توقف در زمین افتضـــــــاح
آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار
استقلال در روزی که زمین اصلاً کیفیت لازم را نداشت و مهاجمان نیز دقت عمل‌شان را در تهران جای گذاشته بودند، نتوانست به نتیجه مطلوب برسد و به یک تساوی اکتفا کرد. اگرها خیلی زیادند. اگر ساپینتو روی نیمکت بود، اگر داور پنالتی روی قایدی را اعلام می‌کرد، اگر سجاد شهباززاده بخش اندکی از پول سنگینی که امسال گرفته بود را در زمین نقد می‌کرد و توپ را به تور می‌چسباند، اگر مهاجمان دیگر از آن همه موقعیت‌ها اندک بهره‌ای می‌بردند، استقلال بردهای پی در پی خود را ادامه می‌داد. با این همه، نمایش شاگردان ساپینتو در زمین افتضاح قائمشهر، جذاب بود. استقلال یکی از تهاجمی‌ترین روزهایش را پشت سر گذاشت. همین بازی در آزادی برای استقلال یک برد پرگل به ارمغان می‌آورد. آبی‌پوشان حالا باید در آزادی میزبان گل‌گهر سیرجان باشند و با شکست دادن امیر قلعه‌نویی مسیر خود در کورس قهرمانی را دنبال کنند. استقلال کمی باید روی ضربات آخر کار کند و کمی هم روی داشتن پلان‌های متفاوت برای روزی که مهاجمان قفل می‌کنند. می‌شود روی حرکات ترکیبی بیشتر، شوت‌های از راه دور و ضربات ایستگاهی برنامه‌ریزی‌های بهتری داشت. استقلال یک رضاوند رو به رشد دارد که در هر بازی پاس گل می‌دهد. او اگر بتواند به همین روند خود ادامه بدهد، اوضاع برای ساپینتو بهتر هم خواهد شد. خط میانی استقلال به نسبت نیم‌فصل اول اثرگذاری بسیار بیشتری روی نتیجه نهایی بازی دارد و این خبر درخشانی است. خبر بد؟ افت انکارناپذیر مهاجمان استقلال در چند بازی اخیر قابل کتمان نیست. ساپینتو باید حواسش بیش از همیشه به مهاجمانش باشد. دیداری مثل نساجی دلیل بسیار مهمی برای این موضوع است. در یک بازی مثل نساجی است که متوجه می‌شوی ضعف مهاجمانت چقدر برایت گران تمام خواهد شد!