در دورانی که محمود فکری سرمربی استقلال بود، هرویه میلیچ کمتر در ترکیب این تیم قرار می‌گرفت و حتی کار به نقطه‌ای رسید که این بازیکن راهی کشورش شد و دیگر در تمرینات استقلال شرکت نکرد.

 در همان ایام بود که میلیچ با انتشار تصویری از خود در کنار فرهاد مجیدی صراحتاً به محمود فکری فهماند که دیگر دوست ندارد با او کار کند. مجیدی هم که زمزمه حضورش در استقلال شنیده می‌شد و ظاهراً با برخی بازیکنان نیز در این راستا صحبت کرده بود به شدت از این رفتار میلیچ خوشش آمد و به محض بازگشت به استقلال و تسلط به نیمکت آبی فرمان بازگشت او را صادر کرد. میلیچ هم بی‌درنگ ساکش را بست و راهی تهران شد تا در خدمت مجیدی باشد.  حالا شرایط به کلی برای میلیچ تغییر کرده و این مدافع آنقدر مورد توجه سرمربی استقلال قرار دارد که از مدیران استقلال خواسته قرارداد او را برای سال آتی نیز تمدید کنند. هرچند که مدیران استقلال نشست تمدید قرارداد بازیکنان را به روز دیگری موکول کردند و انگار منتظرند اتفاقاتی در پس پرده بیفتد اما فرهاد از آنها خواسته تا دیر نشده تکلیف قرارداد هرویه را مشخص کنند تا این مدافع _ هافبک کروات فصل بعد هم در ترکیب استقلال حضور داشته باشد و بتواند برای این تیم بازی کند. تنها اختلاف میلیچ با باشگاه استقلال بر سر پرداخت مالیات است که ظاهراً این موضوع در حال حل شدن است و مدیران استقلال قصد دارند بعد از بازی با ذوب‌آهن تکلیف این ماجرا را روشن کند. اینطور که از اخبار داخل باشگاه استقلال پیدا است، تکلیف این موضوع بعد از بازی با ذوب‌آهن روشن می‌شود. حالا باید دید که آیا مدیران استقلال پای حرف خود هستند یا اینکه تمدید قرارداد میلیچ با استقلال نیز به درازا خواهد کشید. باید توجه داشت که میلیچ از باشگاه استقلال خواستار دریافت 300 هزار دلار شده که هنوز این پیشنهاد مورد پذیرش مدیران استقلال قرار نگرفته است.

مدافع مغضوب در اختیار بدنسازان

یکی از خبرساز‌ترین بازیکنان ماه‌های اخیر تیم استقلال، محمد دانشگر مدافع میانی این تیم بود که به دلیل بی‌انضباطی هفته‌ها از همراهی تیمش محروم شد و حتی تورنمنت بزرگ و معتبر لیگ قهرمانان آسیا را هم از دست داد. 

مجیدی که در کنار آماده‌سازی تیمش حواسش به دربی بزرگ تهران در هفته بیست و سوم است، دانشگر را به دست دستیارانش سپرده تا با بدنسازی ویژه او را مهیای حضور در آن میدان بزرگ کنند.

 سرمربی آبی‌پوشان که می‌خواهد در آن بازی همه داشته‌هایش را در اختیار داشته باشد، دانشگری که سابقه گلزنی در دربی دارد را هم برای این بازی بزرگ نیاز دارد. 

دانشگر آخرین باری که برای استقلال به میدان رفت در سال ۹۹ و در دیدار حذفی مقابل پیکان بود که با استفاده از پاس محمد نادری گل پیروزی تیمش را هم به ثمر رساند و بعد از آن بازی به دلیل درگیری لفظی با هم‌تیمی خودش از همراهی کردن آبی‌پوشان محروم شد.

 

 

تلاش برای باز شدن پنجره

پنجره نقل و انتقالات استقلال با شکایت لکیچ بسته شده است. علی نامداری مشاور هیأت مدیره استقلال درباره اینکه آیا منابع مالی برای پرداخت طلب لکیچ و باز شدن پنجره نقل و انتقالاتی استقلال تأمین شده است، می‌گوید: «بله. مشکلی در این زمینه وجود ندارد.» با توجه به وعده نامداری که یکی از سرمایه‌گذاران استقلال است، آبی‌ها امیدوار هستند هرچه زودتر بدهی لکیچ پرداخت شود تا پنجره نقل و انتقالاتی به روی استقلالی‌ها باز شود. 

هرچند که این امکان وجود دارد به زودی پرونده مالی استرا استقلال را به دردسر بیندازد. به طور حتم پرونده استرا از نظر بعد مالی آنقدر برای استقلال سنگین خواهد بود که این تیم دچار مشکل شود و باید از همین حالا مدیران استقلال فکری به حال این مسأله بکنند.

 استقلال روزهای سختی را در پیش دارد و اگر سر بزنگاه پنجره این تیم بسته شود قادر به جذب بازیکن دلخواه خود نیست!

