کهتری پس از ناکامی میکس کامپوند در رده‌بندی:

وقتی مدال نمی‌گیریم، دنیا روی سرم خراب می‌شود

مجید کهتری پس از برگزاری دیدار رده‌بندی مسابقات میکس کامپوند بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو و ناکامی تیم ایران در کسب مدال، گفت: «این اولین پارالمپیک بیابانی و عسگری است و در حد توانشان عالی بودند.»

او با اشاره به عملکرد ملی‌پوشان کامپوند در میکس گفت: «من می‌دانستم آنها در دو بازی آخر مقابل چین و روسیه کار سختی دارند، چون ورزشکاران تیم‌های دیگر را می‌شناسم و می‌دانم چقدر تجربه دارند. آنها همه پارالمپیک‌دیده و صاحب تجربه جهانی و بین‌المللی هستند و از بهترین‌های دنیا به حساب می‌آیند. بچه‌های ما امروز نه تنها چیزی کم نگذاشتند، بلکه در حد توان خود خیلی هم خوب کار کردند. از آنها تشکر کرده و به‌عنوان سرمربی تیم ملی از مردم بابت اینکه به مدال نرسیدیم، عذرخواهی می‌کنم.»

سرمربی تیم پاراتیر و کمان کشورمان ادامه داد: «باور نمی‌کنید وقتی این بچه‌ها شکست می‌خورند و به مدال نمی‌رسند، دنیا روی سرم خراب می‌شود. یکی از مشکلات ما این بود که در دو سال گذشته به خاطر کرونا مسابقاتی برگزار نشد، البته این فقط مشکل ما نیست و برای سایر تیم‌ها هم هست. در این بین چیزی که کمک می‌کند تجربه و حضور در میادین بین‌المللی است که متأسفانه برخی از بچه‌های ما در این زمینه کمبودهایی دارند. دیدید که در دیدارهای نیمه‌نهایی، رده‌بندی و فینال چقدر استرس بالا بود و در این میدان‌ها آنهایی موفق می‌شوند که باتجربه هستند.»

 

 

با تصمیم کمیته بین‌المللی پارالمپیک

ورزشکاران افغانستان  ممنوع‌المصاحبه شدند

با دستور کمیته بین‌المللی پارالمپیک رسانه‌ها حق مصاحبه و دسترسی به دو ورزشکار افغانی را ندارند و این دو فرد تنها باید روی ورزش تمرکز کنند. IPC در بیانیه‌ای تأیید کرد که دو ورزشکار افغانستان پس از خروج امن از افغانستان در آخر هفته گذشته وارد دهکده پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو شدند.

کمیته بین‌المللی پارالمپیک (IPC) که رفاه و سلامت روانی دو ورزشکار تازه‌وارد افغانستان اولویت اصلی‌اش است، طوری برنامه‌ریزی کرده که این دو در جریان بازی‌های پارالمپیک با رسانه‌ها صحبت نکنند و تنها روی ورزش تمرکز کنند.

خیلی از رسانه‌ها خواستار مصاحبه با این دو ورزشکار بودند که با این تصمیم کمیته بین‌المللی پارالمپیک، تمامی برنامه‌های رسانه‌ای لغو شده است تا هر دو ورزشکار افغانستانی برنامه‌های تمرینی خود را پیش ببرند.

 

 

وزارت ورزش بعد از چهار سال اقدام به تغییر آیین‌نامه انتخاباتی فدراسیون‌ها کرده که ملاک این وزارتخانه برای برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون‌های ورزشی است.

اساسنامه جدید فدراسیون‌ها ۲۰ تیرماه توسط دولت ابلاغ شد و اواخر مردادماه هم وزارت ورزش آن را به فدراسیون‌های ورزشی ابلاغ کرد تا از این پس ملاک تمام تصمیم‌گیری‌ها و فعالیت‌ها باشد.

