صفحات
  • صفحه اول
  • مدیریت فوتبال
  • زیر چاپ
  • استقلال
  • منهای فوتبال
  • ورزش جهان
  • فوتبال ایران
  • پرسپولیس
  • پرونده
  • لژیونر
  • صفحه آخر
شماره هفت هزار و دویست و هشتاد و پنج - ۳۱ فروردین ۱۴۰۲
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و دویست و هشتاد و پنج - ۳۱ فروردین ۱۴۰۲ - صفحه ۲

ماجراهای دربی و سرمربیان تیم ملی

مردان دور از آزادی

یکی از پرسش‌هایی که همواره هنگام برگزاری دربی پایتخت از رسانه‌ها پرسیده می‌شود، سؤالی قدیمی تکراری و البته بسیار مهم است:

آیا سرمربی تیم ملی هم به آزادی می‌آید؟
این پرسشی است که نمایندگان رسانه‌ها همواره آن را در روز تقابل آبی و قرمز دنبال می‌کنند و برای تماشاگران هر دو تیم که در استادیوم حضور یافته‌اند نیز فوق‌العاده مهم است که ببینند مرد شماره یک تیم ملی کشورمان را در ورزشگاه کنار خودشان خواهند دید یا خیر؟
به هر حال بازی استقلال و پرسپولیس مهم‌ترین مسابقه فوتبال ایران در عرصه باشگاهی به حساب می‌آید و طرفداران توقع دارند سرمربی تیم ملی هم بیشترین اهمیت را برای آن قائل شود. البته باید این حقیقت را هم بپذیریم که مؤلفه‌های فوتبال دیگر عوض شده است و مانند گذشته نیست که تصور کنیم حتماً باید سرمربی تیم ملی را در ورزشگاه ببینیم چون با توجه به برنامه‌های ویژه برای آنالیز مسابقات، دیگر حضور این فرد در استادیوم مانند گذشته اهمیت حیاتی ندارد و می‌تواند بازی را حتی در صورت نیامدن به ورزشگاه هم تحلیل کند. البته گاهی اوقات غیبت سرمربیان تیم ملی در استادیوم آزادی ارتباطی به تکنولوژی نداشته و آنها به دلایل دیگری از جمله احتمال انتقادات تند تماشاگران یکی از دو تیم و جلوگیری از بروز مسائل حاشیه‌ای ترجیح می‌دهند هنگام رویارویی استقلال و پرسپولیس در استادیوم حضور پیدا نکنند. این داستانی است که فوتبال ایران طی سه دهه گذشته با آن دست به گریبان بوده است.
 
داستان متفاوت پروین و پورحیدری
علی پروین که از شهریور ۱۳۶۸ تا آبان ۱۳۷۲ سرمربی تیم ملی بود، در تمام این مدت در دربی‌ها هم حضور داشت اما حضورش به‌دلیل دیگری بود و ارتباطی به تیم ملی نداشت. در آن زمان فدراسیون فوتبال طی یک تصمیم اشتباه حاضر شده بود پروین علاوه بر هدایت تیم ملی همچنان سرمربی پرسپولیس هم باقی بماند و به همین دلیل علی آقا عملاً در تمام دربی‌ها حضور داشت و این مسأله مورد انتقاد هواداران استقلال قرار می‌گرفت. البته سال‌ها بعد در شهریور ۱۳۷۷ هنگامی که منصور پورحیدری فقید سرمربی تیم ملی ایران شد و این سمت را تا اسفند ماه ۱۳۷۸ در اختیار داشت، باز هم فدراسیون فوتبال تصمیم اشتباه گرفت و به سرمربی تیم ملی اجازه فعالیت در عرصه باشگاهی را هم داد به طوری که منصور خان همزمان با هدایت تیم ملی کشورمان سرمربی فجر سپاسی هم بود و پس از آن هم مدیر فنی استقلال شد! البته پورحیدری هنگامی که مسئولیت تیم ملی را برعهده داشت ترجیح می‌داد دربی‌های پایتخت را از طریق تلویزیون تماشا کند و به ورزشگاه نرود.
 