حمیدرضا عرب 

 

نقش ستاره‌ها در موفقیت تیم‌ها انکار ناپذیر است و هر قدر هم که یک باشگاه دارای قدمت و سابقه‌ای عمیق باشد و هوادارانی پرشمار را پشت سر خود ببیند، باز هم بدون ستاره‌ها و بازیکنان تأثیرگذار نمی‌تواند چشم به موفقیت بدوزد و به کسب جام‌های متعدد امیدوار باشد.

استقلال علاوه بر مشکلات مدیریتی که در 5 سال اخیر عمیق‌ترین ضربه‌ها را به اهداف این باشگاه وارد کرده، در بخش نقل و انتقالات نیز بسیار بی‌تفاوت عمل کرده و مدیرانش نتوانسته‌اند تدابیری بیندیشند که بازیکنان اثرگذار این باشگاه لااقل تا کسب جام‌های مهم در این باشگاه بمانند و بعد به تیم‌های خارجی خواهان خود بروند.

 

1: ستاره‌هایی که رفتند

در سال‌های ناکامی استقلال خروج بازیکنانی همچون اللهیار صیادمنش، امید ابراهیمی، کاوه رضایی، سیدمجید حسینی و علی کریمی ضربه‌های جبران ناپذیری به این باشگاه وارد ساخت و علاوه بر این نام‌ها بودند بازیکنان خارجی که با جدایی‌شان باشگاه لطمه دید.

 از آن جمله باید به بازیکنانی همچون مامه تیام، سرور جبارف و آیاندا پاتوسی اشاره کرد. چهره‌هایی که اگر زمان مناسب‌تری از این باشگاه به باشگاه‌های دیگر نقل مکان می‌کردند شاید دستاورد بزرگی برای استقلال به همراه می‌آوردند اما سوءمدیریت و فقدان برنامه‌ریزی و تغییرات پی‌درپی در بخش مدیران سبب شد این نام‌ها در زمان‌های نامناسبی از استقلال جدا شده و عملاً باشگاه از آنها سودی نبرد.

البته دایره جدا شدگان استقلال در سال‌های اخیر بیش از اینها است و بازیکنان بیشتری در این فهرست قرار می‌گیرند اما به طور قطع شاخص‌ترین نام‌ها همین‌ها هستند اما در کنار آنها برای مثال می‌شود به نام بازیکنانی همچون آرمین سهرابیان، میثم تیموری و برخی دیگر اشاره داشت که همچنان می‌توانستند با لباس استقلال در لیگ حضور یابند.

شاید برخی نام‌ها با جدایی از استقلال لطمه‌های فنی آنچنانی به این باشگاه وارد نیاوردند اما بحث اصلی در این ماجرا از بین رفتن ثبات فنی تیم است که بیشترین مشکلات را برای استقلال به وجود آورده است.

ماجرایی که هیچ بعید نیست آخر این فصل نیز تکرار شود. آنچه وقوع چنین مشکلی را به واقعیت نزدیک‌تر می‌کند، تغییرات دوباره در بخش مدیریت باشگاه استقلال است و روشن نیست که مدیران جدید که با تحولات سیاسی بر مسند کار قرار می‌گیرند چه زمان در راستای تمدید قرارداد یا جذب بازیکنان جدید اقدام کنند. در این شرایط تنها راهی که استقلال را به سمت ثبات بیشتر سوق می‌دهد این است که همین مدیران آستین همت بالا زده و قرارداد ستاره‌های استقلال را تمدید کنند تا شاید با اتکا به همین ثبات که همواره در سال‌های گذشته در باشگاه استقلال وجود نداشته و این باشگاه به محله برو و بیا تبدیل شده، استقلال بتواند برای فصل آتی برنامه‌ریزی بهتری برای حضور در لیگ برتر داشته باشد.

هر چند نباید فراموش کنیم همه آن عواملی که موجب قهرمانی یک تیم می‌شود فقط به حفظ ستاره‌ها و برخورداری از یک مجموعه بازیکنان ممتاز ختم نمی‌شود و یک تیم باید در بخش فنی نیز از مربیان با تجربه و کاربلدی سود ببرد که به واقع هنوز روشن نیست فرهاد مجیدی به آن سطح از مربیگری رسیده باشد که قابلیت قهرمان کردن استقلال در لیگ را داشته باشد اما سرمربی جدید استقلال لااقل توانسته در قدم‌های اول سومین دوره مربیگری‌اش در این باشگاه دست اعتماد‌های بیشتری را به سوی خود جلب کند.

با این حال نباید فراموش کرد که اگر مجیدی ظرفیت قهرمان کردن استقلال در سال آتی را داشته باشد_اگر سرمربی باقی بماند_ باید ابزار کافی در اختیار او قرار داده شود که مهم‌ترین آن حفظ بازیکنان فعلی و جذب بهترین‌های لیگ برتر برای فصل جدید است.

مدیریت باشگاه استقلال علاوه بر اینکه در حفظ ستاره‌های این باشگاه با نقص‌های عمیقی مواجه بوده، در جذب بهترین‌های لیگ نیز سستی‌هایی به خرج داده است و نتوانسته پیروز رقابت جذب ستاره‌های لیگ باشد و همواره شاهد حضور بازیکنانی در تیم‌های رقیب بوده‌ایم که کارآیی قابل توجهی داشته‌اند.

