درخشش فوق سنگین‌های وزنه برداری در قهرمانی اروپا
رویای مدال برای ایران
محسن وظیفه
روزنامه نگار
مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی اروپا در حالی به میزبانی ارمنستان برگزار شد که همه چیز تحت‌الشعاع درخشش لاشا تالاخادزه در دسته فوق سنگین بود. مسابقات دسته فوق‌سنگین از اهمیت زیادی برخوردار بود و رقابت سه غول نامدار وزنه‌برداری دنیا حاوی پیام مهمی بخصوص برای وزنه‌برداری ایران بود. وزنه‌برداری ایران سال‌ها بواسطه درخشش حسین رضازاده و بعد از او بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی بر فوق‌سنگین دنیا سیطره داشت اما حالا با توجه به نتایجی که در قهرمانی اروپا ثبت شده و موجودیت وزنه‌برداری ایران، بعید است که به این زودی در فوق‌سنگین حتی مدالی هم در مسابقات قهرمانی جهان به‌نام ایران ثبت شود.
تمام نشدنی
مرد افسانه‌ای وزنه‌برداری دنیا بعد از پشت سر گذاشتن یک دوره مصدومیت سخت برای حضور در قهرمانی اروپا روی تخته آمد و با اقتدار هم وزنه زد و نام خودش را به‌عنوان یک چهره بی‌نظیر در دنیای وزنه‌برداری مطرح کرد. 2 طلای المپیک، 6 طلای جهان و 7 طلای اروپا از او یک چهره بی‌بدیل ساخته و اینجور که مشخص است او به این راحتی‌ها طلای جهان در دسته فوق سنگین را به کسی نمی‌دهد. تالاخادزه برای گرفتن طلای هفتمش در اروپا ۲۲۲ کیلوگرم در یک ضرب و ۲۵۲ کیلوگرم در دوضرب را بالای سر برد و در مجموع ۴۷۴ کیلوگرم را ثبت کرد. این رکوردی که در ارمنستان ثبت شد تقریباً 18 کیلوگرم از رکورد افسانه‌ای او کمتر بود. او 492 کیلوگرم را قبل از این زده بود اما اهمیت مسابقات ارمنستان به این خاطر بود که او مدتی مصدوم بود و از شرایط آرمانی فاصله گرفته بود. با این وضعیت او به تمام رقبای خود اعلام کرد که حالا حالاها به گرفتن مدال طلا در فوق سنگین فکر نکنند.
ورود ارمنی‌ها
بعد از لاشا تالاخادزه، این لالایان و سیمون مارتیروسیان از ارمنستان بودند که سکوی دوم و سوم را به خودشان اختصاص دادند. این دو وزنه‌بردار ارمنی رکوردهای خوبی را زدند و در دوره‌ا‌ی از سال‌ها با همین رکوردها هم می‌شد طلای فوق سنگین را به دست آورد اما حالا این دو اسطوره ارمنی به مدال‌های طلا و نقره بسنده کردند. لالایان با ثبت ۲۱۲ کیلوگرم در یک‌ضرب، ۲۵۰ کیلوگرم در دوضرب و مجموع ۴۶۲ کیلوگرم مدال نقره را گرفت و با رکورد ۱۹۵ کیلوگرم در یک ضرب، ۲۴۵ کیلوگرم در دوضرب و مجموع ۴۴۰ کیلوگرم روی سکوی سوم ایستاد. این در حالی است که مارتیروسیان از 109 کیلوگرم به فوق سنگین آمده بود و هنوز در این دسته جا نیفتاده و به زمان نیاز دارد که خودش را در این دسته آماده کند اما به توجه به استعداد ذاتی او در وزنه‌برداری به احتمال زیاد باید او را یکی از مدعیان جدی این وزن دانست.
ستاره‌های اروپایی در آسیا
باید به این ستاره‌های نامدار که در قهرمانی اروپا به روی تخته رفتند نام قهرمانان اروپایی که در کشورهای آسیایی وزنه می‌زنند را هم اضافه کرد. اکبر ژورائف وزنه‌بردار روسی‌الاصل ازبکستان و گور میناسیان ارمنی‌الاصل از بحرین دو ستاره نامداری هستند که در قهرمانی آسیا روی تخته می‌روند. این دو وزنه‌بردار مطرح در قهرمانی جهان هم مدعی هستند و حتماً برای رسیدن به مدال مدعی جدی هستند و باید آنها را در کنار تالاخادزه، لالایان و مارتیروسیان قرار داد. حضور این افراد اگر چه سطح مسابقات را بالا می‌برد اما واقعیت این است که کار وزنه‌برداری ایران برای رسیدن به مدال جهانی در فوق سنگین را سخت می‌کند و ظاهراً نه تنها نمی‌شود به مدال طلای فوق سنگین فکر کرد، بلکه کسب مدال هم یک رویای دست نیافتنی است.
جای خالی ایران
این همه ستاره برای رسیدن به مدال جهانی در فوق سنگین ردیف شدند اما به نظر ایران حرفی برای گفتن ندارد. تنها داشته قابل دفاع ایران علی داودی است که البته رکورد او هم در قهرمانی جهان دور از مدال بود و بعید است که در مسابقات قهرمانی جهان در عربستان به مدال نزدیک شود. داودی در جهانی کلمبیا در یک‌ضرب 202 کیلوگرم و 247 کیلوگرم در دوضرب را ثبت کرد تا با 447 کیلوگرم با رکورد جدید تالاخادزه 30 کیلوگرم فاصله داشته باشد. این فاصله ناخودآگاه مصاحبه جواد خیابانی با علی داودی بعد از نقره المپیک توکیو را در ذهن‌ها تداعی می‌کند که از علی داودی پرسید تا المپیک می‌توانی تالاخادزه را بگیری یا نه؟ مشخص است که علی داودی با تمام شایستگی‌هایش حتی بعید است بتواند مدال نقره قبلی خود را هم تکرار کند چه رسد به این‌که بخواهد جای تالاخادزه را بگیرد. ضعف فدراسیون قبلی در مدیریت آسیب زیادی به دسته فوق سنگین زد و باعث شد تا وزنه‌برداری ایران در فوق سنگین حسابی دستش خالی بماند و بعید هم هست که به این زودی‌ها بتوان آن را جبران کرد.