تبصره ۲ ذیل ماده ۱۴ (نحوه انتخاب رؤسای فدراسیون‌ها) این اساسنامه به دستور‌العمل ثبت‌نام و رأی‌گیری برای کاندیداهای ریاست و دیگر پست‌های هیأت رئیسه فدراسیون‌ها مربوط می‌شود.

در این تبصره آمده است: «دستورالعمل شرایط اختصاصی نامزدهای دارای شرط وثاقت و امانت، نحوه ثبت‌نام و رأی‌گیری برای داوطلبان پست‌های هیأت رئیسه در مرتبه اول با تصویب هیأت رئیسه و پس از آن برگزاری اولین انتخاب فدراسیون با پیشنهاد هیأت رئیسه و تصویب مجمع عمومی تعیین و ابلاغ می‌شود.»

بر این اساس وزارت ورزش که تا به امروز براساس آیین‌نامه انتخاباتی اقدام به برگزاری مجمع انتخاباتی برای فدراسیون‌ها می‌کرد ملزم به تدوین آیین‌نامه جدید براساس اساسنامه ابلاغی است. پیش‌نویس این آیین‌نامه توسط وزارت ورزش تهیه و در اختیار فدراسیون‌ها گذاشته شده است. ابلاغ پیش‌نویس آیین‌نامه جدید انتخاباتی به فدراسیون‌ها چهارشنبه گذشته انجام شد. فدراسیون‌ها موظف هستند این پیش‌نویس را به منظور بررسی و تأیید نهایی در هیأت رئیسه خود مطرح کنند.

 

مصاحبه 

محسن وظیفه     خبرنگار اعزامی به ژاپن

 

 حضور نخبه‌‌ها و ستاره‌ها در بازی‌‌های پارالمپیک است که این مسابقات را تماشایی می‌کند. استعدادی مثل امان‌الله پاپی که برای رسیدن به مدال طلای پارالمپیک باید رکورد ورزشکار برزیلی که رکورددار جهان بود را می‌زد و این کار را هم کرد تا ثابت کند برای ورزشکاران پارالمپیکی واژه «نمی‌شود» جایی ندارد. رکورد پارالمپیک را هم جا‌به‌جا کرد تا در یک قدمی مدال طلا باشد اما در آخرین حرکت رقیبش با یک پرتاب استثنایی توانست از رکورد او رد شود و مدال طلا را هم بگیرد. او مدال طلا را از دست داد اما وقتی که ایستاد و برای رقیبش که مدال طلا را در آخرین لحظه از چنگ او خارج کرده بود، دست زد نشان داد که روح بزرگی دارد و برایش فقط مدال مهم نیست. حالا هم با شجاعت می‌گوید: «نوش جانش طلا گرفت مبارکش باشد. حتماً بیشتر و بهتر از من کار کرده است.»

 

مسابقات پرتاب نیزه پارادو و میدانی چقدر مهم و زیبا شد.

خیلی خوب بود. خوشحالم که به مدال نقره رسیدم و مطمئن هستم خانواده هم خوشحال شدند و همین برایم مهم‌ترین چیزی است که وجود دارد.

در این مسابقه چند بار رکورد شکست. دو بار رکورد پارالمپیک و یک بار هم رکورد جهان؛ کمتر مسابقه‌ای است که تا این اندازه زیبا و هیجان‌انگیز باشد.

سطح مسابقات خیلی بالا بود. حریفم برزیلی و رکورددار جهان بود. در بازی‌‌های آسیایی رکورد دنیا را زدم اما بعد در مسابقات جهانی این ورزشکار برزیلی آمد و رکورد من را شکست و اینجا هم من رکوردش را شکستم اگر چه خیلی پایدار نماند.

طلا را به یک ایرانی مقیم آذربایجان دادی و تشویقش هم کردی.

نوش جانش. با هم رفیق هستیم و خوشحال شدم که طلا گرفت.

ارتباط دارید؟

بله. در پارالمپیک لندن سه ایرانی بودیم که با هم روی سکو رفتیم. من و حیدری دو نفری کنار هم ایستادیم. در ریو هم بعد از خالوندی به مدال نقره رسیده بود. این دوره هم آمد و برای آذربایجان طلا گرفت.

