تیم پرمهره اهوازی چگونه دوباره سر بلند کرد
نوعی احیا برای «علی منصور»
وصال روحانـی
خبرنگار
علیرضا منصوریان، سرمربی فولاد خوزستان پس از هر یک از پیروزیهای اخیر این تیم در لیگ برتر فوتبال کشور طوری بر زمین مینشیند و سجده شکر بهجای میآورد که بهنظر میرسد خود او بیش از هر کسی از این بردهای ارزشمند یکه خورده است.
منصوریان در اواسط فصل جاری جانشین جواد نکونام شد که در هنگامه شرکت فولاد در رقابتهای مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا در خاک قطر این تیم را تنها گذاشته و به تهران بازگشته بود. حمید رجبی، دستیار اول نکونام فقط در دومین مسابقه فولاد در مرحله حذفی آسیا که منجر به ناکامی این تیم شد، فولادیها را هدایت کرد و در بازگشت آنان به اهواز سران این باشگاه با علی منصور به توافق رسیدند. منصوریان سابقه کار با تیمهای خوزستانی را داشت و یک فصل پیشتر صنعت نفت آبادان را هم که بدترین شرایط مالی را داشت، رهبری کرده و در ابقای این تیم در لیگ برتر سهم قابل توجهی را به خود اختصاص داده بود. با این حال او فولاد را در شرایط بسیار بدی تحویل گرفته بود. این تیم به سبب مشکلاتی که نکونام با مدیران این باشگاه پیدا کرده بود و البته شایعات برخاسته از قضیه انتصاب احتمالی او به سمت دستیار اول کارلوس کیروش، سرمربی وقت تیم ملی، برخلاف دو فصل قبلی نتایج بسیار بدی گرفته و به رده دهم جدول ردهبندی لیگ برتر سقوط کرده و مشخص بود که نکونام تمرکز سابق بر کارش را ندارد و قضایایی مختلف او را تضعیف کرده و به تبع آن تیم وی را نیز از رنگ و رو انداخته است. با این اوصاف نکونام به رغم تحویل گرفتن تیمی که بالقوه بسیار پرمهرهتر و به لحاظ مالی هم به غایت غنیتر از صنعت نفت بود، فضای مساعدی را پیش رویش نمیدید که بتواند با تکیه بر آن فولاد را از مشکلات موجود رهایی بخشد و به سوی روشنایی به پیش راند و تصور عمومی این بود که اگر هم او به این توفیق برسد، بسیار زمانبر خواهد بود و به فصل جاری وصلت نخواهد داد.
مؤلفههای یک پیشرفت سریع
آنچه پیشرفت مورد بحث را تسریع و در همین فصل عمل کرد، خوشبینی و تلاش همهجانبه علی منصور و هماهنگ شدن سریعتر از انتظار وی با شاگردانش بود. شاید برخی خوشاقبالیها هم به یاری فولادیها آمده باشد اما آنچه در درجه اول این امر را میسر کرد، باور داشتن خویش و تلاش برای جبران کاستیهای قبلی بود. فولادیها با خود گفتند که اگر با همین نفرات و با همین بافت و ساختار تا ردههای سوم و چهارم جدول ردهبندی دو لیگ قبلی بالا آمدهاند، دلیلی ندارد که در این لیگ هم از عهده این کار برنیایند و منصوریان که روحیات و نحوه مبارزهجوییاش همیشه در همین راستا و با چنین نگرشی است، با جوشیدن هر چه بیشتر با شاگردان تازهاش در جا افتادن و ثمر دادن این طرز نگرش هم سهمی ویژه داشت و تو گویی با نواختن تازیانههای انگیزشی و امید فولادیها را هرچه بیشتر به سوی مقصد به پیش میراند. محصول این کنشها و واکنشها ثبت چهار پیروزی، یک تساوی و فقط یک شکست برای قرمز و زردهای اهوازی در دیدارهای اخیر لیگ برتر بوده است. نتایجی که اگرچه فولاد را مدعی کسب سهمیه آسیایی نکرد و اما تا رتبه هفتم جدول بالا آورده که بسیار بالاتر از جایگاه و شرایطی است که فولاد در زمان جدایی نکونام حائز آن بود.
سهمی شایسته برای همگان
منصوریان حق دارد درخشش جوانانی مثل محمدامین حزباوی را که گلهای حساسی برای فولادیها در مسابقات اخیر زده بستاید و امروز و فردا را متعلق به آنان بداند اما قاطبه بازیکنان این تیم و تقریباً همه کسانی که تیم اهوازی را در دو فصل گذشته به پرواز درآورده بودند، در بهپاخیزی هفتههای اخیر این تیم نیز سهم خود را به بهترین شکل و با بیشترین تلاش ادا کردهاند. حمید بوحمدان، محمدرضا غبیشاوی، محمد آبشک، سعید آقایی، عارف آقاسی، ایوب والی، مهدی شیری، وحید حیدریه، ساسان انصاری، احسان پهلوان، علیرضا کوشکی و البته اشکان دژاگه در کنار خارجیهایی همچون روبرتو تورس، الکسی الگریا و کریستوفر کنت (که عضو پیشین سپاهان است)، سایر نفراتی هستند که با بازیهای جانانهشان در هفتههای اخیر فولاد را احیا نموده و به تیمی متفاوت با 10 هفته نخست لیگ تبدیل کردهاند.
جبران گذشته توسط مرد خوشروحیه
فولاد در هفته بیست و هشتم لیگ در روز جمعه 10 اردیبهشت با ذوبآهن در اصفهان وعده ملاقات دارد اما نتیجه این دیدار و تأثیر کوتاهمدت آن هرچه باشد، اثرگذاری درازمدتتری که علی منصور بر عملکرد و نتایج حاصله فولاد گذاشته، سهم اصلی را در ابقا یا رفتن وی در پایان فصل جاری خواهد داشت و شاید کسب 5 امتیاز از 9 پوئن پیشرو هم سران تیم خوزستانی را متقاعد به حفظ این مربی خوشروحیه کند. مردی که ابقای احتمالیاش در اهواز نوعی جبران کوچک یا بزرگ بر حضورهای ناموفقاش در استقلال تهران و تراکتورسازی تبریز و اقامت پررنج و کمثمرش در نفت آبادان و ترسیمگر شروعی مجدد برای وی نیز باشد.