پنج نکته از باخت خانگی بایرن‌مونیخ در جام حذفی
روزهای سخت توخل در پیش است
هیچ‌کس به اندازه اعضای هیأت مدیره بایرن‌مونیخ احساس سرافکندگی نمی‌کند. بزرگترین تیم تاریخ آلمان به‌دلیل نتایجی که چندان هم بد نبود، مربی را اخراج کرد که تیم را در وضعیت خوبی برای کسب سه‌گانه قرار داده بود. حالا بایرن از مرحله یک‌چهارم‌نهایی آسان‌ترین جام حذف شده است و بعد از این باخت خانگی 2 بر یک مقابل فرایبورگ در جام حذفی آلمان، روزهای سختی را در پیش دارد.
دیوار یک‌نفره
ماتیس دلیخت مدافعی با توانایی‌های خاص است، شاید هیچ‌کس در جهان در حال حاضر در سطح او نباشد. از بخت بدش، زوج او در قلب دفاع، بازی کمتر از حد انتظاری داشت به جز گلی که روی یک ضربه کرنر زد ضمن اینکه دو مدافع کناری تیم هم کاملاً در دفاع بی‌اثر بودند و دلیخت مجبور بود اشتباهات همه را جبران کند. توماس توخل به خاطر سیستم‌ها و ساختارهای دفاعی قوی‌اش شهرت دارد و برای همین این عملکرد از تیم او قابل قبول نیست. فرایبورگ بارها به دفاع بایرن نفوذ کرد و تقریباً هر بار دلیخت با قدرتی ابرانسانی موقعیت را جمع و جور کرد. ژوائو کانسلو ناامیدکننده بود و ریسک او برای فداکردن استحکام دفاعی در عوض طراوت هجومی ثمره‌ای جز پاس‌هایی که به مقصد نمی‌رسید و توپ لو دادن‌ها نداشت.
فرصت‌سوزی مهاجمان
بایرن‌مونیخ فرصت‌های زیادی ایجاد کرد که می‌توانست با استفاده درست از آنها خیلی زود تکلیف بازی را روشن کند اما به نظر می‌رسید مهاجمان نمی‌خواهند ضربه آخر را بزنند. توماس مولر و لروی سانه در تصمیم‌گیری ضعیف بودند و به جای زدن شوت از پاس‌های اضافه استفاده می‌کردند. این بازی می‌توانست براحتی با برتری چهار یا پنج گله بایرن تمام شود.
گزینه‌های کم و زیاد
بایرن تا بن دندان مسلح بود اما هر بار که اریک ماکسیم چوپو موتینگ ضربه‌ای زد بی‌ثمر بود. او به طور خاص بازی بدی داشت، شاید هنوز از درد کمر رنج می‌برد. وقتی چوپو بیرون آمد، بایرن بی‌دندان شد. حمله برنامه خاصی نداشت، فقط پاس‌های کوتاه بدون اینکه ایده یا فلسفه‌ای پشتش باشد. همه منتظر بودند یکی ابتکار عمل را به دست بگیرد. حتی مولر که ژنرال زمین است، شب آرامی داشت و 10 دقیقه خوبش هم طبعاً فراموش می‌شود. سانه و جمال موسیالا همکاری‌های خوبی داشتند که بی‌ثمر بود و حیف است تیمی با این همه مهاجمان تراز اول نتواند بیش از یک سیستم برای بازی داشته باشد.
فاجعه داوری
داوری این بازی افتضاح بود و همچنان فرضیه توطئه علیه باواریایی‌ها شکل گرفت. چوپو موتینگ در نبرد هوایی با ماتیاس گینتر که نفر آخر دفاع بود، برنده شد و روی زمین افتاد. خطا تشخیص داده نشد. تقریباً در هر موقعیت 50 برابر در مورد بازیکنان بایرن خطا تشخیص داده می‌شد البته درباره پنالتی نمی‌شود حرفی زد چون کاملاً عادلانه بود.
توانایی و اراده
بایرن‌مونیخ معمولاً باعث می‌شود تیم‌های حریف بهترین بازی‌های خود را انجام دهند و در سال‌های اخیر تیم‌های آلمانی به شکلی بازی کرده‌اند که اصلاً نمی‌دانستند توانایی‌اش را دارند. در این بازی همین‌طور شد. ریتسو دوان، نیکلاس هوفلر، کیلیان سیلدیلیا و ماتیاس گینتر بهترین بازی‌های عمرشان را انجام دادند. دوان یادآور دوران اوج دنی آلوز بود که در حمله مؤثر بود و در پرسینگ مشارکت می‌کرد ضمن اینکه بسرعت به عقب برمی‌گشت و در دفاع تأثیرگذار بود با آنکه پست اصلی‌اش دفاع نیست. گینتر سه بار توپ حریف را بلوکه کرد و یک بار توپ را از روی خط دروازه بیرون کشید. هوفلر هم در دفاع عالی بود و شاید بهترین گل دوران حرفه‌ای خود را زد.