10 گلزن شاخصی که در لیگ برتر زمین خوردند
مهاجمین ناکام جزیره
رسول مجیدی
روزنامه نگار
خیلی‌ها می‌گویند لیگ برتر انگلیس سخت‌ترین لیگ دنیاست. بازی‌هایش فشرده است، زمین‌ها کوچک‌تر و تیم‌ها به هم نزدیک‌تر. در سال‌های گذشته بازیکنان خارجی زیادی در انگلیس درخشیده‌اند. البته فوتبالیست‌های معروفی هم بوده‌اند که اوضاع‌شان در لیگ برتر اصلاً بر وفق مرادشان نبوده. شاید برای‌تان جالب باشد در تاریخ 30 ساله این لیگ، مهاجمین بین‌المللی نامی و کاردرست بسیاری بوده‌اند که نتوانسته‌اند آمار خوب خارج از انگلیس‌شان را تکرار کنند. آنها در خارج از بریتانیا درخشان بوده‌اند و در لیگ برتر کم‌فروغ. انگار برای بازی در این لیگ ساخته نشده‌اند. در ادامه 10 فوتبالیست معروف 3 دهه گذشته که با کلی سلام و صلوات به انگلیس آمدند و خیلی زود دست از پا درازتر جزیره را ترک کردند مرور می‌‌کنیم:
توماس برولین
(لیدز یونایتد – کریستال پالاس؛ 1995 تا 1998)
وقتی مهاجم سوئدی پا به جزیره گذاشت حسابی شناخته‌شده بود. در سال 1992 گل او بود که انگلیس را از گردونه مسابقات یورو 92 حذف کرد و در سال 1994 درخشش برولین بود که باعث شد سوئد رؤیایی آن دوران به مقام سوم جام جهانی امریکا برسد. او در کارنامه باشگاهی‌اش هم جام‌های جالب توجهی داشت. با پارمای درخشان دهه 90 قهرمان جام برندگان جام اروپا، جام یوفا و کوپا ایتالیا شده بود. اما دورانش در لیگ برتر و بازی‌هایش در لیدز یونایتد و کریستال پالاس اصلاً به دل ننشست. او به وضوح اضافه وزن داشت و بعد هم مصدومیت کارش را ساخت تا خیلی زود از لیگ برتر جدا شود. یک سال بعد هم در 28 سالگی اعلام بازنشستگی کرد!
یان دال توماسون
(نیوکاسل 1997 تا 1998)
مهاجم دانمارکی یکی از اولین مثال‌هایی است که نشان می‌دهد بازیکنانی که در لیگ هلند درخشان بوده‌اند، در لیگ برتر انگلیس دچار مشکل می‌شوند (لابد ماجرای علیرضا جهانبخش خاطرتان هست.) توماسون در اردی‌ویژه و باشگاه هیرنفین فوق‌العاده بود اما وقتی به سنت جیمز پارک آمد تا برای نیوکاسل بازی کند، اوضاع خوب پیش نرفت. در 23 بازی فقط 3 گل زد. نکته آنجا بود که وقتی بعد از یک سال از باشگاه جدا شد و به فاینورد رفت، روزهای خوبی در این تیم و بعدها میلان ایتالیا داشت تا نشان دهد مهاجم خوبی است اما سبک بازی‌اش به لیگ برتر نمی‌خورد. یان دال توماسون در حال حاضر سرمربی تیم بلک برن راورز انگلیس است.
هرنان کرسپو
(چلسی 2003 تا 2006)
شاید بگویید آمار گلزنی‌اش در لیگ برتر بد نبوده و در سه سالی که در لندن حاضر شد موفق شد در این لیگ 20 بار گل بزند. اما آمار کلی‌اش واقعاً خوب نبود؛ 25 گل در 73 بازی. به غیر از بحث آمار او هرگز نتوانست دوران درخشانش در پارما، لاتزیو و اینتر را در انگلیس تکرار کند. در انگلیس هرگز خبری از آن مهاجم باهوش تیزچنگ نبود. وقتی کلودیو رانیری به استمفوردبریج آمد از کرسپو به صورت بازیکن قرضی بازی گرفت و در آخر به صورت قرضی به ایتالیا بازگشت.
دیه‌گو فورلان
(منچستریونایتد 2002 تا 2004)
اروگوئه همیشه مهاجمان خوبی به دنیای فوتبال تحویل داده. دیه‌گو فورلان که تا همین چند سال پیش به میدان می‌رفت یکی از مهاجمان است. او در لیگ‌‌های مختلفی بازی کرد اما حضورش در انگلیس تنها به 2 فصل محدود شد. آمار گلزنی‌اش اصلاً خوب نبود. 34 بازی طول کشید تا اولین گلش را برای شیاطین سرخ به ثمر برساند! در 63 بازی لیگ برتری‌اش تنها 10 گل زد و عل‌رغم اینکه دوران حضورش با رود فن‌نیستلروی همزمان شده بود اما آنها نتوانستند زوجی مرگبار بسازند.
