در حافظه موقت ذخیره شد...
استقلال تنها تیم ایرانی کنار گذاشته شده از لیگ قهرمانان نیست
امیدواری بیهوده اخراجی‌های «آسیا»
سپاهان و ذوب‌آهن در اصفهان، فولاد در اهواز، گل‌گهر در سیرجان و شاید سایپا در تهران در این تعریف می‌گنجند. آنها به ظاهر مشخصه‌های حرفه‌ای دارند اما واقعیت امر این است که زمین ذوب‌آهن در فولادشهر اصلاً استاندارد نیست و سایپا نیز همینطور و این تیم پیوسته در حال رفت و آمد بین تهران و کرج است و اصولاً استادیومی متعلق به خود ندارد و حتی به ورزشگاه گل‌گهر در سیرجان هم انتقاداتی وارد شده و ناظران AFC برخی ملزومات آن را ناکافی شمرده‌اند.
بدهکاری‌ها را بخوانید
دنبال تیمی دیگر نگردید. استقلال و پرسپولیس کلاً و اصولاً حرفه‌ای نیستند و دست‌های‌شان همیشه در جیب دیگران و بویژه دولت است. مس کرمان با آن سرمایه انبوه حتی استادیومش را استاندارد نکرده و بقیه تیم‌ها زورکی در لیگ برتر حاضرند. اگر هم فکر می‌کنید مس رفسنجان آمار و نماد یک باشگاه حرفه‌ای و خودکفا را دارد، آمار اخیراً رو شده بدهکاری‌های میلیاردی آنها را بخوانید تا مطلع شوید چه اشتباه بزرگی کرده‌اید. به همین خاطر است که اگر AFC بخواهد تا همین چند هفته دیگر سهمیه نهایی و قطعی کشورها در فصل جدید لیگ قهرمانان را تعیین کند، یک بار دیگر مجبور است که مثل فصل پیش فقط فولاد و سپاهان را به این مسابقات راه بدهد. البته AFC مجبور است که حداکثر تا اوایل اردیبهشت کار را تمام و تعداد و نام تیم‌های واجد شرایط را از میان باشگاه‌های معرفی شده توسط کشورهای عضو اعلام کند زیرا لیگ قهرمانان آسیا در جهت همسو شدن با همتای اروپایی‌اش تغییر زمان داده شده است و برخلاف گذشته نه از اواخر بهمن هر سال بلکه از اواسط شهریور به راه می‌افتد و هر دوره آن مثل اروپا در مقطع زمانی شهریور تا خرداد سال بعد برگزار می‌شود.
سهم واقعی یک فوتبال ورشکسته
بدیهی است که ایران از جانب خود استقلال و نساجی را که فصل پیش قهرمان لیگ و جام حذفی شدند و دو تیمی را که در پایان فصل جاری این دو جام را ببرند، به عنوان نمایندگان خود به کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی کند اما از یک سو استقلال به سبب بدعهدی‌های مالی‌اش باز هم از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته شده است و از جانب دیگر باید پرسید آیا این نهاد قاره‌ای به فوتبال ورشکسته ما چهار سهمیه می‌دهد؟ آیا آنها با نادیده گرفتن اکثر نام‌های معرفی شده که به هیچ روی حرفه‌ای و خودکفا و به لحاظ سخت‌افزاری و نرم افزاری در حدی بالا نیستند، مجدداً به همان تک باشگاه‌های ما که دارای مؤلفه‌های حرفه‌ای واقعی و بهتری هستند، روی نخواهد آورد و بقیه را از صحنه بیرون نخواهد انداخت؟ شواهد و نشانه‌های موجود و اوضاع خراب و بدهکاری‌های نجومی اکثر باشگاه‌های ما دال بر شکل‌گیری مجدد همین واقعیت تلخ است و تا تحقق چنین امری شاید فقط چند روز مانده باشد و هرگونه امیدواری و دل بستن به واقعه‌ای خوش‌تر در این زمینه بیهوده نشان می‌دهد.