 سال پرماجرای لسترسیتی
از قهرمانی تا سقوط
سید علی بلندنظر
روزنامه نگار
باخت 3 بر صفر دوشنبه شب برابر لیورپول شاید میخ آخر بر تابوت لسترسیتی بود، این بازی می‌توانست نقطه عطفی در فصل رقت‌بار روباه‌ها باشد که فاصله‌ای با سقوط به چمپیونشیپ ندارند. هواداران ناامید در ورزشگاه کینگ پاور، تقریباً 7 سال قبل اوضاعی کاملاً متفاوت داشتند، منتظر خواندن آندره‌آ بوچلی بودند و جشن قهرمانی لیگ برتر را برگزار می‌کردند. بعد تا یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان رفتند، پای ثابت لیگ اروپا بودند و در ویمبلی به جام حذفی رسیدند.
حالا باید شب‌های بی‌نظیر لیگ قهرمانان را با بازی با امثال پلایموث عوض کنند مگر اینکه در بازی با نیوکاسل و وستهم معجزه‌ای رخ دهد. در شروع این فصل انتظارات از لستر بالا نبود اما کسی هم توقع نداشت کارشان به اینجا برسد. چرا شرایط لستر این‌طور شد؟
ناکامی در جذب
موفقیت مدرن لستر براساس بهترین رکورد جذب در اروپا بود. ترکیب اصلی تیم قهرمان با کمتر از 30 میلیون پوند ساخته شد، تیمی که در آن امثال انگولو کانته، جیمی واردی و ریاض محرز بودند. مغز متفکر آن موفقیت استیو والش استعدادیاب بود که بعد از رفتنش به اورتون در سال 2016 درباره تکرار آن دستاوردها تردیدهایی به وجود آمد. اما روند خوب لستر ادامه داشت، هری مگوایر با 70 میلیون پوند فروخته شد و بازیکنانی مانند یوری تیلمان، جیمز مدیسون و ریکاردو پریرا با مبلغی کمتر از ارزششان خریداری شدند اما بعد از آن اتفاق خوبی در جذب رخ نداد. تابستان دو سال قبل یک فاجعه کامل بود و هیچ کدام از خریدها، پاتسون داکا، بوباکاری سوماره، یان وسترگارد و رایان برتراند انتظارات را برآورده نکردند. پارسال هم خریدهای خوبی نداشتند و ووت فاس و هری سوتار به تحکیم دفاع کمکی نکردند و ویکتور کریستینسن و تته در سطح لیگ برتر نبودند. در رقابتی‌ترین لیگ جهان تنها چند خرید بد با سقوط در جدول فاصله دارید و این اتفاق برای لستر رخ داد.
مشکلات مالی
این ناکامی در جذب، ریشه در مشکلات مالی باشگاه داشت. آنها تحت مالکیت شرکتی تایلندی هستند که در جریان شیوع کرونا به شدت از نظر اقتصادی تضعیف شد. همچنین قرارداد بازیکنان با رشد قابل توجهی همراه شد و پنجمی‌های پیاپی توقع بازیکنان را بالا برد. هزینه‌های مرکز تمرین پیشرفته باشگاه نیز سرسام آور بود و در اسفند اخیر از ضرر 92/5 میلیون پوندی خبر دادند. برای همین در تابستان فقط دو بازیکن خریدند و انتظار هواداران برای نوسازی تیم برآورده نشد.
اقدامات اشتباه
بخشی از این مشکلات مالی تقصیر خود باشگاه بود. در دوران برندان راجرز اقدامات اشتباهی صورت گرفت از جمله تمدید قرارداد بازیکنان در مسیر نزول. در دسامبر 2020 با جانی اوانز دو سال و نیم قرارداد بستند و او بیشتر در بخش درمان باشگاه بود تا زمین. برتراند در دو فصل 12 بازی انجام داد. تیلمان که گل برتری فینال جام حذفی را زد، نتوانستند بموقع بفروشند و سنت باشگاه که هر سال یک بازیکن خوب را از خود جدا می‌کرد، به هم خورد. این تابستان باید او را به‌عنوان بازیکن آزاد واگذار کنند.
یک دروازه‌بان جدید
کاسپر اشمایکل در تابستان به نیس رفت و لستر در تصمیمی عجیب دروازه‌بان مطمئنی را جایگزین او نکرد. در نیمه اول فصل مشخص شد دنی وارد نمی‌تواند دفاع را کنترل کند، او در ارتباط با مدافعان مشکل داشت و در شوتگیری ضعیف بود. در آمار تنها چهار دروازه‌بان لیگ برتری از او بدتر بودند. دانیل ایورسن که اخیراً در دروازه تیم قرار می‌گیرد، بهتر بوده اما اشتباه عجیب او در بازی هفته قبل مقابل فولام شب تلخی را برای لستر رقم زد. اهمال لستر در پیداکردن جانشین برای اشمایکل شاید خیلی گران تمام شود.
دفاع لرزان
خط دفاع لستر از جمله بدترین‌ها در این فصل لیگ برتر بوده و با 67 گل خورده سومین خط دفاعی ضعیف را داشته‌اند. فشار روانی در عملکرد تیم مؤثر بوده و هشت اشتباه منجر به گل آمار وحشتناکی است. فاس خوب شروع کرد اما ثبات نداشت و همه مدافعان دیگر هم روزهای بد زیادی داشتند. بخشی از مشکل هم به راجرز برمی‌گردد. تیم او در فصل قبل 20 گل روی ضربات شروع مجدد خورد و برای این فصل فکری نشد تا هواداران با هر کرنر و ضربه ایستگاهی نگران شوند.
ویلفرد اندیدی که یکی از بازیکنان قابل اعتماد خط دفاعی در سال‌های گذشته بود، در دو سال اخیر به شدت افت کرده و حتی در ترکیب اصلی جایی ندارد، بعد از او کسی بار خط دفاعی لستر را به دوش نکشید.
ZOOM
بی‌تفاوتی بازیکنان
این شاید بیشتر از همه هواداران را آزار بدهد، اینکه بازیکنان به اندازه کافی مبارزه نمی‌کنند. هو کردن بازیکنان در زمین فولام اولین بار رخ نداد و اظهارات مدیسون در مورد اینکه تیم اشتیاق لازم برای نتیجه گرفتن را ندارد، روی دیدگاه هواداران صحه گذاشت. حتی اگر لستر بماند، مدیسون نمی‌ماند و گفته می‌شود به نیوکاسل می‌رود. تیلمان هم که گفته شد، همین‌طور کاگلار سویانجو که به اتلتیکومادرید می‌رود. امثال هاروی بارنز، فاس و سوماره هم نمی‌مانند اگر تیم سقوط کند. هواداران امید دارند این اتفاق نیفتد در غیر این صورت در کمتر از یک دهه از انتظار برای آوازخوانی بوچلی به سرودهای چمپیونشیپ می‌رسند.