آدریان موتو (چلسی 2003 تا 2004)
وقتی در پارما شروع به درخشش کرد همه اروپا به دنبالش بودند. به نظر می‌رسد شوچنکو دوم فوتبال شرق اروپا باشد. به چلسی هم که آمد آغاز خوبی داشت. با دامیان داف، گوش چپ سرعتی-تکنیکی چلسی زوج خوبی ساخته بود اما در ادامه فصل افول کرد. سقوط او از آنجایی شروع شد که به نداشتن تعطیلات زمستانی لیگ برتر عادت نداشت. بعد هم که ژوزه مورینیو سرمربی چلسی شد او جایش را در ترکیب از دست داد. مورینیو به مهاجمان فیزیکی اعتقاد داشت و موتو به درد سیستمش نمی‌خورد. عاقبت جوان با استعداد رومانیایی به دلیل مصرف کوکائین از باشگاه اخراج شد. او یک سالی محروم بود و دوباره به سری‌آ برگشت. دورانش در فیورنتینا به یادماندنی بود و عاقبت سال 2016 کفش‌هایش را آویخت. موتو 44 ساله در حال حاضر سرمربی راپید بخارست رومانی است.
رادامل فالکائو
(منچستریونایتد – چلسی؛ 2014 تا 2016)
تا قبل از اینکه به لیگ برتر بیاید فوق‌العاده بود. در پورتو 87 بار به میدان رفت و 72 گل زد. در اتلتیکو مادرید 91 بار بازی کرد و 70 گل زد. در موناکو آمار خوبی داشت؛ 140 بازی و 83 گل.
اما وقتی در سال 2014 به صورت قرضی به منچستریونایتد آمد اشتهای گلزنی‌اش کم شد. در 29 بازی تنها 4 گل زد تا یونایتد به سمت دائمی کردن قراردادش نرود. سال بد هم به صورت قرضی به چلسی رفت و برای آنها فقط و فقط یک گل به ثمر رساند! فصل 2015 – 2016 هم برای مهاجم کلمبیایی و هم خود باشگاه چلسی کاملاً فاجعه‌بار بود.
گونزالو هیگواین
(چلسی 2019)
هر جا قدم گذاشته موفق بوده. هر جا رفته گل‌های بسیار زده. جز یک جا؛ لیگ برتر انگلیس. او سال 2019 برای یک نیم فصل به چلسی آمد و در 14 بازی تنها 5 گل زد. این در حالی است که آمار گلزنی‌اش در رئال مادرید، ناپولی و حتی یوونتوس درخشان بود.
هیگواین که در آرژانتین حسابی مورد انتقاد بود، در لندن هم بسیار شماتت می‌شد و در آخر بعد از جام‌جهانی 2018 از فوتبال خداحافظی کرد.
آلن بوکسیچ (میدلزبورو 2000 تا 2003)
در دهه 90 او بازیکن روی بورسی بود. مهاجمی گلزن و خاطره‌انگیز. در سال 1993 وقتی در مارسی توپ می‌زد موفق شد به همراه این تیم اولین دوره مسابقات لیگ قهرمانان اروپا را فتح کند و در فینال میلان را شکست دهد. در همان سال به عنوان بازیکن سال فوتبال کرواسی انتخاب شد و در آن دهه همراه یوونتوس و لاتزیو قهرمان سری‌آ شد. قرن بیست و یکم اما برای او فاجعه‌بار بود. در سال 2000 به میدلزبورو آمد. به عنوان یک مهاجم شاخص و نامی. در بازی اول عالی بود. در جریان پیروزی 3-1 مقابل کاونتری 2 گل زد. آمار فصل اولش خیلی بد نبود. 12 گل در لیگ برتر. فصل بعد اما تعداد گل‌هایش دو رقمی نشد. فصل سوم تنها 2 گل زد و به ناگاه اعلام بازنشستگی کرد.
فرناندو مورینتس
(لیورپول 2005 تا 2006)
وقتی لیورپول موفق شد مورینتس 28 ساله را در سال 2005 به آنفیلد بیاورد همه از یک انتقال مؤثر صحبت می‌کردند اما بعدها مشخص شد دوران اوج او گذشته. او به دلیل ازدیاد مهاجمان در مادرید به صورت قرضی به موناکو رفته بود و عضوی از تیم فوق‌العاده 2004 این باشگاه فرانسوی بود که به فینال لیگ قهرمانان رسید. اما وقتی به لیورپول آمد تنها 8 گل در لیگ برتر به ثمر رساند. 18 ماه در انگلیس ماند و بعد به اسپانیا بازگشت. به والنسیا. او هیچ‌وقت نتوانست خودش را در آنفیلد ثابت کند.
آندری شوچنکو (چلسی 2006 تا 2009)
بازهم چلسی و بازهم یک مهاجم ناکام دیگر. در سال 1999 اسم شوچنکو حسابی سر زبان‌ها افتاده بود. مجله لیگ قهرمانان اروپا او را به عنوان جوان آینده‌دار فوتبال اروپا معرفی کرده بود. در همان سال و بعد از دوره خوبی که در دینامو کیف داشت، به میلان رفت. در این تیم فوق‌العاده بود اما وقتی به چلسی آمد، همه چیز عوض شد. سال 2006 او به عنوان گران‌ترین بازیکن نقل و انتقالات انگلیس شناخته می‌شد. در بین همه فوتبالیست‌هایی که در این لیست داشتیم او تنها کسی است که صاحب توپ طلا بود و در انگلیس موفق نشد. او با سیستم مورینیو همخوانی نداشت. گفته می‌شد آبراموویچ او را بدون مشورت با مورینیو خریده. مهاجم اوکراینی در فصل اول فقط 4 گل در لیگ برتر زد و فصل بعد هم تعداد گل‌هایش به 5 رسید! شوچنکو در سال سوم دوباره به میلان بازگشت.