فکرش را نمی‌کردی بیاید و به طلا برسد؟

اصلاً. دو ماه پیش در مسابقات قهرمانی اروپا 43 متر پرتاب کرده بود و تصورم این بود که نمی‌تواند بالای 47 یا 48 متر پرتاب کند. اگر در ایران بود با 43 متر اصلاً به تیم ملی نمی‌رسید و انتخاب نمی شد. انتخابی در ایران زیر 47 متر معنی ندارد. وقتی از رکورد پرتابگر برزیل رد شدم، مطمئن بودم که طلا می‌‌گیرم اما رکورد 54 متر را ثبت کرد.

حسرت نخوردی بعد از اینکه طلا را از دست دادی؟

داشتیم با چند قهرمان در رویدادی مهم به نام پارالمپیک مسابقه می‌دادیم و معلوم بود که هر اتفاقی ممکن است رخ بدهد. در پارالمپیک ریو 2016 با رکورد 46 متر طلا گرفتند اما اینجا ورزشکاری 47 متر پرتاب کرد و چهارم شد. این نشان‌دهنده سطح مسابقات است.

ولی می‌شد که به طلا برسی.

واقعاً خوب بودم. خیلی خوب تمرین کرده بودم و برای اینکه به این بازی‌‌ها بیایم رکورد دنیا را در اردوی کیش زدم. شرایط فوق‌العاده خوبی داشتم ولی حالا مدال طلا نشد.

چرا حیدری توانست این همه در آذربایجان رشد کند و مدال طلا را بگیرد؟

ببینید بیشتر مسائل روحی روانی تأثیرگذار است. من تحت فشار بودم. خیلی هم تحت فشار بودم و همین در عملکردم تأثیرگذار است.

چه فشاری؟

خب اگر مدال نمی‌گرفتم یک هزار تومانی هم به من نمی‌دادند. برای مسابقات جهانی نزدیک به 100 میلیون تومان پاداش گرفتم و همه آن را خرج کردم تا به توکیو برسم. البته موضوعات مهم‌تر از این هم وجود دارد اما واقعاً فشار روانی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

چه موضوعاتی؟

در اردوی تیم ملی یا در مسابقات داخلی وقتی پرتاب انجام می‌دادم از 6 پرتاب 5 پرتاب را مربیان و داوران داخلی خطا می‌گرفتند. چرا اینجا حتی یک پرتابم خطا نشد؟

شاید نمی‌خواستند ضعفی وجود داشته باشد؟

تازه‌کار که نیستم. من کلی مسابقه دادم. از بازی‌‌های پاراآسیایی تا پارالمپیک و حتی رقابت‌‌های قهرمانی جهان حضور داشتم اما مربیان تیم ملی قاطعانه می‌گفتند که در توکیو هم خطا می‌کنی!

اینها که خوب نیست!

اصلاً خوب نیست. به لحاظ ذهنی به هم ریخته بودم.

در گذشته گلایه از نیزه وجود داشت، برطرف شده؟

بله خوشبختانه نیزه‌‌های جدید به ورزشکاران داده شد و همین‌جا هم با این نیزه‌‌ها پرتاب کردم. خیلی اوضاع خوب است. خدا را شکر کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان هر کاری که توانستند انجام دادند و از آنها باید تشکر کنم. البته مشکلاتی هست اما به کمیته و فدراسیون ربط ندارد چون واقعاً هر چه در توان داشتند رو کردند.

مدال نقره پارالمپیک را گرفتی و حالا باید برای دوره بعد و بازی‌‌های آسیایی سال آینده برنامه‌ریزی کنی.

حتماً می‌خواهم با قدرت بیایم. اینجا طلا پرید اما می‌روم و بیشتر تمرین می‌کنم که طلا بگیرم.

