پرسپولیس و گل‌گهر، دو قطب مخالف
از فاجعــه تا رویـــــا
آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی
گل‌گهر یکی از عجایب فوتبال ایران است. تیمی متصل به بودجه لایتناهی که برای هزینه‌کرد هیچ ابایی ندارد و پول‌پاشی یکی از سلوک آنهاست. سیرجان در این سال‌ها بدل به مأمن و پایگاه دوم ستاره‌های دیروز و امروز ایران شده. ستاره‌هایی که وقتی از تهران و اصفهان دور می‌افتند، مقصد قطعی و نهایی آنها سیرجان است. تیمی که در سالیان اخیر بیشترین ورودی بازیکن را داشته و برای جذب بازیکن جدید و ستاره جدید هیچ ابایی ندارد. آنها با یک دو جین ستاره دیروز و امروز و چند ملی‌پوش در تمام این سال‌ها به جایی نرسیده‌اند. آنها حتی برای نیمکت نیز حسابی سر کیسه را شل کرده‌اند و در چند فصل اخیر گران‌ترین مربی لیگ را به خدمت گرفته‌اند اما با همه این خاصه خرجی‌ها گل‌گهر به هیچ کجا نرسیده. طعنه‌آمیز است که نساجی بدون یک ستاره بزرگ سطح اول و با یک‌پنجم هزینه‌های گل‌گهر قهرمان جام حذفی می‌شود اما سیرجانی‌ها حتی یک موفقیت کوچک نیز به دست نیاورده‌اند. این همان اتفاقی است که بدل به پاشنه آشیل گل‌گهر شده؛ هزینه برای هیچ! تیمی که حتی با مربی فعلی تیم ملی هم به جایی نرسید و حالا با شاگرد آقای سرمربی هم همین مسیر را ادامه می‌دهد. اتفاقی که علاوه بر لیگ در جام حذفی هم رخ داد و گل‌گهر در مرحله یک چهارم نهایی از جام بیرون افتاد تا ناکامی‌های این فصل نیز کامل شود. آنها در برابر پرسپولیس یک حریف دست و پا بسته بودند که کمترین حق‌شان حذف از جام بود. تیمی که برابر پرسپولیس حرفی برای گفتن نداشت و تسلیم شد. کنایه‌آمیز ادعای آقای شاگرد در پایان بازی بود؛ آنجا که مدعی شد عدالت فوتبال رعایت نشده. البته که ما هم معتقدیم عدالت فوتبال در بازی پرسپولیس – گل‌گهر رعایت نشد چرا که اگر به عدالت بود، پرسپولیس باید با اختلاف بالای 5 گل گل‌گهر را شکست می‌داد و از جام بیرون می‌انداخت!
این دقیقاً پاسخ یک پرسش کلیدی چرایی ناکامی‌های سریالی گل گهر با وجود پول‌پاشی‌های فراوان است. تیمی که با این همه هزینه حتی یک موفقیت و جام هیچ، حتی یک حلبی هم دشت نکرده. اینکه آنها در درجه اول به جای استخدام یک مربی طراز اول و باکیفیت خارجی، گزینه‌ای را به خدمت گرفتند که از آخرین قهرمانی‌اش در لیگ یک دهه سپری شده و عجیب اینکه بعد از چند فصل بی‌حاصل با او و پس از جدایی‌اش، شاگردش را ارتقای پست دادند و سرمربی کردند تا سریال ناکامی‌های گل گهر ادامه داشته باشد. سریالی که تا زمانی که نیمکت این تیم اصلاح نشود، ادامه خواهد داشت. برای درک این انگاره بهتر است به آنچه خمس با تراکتور رقم زده، بنگریم. مربی که در یکی از بی‌ستاره‌ترین تراکتورهای تاریخ، بهترین نتایج را گرفته به گونه‌ای که تراکتور قهرمان نیم‌فصل دوم است؛ یعنی درست از زمانی که خمس آمده. این همان نسخه شفابخشی است که گل‌گهر نیاز دارد؛ جذب یک مربی خارجی صاحب سبک به جای بازنده‌های وطنی.
پرسپولیس برابر گل‌گهر همان تیم جذاب هفته‌های اخیر بود. تیمی که از همان ثانیه نخست روی دروازه حریف خیمه زد و موقعیت ساخت و دست آخر پاداش خود را با برد حریف گرفت. آنها در هفته‌های اخیر تیم دیگری شده‌اند. تیمی که دچار یک برانگیختگی درونی شده و با خود عهد کرده تا برنده از هر بازی بیرون بیاید. اتفاقی که آنها را بدل به شانس اول قهرمانی در لیگ و البته جام حذفی کرده. بازی با گل‌گهر بی‌تردید سخت‌ترین بازی مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی بود اما آنها به سلامت از این گردنه خطرناک عبور کردند و به نیمه نهایی رسیدند. پرسپولیس البته هنوز همان ضعف‌های قدیمی را دارد؛ تیمی که سخت گل می‌زند اما مهم همان برانگیختگی درونی است. تیمی که عهد کرده برنده باشد. آنها حالا در صدر جدول لیگ برتر سرنوشت قهرمانی را در دست دارند و در جام حذفی در نیمه نهایی جام ایستاده‌اند و قهرمانی به آنها چشمک می‌زند. دبل کردن در فصل فعلی می‌تواند جذاب‌ترین رویای پیش روی قرمزها باشد. رویایی که این تیم می‌تواند آن را تعبیر کند.