غیبت برانکو و کی‌روش
دو نفر از سرمربیان تیم ملی که معمولاً ترجیح می‌دادند دربی تهران را از تلویزیون تماشا کنند و به ورزشگاه نروند، برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی‌روش بودند. سرمربیان خارجی تیم ملی که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ شمسی این سمت را بر عهده داشتند و مدت حضور‌شان در فوتبال ایران اصلاً کم نبود. البته آنها سابقه تماشای بازی‌های استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی را هم داشتند اما اصلاً اینگونه نبود که برای تمام رویارویی‌های این دو تیم به استادیوم بروند و همین مسأله موجب انتقادات هواداران و کارشناسان شده بود. در رابطه با برانکو قضیه در یکی، دو مورد خیلی بالا گرفت و دربی تهران در حالی برگزار شد که سرمربی کروات تیم ملی اصلاً در ایران نبود! برانکو در واکنش به انتقادات مطرح شده تأکید می‌کرد بازی را به دقت آنالیز می‌کند و بازیکنان استقلال و پرسپولیس را به طور کامل می‌شناسد و بنابراین حضورش در استادیوم اجبار چندانی ندارد. به طور کلی تیم ملی ایران در زمان هدایت برانکو ایوانکوویچ طوری انتخاب می‌شد که استخوان‌بندی آن اصلاً توسط ملی پوشان آبی و قرمز تشکیل نمی‌شد.
در رابطه با کارلوس کی‌روش هم گرچه در مقاطعی تعداد ملی پوشان استقلال یا پرسپولیس در تیم تحت هدایت کارلوس زیاد می‌شدند اما این مسأله همیشگی نبود و کی‌روش کلاً اعتقاد چندانی به اینکه شخصاً در ورزشگاه حاضر بشود و این مسابقه را تماشا کند، نداشت بلکه ترجیح می‌داد از طریق تلویزیون و در فضایی آرام بازی را ببیند و با استفاده از برنامه‌های کامپیوتری عملکرد نفرات را مد نظر قرار دهد.
 
داستان متفاوت دراگان
دراگان اسکوچیچ اما داستانی متفاوت با برانکو و کی‌روش داشت. سرمربی کروات اسبق تیم ملی که واقعاً شاید در خواب هم نمی‌دید که روزی هدایت تیم ایران را برعهده بگیرد و با این تیم به جام جهانی صعود کند، از همان اولین روزهای انتخابش به‌عنوان مرد شماره یک تیم ایران مرتب بازی‌های لیگ را در ورزشگاه‌ها دنبال می‌کرد و علاوه بر دربی تهران، حتی سایر مسابقات و پیکارهای آسیایی را نیز از طریق حضور در ورزشگاه به نظاره می‌نشست. اسکوچیچ اتفاقاً اعتقاد داشت سرمربی تیم ملی باید در ورزشگاه باشد و عکس‌های بسیاری از او در کنار وحید هاشمیان داریم که مسابقات را به دقت زیر نظر داشت. اسکوچیچ این قاعده را تا آخرین روزهای حضورش در فوتبال ایران ادامه داد و اتفاقاً در روزهای پایانی سرمربیگری خود خاطره تلخی هم از حضور در استادیوم برایش به یادگار ماند. او جهت تماشای بازی استقلال و مس کرمان به ورزشگاه آزادی رفت ولی تماشاگران شروع به تشویق کارلوس کی‌روش کردند تا نشان بدهند با نظر فدراسیون برای تغییر سرمربی تیم ملی موافق هستند. البته تعداد افرادی که این کار را انجام دادند به اندازه همه هواداران حاضر در استادیوم نبود.
 
معمای امیر
حالا در آستانه دربی تهران حضور یا عدم حضور امیر قلعه‌نویی در ورزشگاه آزادی به یک معما تبدیل شده است. به هر حال او سابقه‌های استقلالی دارد و شاید ترجیح بدهد برای این که مورد انتقاد هواداران پرسپولیس قرار نگیرد، در ورزشگاه حاضر نشده و بازی را از طریق تلویزیون تماشا کند. این معمایی است که عصر یکشنبه در ورزشگاه آزادی پاسخ آن را پیدا خواهیم کرد. البته قلعه‌نویی چند دقیقه بازی پرسپولیس مقابل ملوان را در ورزشگاه دید و هواداران قرمز هم اصلاً برخورد بدی با او نداشتند.

جستجو
آرشیو تاریخی