دوره قبل هم حیدری نقره گرفته بود، امسال رفت آذربایجان. از این برنامه‌‌ها نداری؟

زندگی سخت شده اما جایی نمی‌روم. در مملکتم هستم و می‌مانم. آنها هم که رفتند، دلشان در ایران است. جسمشان رفته وگرنه عشق و محبتشان به ایران سرجای خود هست. وقتی زندگی نگذرد طرف مجبور است از این تصمیم‌‌ها بگیرد. حیدری الان قهرمان پارالمپیک است اما اگر در ایران بود اصلاً به مسابقات نمی‌آمد.

یک میلیارد تومان پاداش نقره است، چه می‌کنی؟

خانه می‌خرم

این همه مدال گرفتی. مگر پاداش نداده‌اند که الان خانه نداری؟

در حد صد میلیون پاداش برای جهانی گرفتم. این صد میلیون تومان به اضافه همه حقوق‌‌هایی که گرفتم خرج آماده‌سازی حضور در توکیو شد. البته باز هم تأکید می‌کنم کمیته و فدراسیون واقعاً هر چه در توان داشتند گذاشتند و هیچ گلایه از آنها ندارم اما واقعاً هزینه زندگی بالا رفته و نه تنها ما بلکه مردم هم در مشکلات هستند.

در روز پنجم بازی‌های پارالمپیک ورزشکاران پارادو و میدانی ایران یک مدال نقره ارزشمند را کسب کردند. در این مسابقات که به میزبانی استادیوم المپیک توکیو برگزار می‌شود،  ابتدا علیرضا مختاری در پرتاب وزنه مدال ارزشمند نقره را به نام ایران زد اما در ادامه وحید علی نجیمی نتوانست به فینال مسابقات دو برسد.

علیرضا مختاری با ورزشکاران هشت کشور برای رقابت آماده شد و در حالی که 5 پرتاب داشت در پرتاب اول خود  86/7 متر را پرتاب کرد که تقریباً پیش‌بینی کادرفنی هم از او همین بود اما او با این پرتاب عنوانی بهتر از پنجمی یا ششمی به دست نمی‌آورد. بنابراین باید در پرتاب دوم وضعیت تغییر می‌کرد که البته تغییر هم کرد اما نه به سود مختاری چرا که داوران پرتاب دوم او را خطا گرفتند تا در یک قدمی ناکامی قرار بگیرد. همه چیز به پرتاب سوم ربط داشت، پرتابی که  به قول خودش می‌توانست بهشت و جهنم او باشد. یا باید رکوردی را ثبت می‌کرد که او را به مدال برساند یا او را دست خالی راهی تهران می‌کرد. اتفاقاً همین‌طور هم شد و پرتاب سوم علیرضا مختاری بود که ایران را صاحب مدال کرد. او در پرتاب سوم ۸ متر و ۴۸ سانتیمتر مدال نقره را به نام خودش زد و تا دقایقی هم نفر اول بود تا عملکردی فوق‌العاده را از خود به جا گذاشته باشد. اهمیت پرتاب سوم به این خاطر بود که او در حرکت چهارم ۸ متر و ۳۶ سانتیمتر را ثبت کرد که کمتر از پرتاب سوم بود و در حرکت پنجم هم داوران خطا گرفتند.

 بعد از همین مدال نقره بود که بهمن رضایی سرمربی تیم ملی دو و میدانی ایران وعده داد که این رشته عملکردی بهتر از پارالمپیک ریو به جا می‌گذارد. در این ماده مدال طلا به آذربایجان رسید. این کشور که در پرتاب نیزه یک مدال طلا از ایران گرفته بود، این بار هم در پرتاب وزنه مدال طلا را از ایران گرفت. الوین آستانوف از آذربایجان با پرتاب ۸ متر و ۷۷ سانتیمتر قهرمان شد و رکورد پارالمپیک را ۵ سانتیمتر ارتقا داد. قبل از این هم رکورد پارالمپیک با ۸ متر و ۷۲ سانتیمتر در اختیار مائورو دخسوس از مکزیک بود اما الوین آستانوف این رکورد را ۵ سانتیمتر ارتقا داد و به نام خود ثبت کرد. آلس کیسی از جمهوری چک هم با ۸ متر و ۲۵ سانتیمتر عنوان سوم را از آن خود کرد. دیگر نماینده ایران هم وحید علی نجیمی دونده 100 متر بود که از رسیدن به مرحله نهایی این رقابت‌ها بازماند. در این مسابقات وحید علی نجیمی دونده ایران در مرحله گروهی با زمان 11 ثانیه و 18 صدم ثانیه از خط پایان عبور کرد ولی نتوانست جواز حضور در مرحله نهایی را کسب کند.

