در انگلیس دقیقاً چه خبر است؟
موج فزاینده اخراج مربیان
فرزاد بیگی
روزنامه نگار
سال ۱۴۰۱ در حال سپری کردن روزهای پایانی خود است. در این سال اتفاقات ورزشی زیادی رخ داد. جام جهانی فوتبال بالاخره در قطر برگزار شد و برای اولین بار لیگ‌های معتبر فوتبال دنیا در ماه آبان دچار وقفه شدند. البته این تنها تغییر فوتبال در سالی که نفس‌هایش به شماره افتاده نبود. در انگلیس تعداد مربیان اخراجی آنقدر زیاد شده که خیلی‌ها از این نبود ثبات ابراز نگرانی می‌کنند.
حالا دیگر وقتی حرف مدیران عجول زده می‌شود، ذهن‌ها فقط به مدیران تیم‌های عربی نمی‌اندیشد. در خود انگلیس هم آمار تأمل‌برانگیز است.
از ابتدای فصل تا نخستین روز ماه مارس، ۳۷ سرمربی در ۴ سطح اول فوتبال انگلیس (لیگ برتر، لیگ قهرمانی، لیگ یک و لیگ ۲) شغل خود را از دست داده‌اند. لیگ چمپیونشیپ (سطح ۲ فوتبال انگلیس)، مثل همیشه دشوارترین جا برای سرمربیگری است. تیم‌ها همیشه فصل را امیدوارانه آغاز می‌کنند اما به تدریج رقابت بر سر صعود به لیگ برتر به دست ۳ باشگاهی می‌افتد که سال گذشته از سطح اول برگشته‌اند و با کسب درآمدهای هنگفت در دوران حضورشان در لیگ برتر، اسب قدرتمندتر را در اختیار دارند. در این شرایط فشارها روی مسئولان باشگاه‌های دیگر افزایش پیدا می‌کند و اخراج سرمربی دم‌دست‌ترین اقدام برای ایجاد تغییرات کوتاهمدت است. اتحادیه سرمربیان لیگ که بررسی عملکرد سرمربیان و حمایت‌های قانونی و اقتصادی از آنها را بر عهده دارد، در مورد اخراج‌های مکرر سرمربیان فوتبال در انگلیس ابراز نگرانی کرده. آمارهای منتشر شده توسط این اتحادیه نشان می‌دهد تا نخستین روز اسفند امسال، جمعاً ۳۶ سرمربی فوتبال شاغل در ۴ لیگ بالاتر انگلیس اخراج شده‌اند که روندی صعودی نسبت به سال‌های گذشته را نشان می‌دهد. از سال ۲۰۱۹ تا کنون، در مدت مشابه به ترتیب ۲۷، ۳۰، ۳۲ و ۳۶ بار نیمکت تیم‌ها دچار تغییر شده. در لیگ برتر امسال درست مانند سال گذشته ۸ سرمربی کار خود را تا این مقطع از فصل از دست داده‌اند؛ در حالی که در ۲ فصل قبل از آن دقیقاً نیمی از این آمار تا این قسمت از فصل ثبت شده بود. در حالی که تنها ۲۴ تیم در لیگ قهرمانی انگلیس حضور دارند، اخراج ۱۵ سرمربی در ۷ ماهه این فصل وحشتناک به نظر می‌رسد؛ در حالی که آمار اخراج‌های سطح دوم فوتبال انگلیس در دو سال گذشته هم دورقمی بوده. ریچارد بیوان، مدیر اجرایی اتحادیه سرمربیان لیگ برتر در این مورد میگوید: «لیگ قهرمانی در ۴ سال گذشته بیشترین افزایش را در زمینه اخراج سرمربیان نشان داده؛ موضوعی که ممکن است به انتظار شدید برای صعود به لیگ برتر برگردد. رقابت برای صعود مستقیم یا پلی‌آف شدید است و باشگاه‌های خارج از رقابت به دنبال راه‌حل‌های کوتاهمدت هستند.» او از تأثیر این نگاه نادرست در عملکرد باشگاه‌ها میگوید: «این نگاه کوتاهمدت برعکس استراتژی‌های بلندمدت روی تک‌تک اعضای باشگاه اثر منفی می‌گذارد و منجر به عدم اطمینان، بی‌ثباتی و ناپایداری در باشگاه می‌شود. به اخراج سرمربی به عنوان تنها راه‌حل موجود نگاه می‌شود که جز چند مورد استثنا، نتایج نامناسبی به بار می‌آورد.»