کالبدشکافی یک نزول خودساخته
«ساپینتو» مقصر است یا شاگردانش؟
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
در توجیه دلایل نزول آشکار استقلال در واپسین روزهای لیگ بیست و دوم انواع نکات بیان شده اما به نظر می‌رسد عمده‌ترین مسأله، ناتوانی مدیران و مربیان این تیم در احیای روحی مردانی باشد که بتدریج فرسوده شدند و رقابتی پایاپای با دو مدعی دیگر قهرمانی این فصل را خارج از توان خویش دیده‌اند. استقلال در یک مقطع زمانی بسیار کوشید عقب‌ماندگی 8 امتیازی‌اش از پرسپولیس و فاصله 5 پوئنی خود با سپاهان در بالاهای جدول رده‌بندی لیگ برتر فوتبال کشور را جبران کند و در این امر به موفقیت رسید و در نقطه‌ای حساس از فصل از هر دوی آنان پیش افتاد و صدرنشین شد. اما انرژی عظیمی که آبی‌ها صرف کردند تا به چنین نقطه‌ای برسند، آنها را تهی از توان جسمانی لازم و فاقد نشاط فکری و آمادگی ذهنی کرد و در نتیجه در چالش‌های بعدی کم آوردند و به شرایط نازل فعلی رسیدند. مقطعی که هنوز جزو سه تیم بالای جدول هستند اما در فاصله فقط دو هفته به پایان رقابت‌ها به سبب فاصله 4 امتیازی خود با پرسپولیس و فاصله 3 پوئنی‌شان با سپاهان از اقبال کمتری برای قهرمانی برخوردارند و ترسیم سرنوشت‌شان فقط دست خود آنها نیست و به لغزش دو تیم دیگر هم برای رسیدن به قهرمانی محتاجند.
چه فایده؟
ریکاردو ساپینتو در توجیه دلایل تنزل فنی استقلالی‌ها و نتایج ضعیف دو سه بازی اخیرشان گفته است که آنها بر اثر حضور مستمر و پر افت و خیز در فصلی سرشار از فشردگی و فراز و فرود خسته شده‌اند و تمرکزشان از دست رفته و در نتیجه پایین‌تر از سطح خود ظاهر می‌شوند. او عملاً سهمی برای خود در این روند نزولی قائل نشده و تأکید کرده که تعدد مسابقات و برگزاری فشرده آنها، تیم را فرسوده کرده است. نگاهی ولو گذرا به آنچه در یک ماه اخیر روی داده، ضمن رد نسبی ادعاهای سرمربی پرتغالی آبی‌ها نشان می‌دهد که باخت بسیار بدهنگام آنان مقابل رقیب دیرین‌شان در دربی به شدت سرنوشت‌ساز بوده و اثر روانی مهلکی را بر این تیم نهاده است. درست است که استقلال بازی بعدی‌اش را که در یک‌چهارم نهایی جام حذفی بود از پارس جنوبی جم برد اما جان به لب شد تا سرانجام در وقت اضافی این رقیب سختکوش را از پای درآورد. چه فایده که استقلال در دیدار بسیار حساس بعدی‌اش که مقابل صنعت نفت و در چهارچوب لیگ برتر بود، به تساوی خانگی 1-1 با این حریف پرتلاش آبادانی اکتفا کرد و بیش از پیش به بخت خود لگد زد و در این روز هم مثل روز شهرآورد تهران هیچ تدبیر مؤثری از سوی ساپینتو برای درآوردن تیمش از مهلکه و کسب امتیازات لازم مشاهده نشد و او یک بار دیگر مقابل شرایط محیطی و الزام‌های فنی یک دیدار سنگین کم آورد.
جامی که به آنها نزدیک‌تر است
کالبدشکافی این توقف‌ها و ریشه‌یابی این عوارض نشان می‌دهد تیم استقلال در حساس‌ترین روزهایی که به ابتکارها و خلاقیت‌های کادر مربیانش نیاز داشته تا از گرداب خودساخته رها شود، چنین چیزی را از آنها دریافت نداشته و مغبون و دچار این وضعیت نه چندان مطمئن شده است. عصری که یک بار دیگر همانند زمانی که فاصله‌اش با پرسپولیس و سپاهان زیاد شده، به این نتیجه‌گیری منطقی رسیده بود که به نفع این تیم است که بیشتر توانش را روی جام حذفی و فتح آن بگذارد. جامی که به اندازه کاپ قهرمانی لیگ از این تیم دور نیست و امکان فتح آن قطعاً از احتمال قهرمان شدن آنها در لیگ بیشتر است.
بی‌رقیب در کاشتن «باد»!
ساپینتو در فصلی که آخرین نفس‌هایش را می‌کشد تا توانست با این و آن درگیر شد و دعوا کرد و یقه درید و با این حواشی، هم به اعتبار باشگاهش لطماتی اساسی را وارد کرد و هم آرامش فکری و فراغ روانی را از خودش و شاگردانش گرفت. بارها مجازات و محروم شدن این مربی، شاگردان وی را هم از چهارچوب‌های انضباطی لازم خارج و آنها را در اعتراض به داوران و عوامل اجرایی مسابقات جری‌تر کرد و به این ترتیب بازیکنان این تیم در شماری از دیدارهایشان و بخصوص مسابقات بزرگ و مقابل رقبای اصلی‌شان نتوانستند به نتایجی برسند که برایشان حیاتی بود. می‌توان مکرراً این سؤال را مطرح کرد که در شکل‌گیری این نزول بازیکنان بیشتر تقصیر داشته‌اند یا سرمربی‌شان اما پیدا کردن جواب این سؤال آنقدرها هم سخت نیست. آنها که «باد» می‌کارند، طوفان درو می‌کنند و حوادث امسال لیگ نشان داده که ساپینتو در کاشتن باد ید طولایی دارد و شاید در این زمینه بی‌رقیب باشد.