 

مسابقه وزنه‌برداری دسته 97 کیلوگرم در حالی که می‌توانست راحت برای حامد صلحی‌پور طی شود، با شرایط غیرقابل پیش‌بینی گره خورد و تا جایی پیش رفت که صلحی‌پور در آستانه حذف قرار گرفت.

در چارچوب روز پنجم بازی‌های پارالمپیک توکیو مسابقات وزنه‌برداری در دسته 97 کیلوگرم دنبال شد و در نهایت سیدحامد صلحی‌پور با رکورد ۲۲۲ کیلوگرم به عنوان نایب قهرمانی دست یافت اما همه چیز به این راحتی که می‌خوانید، طی نشد.  صلحی‌پور برای حرکت اول خود وزنه ۲۲۱ کیلوگرم را انتخاب کرد که در لیفت آن ناکام بود. او که برای حرکت دوم خود یک کیلوگرم هم وزنه خود را افزایش داده بود، باز هم در ثبت آن ناکام بود و به یکباره این نگرانی برای ایرانی‌های حاضر در سالن و بیننده‌های این مسابقه به وجود آمد که او ممکن است به خاطر فشار موجود اوت کند و دست خالی بماند اما در حرکت آخر او کار را تمام کرد و ۲۲۲ کیلوگرم را به نام خودش ثبت کرد و به مدال نقره رسید. مدال طلای این وزن هم به وزنه‌بردار چینی رسید. ین پان پان از چین در حرکت اول خود ۲۲۳ کیلوگرم را به راحتی ثبت کرد تا برای حرکت دوم خودش ۲۲۷ کیلوگرم را انتخاب کند. وزنه‌ای که با دو چراغ سفید تأیید شد تا او به مدال طلای این وزن برسد. این وزنه‌بردار چینی در حرکت سوم با 5/243 کیلوگرم به رکورد جهان و پارالمپیک حمله کرد که ناکام بود. وزنه‌بردار کلمبیا فابیو تورس وزنه ۲۲۱ کیلوگرم را به راحتی لیفت کرد. به همین دلیل هم برای حرکت دوم وزنه ۲۲۶ کیلوگرم را انتخاب کرد اما در لیفت آن دچار مشکل شد. در حرکت سوم هم همین وزنه را انتخاب کرد اما باز هم ناکام بود تا در نهایت با همان ۲۲۱ کیلوگرم به مدال برنز دست پیدا کند. صلحی‌پور بعد از این مسابقه گفت: « پیش‌بینی این بود که در این بازی‌ها به مدال طلا برسم اما به خاطر یکسری از اتفاق‌های غیرقابل پیش‌بینی طلا از دستم خارج شد.» او به حریفانش در این مسابقه‌ها اشاره کرد و گفت: «حریفان خوبی داشتم اما چیزی هم از آنها کم نداشتم. وزنه‌بردار چینی مثل خودم جوان است و بسیار خوب کار کرد اما اعتقاد دارم که می‌توانستم به او برسم. رکورد غیرقابل پیش‌بینی نزد. همان وزنه‌ای که فکر می‌کردیم را ثبت کرد.» صلحی‌پور همچنین درباره گریه‌اش بعد از قطعی شدن مدال نقره هم اینطور گفت: «کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان خیلی برای من زحمت کشیده بودند در حالی که خیلی‌ها در جریان نیستند. خودم هم زحمت زیادی را متحمل شدم اما وقتی دو حرکت اول خطا شد، شانس طلا را از دست داده بودم و از این بابت ناراحت بودم.»