دردسرهای «قو»ی سپید در لیگ بیست و دوم یکی و دو تا نبود
تیم «زارع»؛ بی‌بهره از ثبات
وصال روحانی
روزنامه‌نگار
در فاصله فقط سه هفته تا پایان لیگ بیست و دوم عملکرد مازیار زارع در تیم فوتبال پرطرفدار ملوان انزلی آن‌گونه نبود که بتوان آن را قانع‌کننده توصیف کرد. «قو»های سپید انزلی البته انواع مشکلات را داشته و نه از بودجه لازم برای تقویت اساسی خود بهره‌مند بوده و نه حمایت‌های آشکار و نهانی را که همواره شامل حال سرخابی‌های تهران و شاید فوتبال اصفهان بوده، متوجه خویش دیده‌اند و اشتباهات البته سهوی داوران هم به کرات به ضرر آنها تمام شده است.
پژمان نوری هم که حدود 3 سالی است مدیرعامل ملوان شده، هرچه بیشتر کوشیده راه‌حل مشکلات فوق را پیدا کند و ابزار پیشرفت را بیابد، به سبب تنها و بی‌یاور بودن و کمبودهای شدید اقتصادی تیرش دائماً به سنگ خورده است.
با وجود این مازیار زارع هم در ایجاد تعاون و روحیاتی که شاگردانش را از بزنگاه‌های سخت عبور بدهد، به توفیق لازم نرسیده و فراز و فرودهای ملوان در فصل رو به اتمام لیگ برتر فوتبال کشور بیش از اندازه‌ای بوده که بتوان آن را حتی با احتساب معضلات بیان شده بدیهی و قابل درک دانست.
زندگی با عشق به ملوان
تساوی 1-1 اخیر ملوان در زمین سپاهان هم بیش از آنکه به این تیم گیلانی بهره برساند، سرخابی‌های تهرانی را شادمان ساخت که توانستند از فرار هرچه بیشتر تیم اصفهانی از دست آنان جلوگیری کند و این دو تیم را قادر به محاصره سپاهان در بالای جدول رده‌بندی نماید. بخشی از توضیحات و صحبت‌های زارع در توجیه فراز و نشیب‌های تیمش در این فصل قابل قبول بوده اما توقعات جامعه فوتبال از ملوان به‌عنوان غول نخست فوتبال گیلان چیزی بیشتر از آنی بوده که زارع و شاگردانش در این فصل به‌دست آورده و به ورزش‌دوستان این استان ارزانی داشته‌اند. چرخ زدن در رده‌های دوازدهم تا چهارم جدول در 10 هفته اخیر و حتی سقوط به دو رتبه آخر در 10 هفته آغازین مسابقات مواردی بود که نه با گذشته درخشان‌تر ملوان در لیگ‌های مختلف ایران در شش دهه گذشته همخوانی داشت و نه مردمی را راضی و قانع می‌کرد که در انزلی زندگی می‌کنند و هر روزشان با عشق به این تیم و اندیشیدن به شرایط و نتایج ملوانی‌ها سپری می‌شود و غم آن را می‌خورند و تار و پودشان با تیم عجین است.
ضمانتی در کار نیست
هم‌اینک در آستانه هفته بیست و هشتم لیگ نیز ملوان فقط در رده دوازدهم قرار دارد و اگرچه خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر به‌طور جدی تهدیدش نمی‌کرد، اما به هیچ روی در شرایطی هم سیر نمی‌کند که راضی‌کننده باشد و نوید فردای بهتری را بدهد. بی‌ثبات بودن و نداشتن پایداری و استمرار در صحنه مسابقات ماندگارترین میراث ملوانی‌ها در لیگ امسال بوده و اگرچه باید عذر آنان را در برخی موارد موجه دانست و کاستی‌های آنان یکی و دو تا نبوده اما همه اینها نیز تضمینی بر این نیست که مشکلات تیم به گونه‌ای حل شود که هم فرجام ملوان در پایان این فصل درخور این تیم باشد و هم در فصل بعدی قدم‌های بلندتری را به سمت جلو بردارد.