 

2: تیم رویایی با آندو، نکونام و فرهاد

آنچه استقلال را در سال‌های اوج به موفقیت‌های مکرر می‌رساند ولع عمیق مدیرانش در جذب بازیکنان شاخص لیگ برتر بود. به یاد می‌آوریم در سال‌های پایانی مدیریت علی فتح‌الله‌زاده در استقلال تیمی شکل گرفت که به واقع بعد از سال 1990 میلادی که به قهرمانی آسیا رسید به زعم اغلب کارشناسان بهترین تیم تاریخ محسوب می‌شد. تیمی که با حضور مردانی همچون مهدی رحمتی، امیرحسین صادقی، پژمان منتظری، خسرو حیدری، آندرانیک تیموریان، جواد نکونام، مجتبی جباری، جی لوید ساموئل، فرهاد مجیدی، آرش برهانی و... بسیار در بخش بازیکن دست نیافتنی می‌نمود. در آن دوران بود که علاوه بر کسب جام‌های متعدد و رسیدن به جمع چهار تیم پایانی لیگ قهرمانان آسیا، استقلال موفق شد چهار بار پی‌درپی رقیب سنتی‌اش را در دربی مغلوب کند. استقلال در بخش فنی خود در آن سال‌ها نیز از مربیان با تجربه‌ای روی نیمکت خود سود برد و حتی در زمانی که پرویز مظلومی سرمربی استقلال بود نیز نیمکت استقلال با حضور مربیان خارجی کاملاً مسلح و آماده رقابت جلوه می‌کرد حال اینکه در دوران مربیگری قلعه‌نویی وضعیت به مراتب بهتر هم بود و این مربی توانست قهرمانی لیگ برتر را نیز برای استقلال به همراه بیاورد.

اما نقش اصلی در موفقیت‌های این مربیان به واقع برخورداری از بازیکنان شاخص بود و بی‌تعارف باید به این مهم اذعان داشت که اگر این مربیان ابزار کافی در اختیار نداشتند هرگز موفقیتی به دست نمی‌آمد.

 

3: چشم در چشم مدیران استقلال (وزارت ورزش)

اکنون نیز در برهه‌ای قرار داریم که اگر مدیران توجه ویژه‌ای به آینده این باشگاه داشته باشند و مهم‌تر اینکه تغییرات سیاسی لطمه بزرگی به این باشگاه وارد نیاورد، با حفظ شاکله این تیم دستیابی به موفقیت دور از ذهن نخواهد بود. هرچند که در بخش فنی هنوز سؤال‌های پاسخ نداده بسیاری درباره میزان توانایی‌های فرهاد مجیدی وجود دارد و روشن نیست که او قابلیت عبور دادن استقلال از موانع پیش‌رو را ولو با برخورداری از ستاره‌های لیگ داشته باشد اما باید تأکید داشت که پیش زمینه هر موفقیتی داشتن بازیکنان شاخص است و بدون در اختیار داشتن مهره‌های کلیدی دستیابی به موفقیت کاری فرسایشی و دشوار خواهد بود و حتی بهترین مربیان دنیا هم از پس آن برنمی‌آیند.

بدون ابزار قهرمانی شانسی برای موفقیت وجود ندارد بخصوص اینکه استقلال باید در شهریورماه رخ در رخ حریفی قرار بگیرد که از همین حالا اقداماتی چشمگیر در راستای تقویت خود انجام داده است. بی‌تعارف اگر مدیران و تصمیم‌سازان استقلال ماجرا را ساده بگیرند نه تنها دوباره زمینه‌ساز ناکامی دیگری برای استقلال فصول آتی در لیگ برتر خواهند شد، بلکه این تیم را با هیبت تیمی از پیش بازنده به بازی مهم شهریورماه مقابل الهلال خواهند فرستاد.

 

4: آنها که باید بمانند

بخشی از موفقیت‌های استقلال حاصل نبوغ مهدی قایدی است. بازیکنی که در لیگ قهرمانان آسیا بار دیگر محوریت خود در استقلال را به اثبات رساند. او با استقلال قرارداد دارد اما پیشنهاد‌های خارجی آنقدر وسوسه‌انگیز هست که این بازیکن را به سمت راضی کردن مدیران باشگاه برای جدایی از این باشگاه ببرد. مدیران استقلال تا امروز هرگز با قاطعیت درباره حفظ مهدی قایدی حرفی به میان نیاورده‌اند و پیدا است که آنها نیز در تکاپوی ترانسفر این بازیکن هستند. تردیدی نیست اگر قایدی از استقلال جدا شود نه تنها لطمه‌های روحی به بار خواهد آورد، بلکه از بعد فنی نیز استقلال را لااقل برای یک بازه کوتاه دچار مشکل خواهد کرد چرا که همین حالا محوریت این بازیکن بوده که استقلال را از سنگلاخ‌های پیش‌رو عبور داده است. دیگر بازیکنی که حضورش در استقلال منشأ تحول است، شیخ دیاباته است. مهاجمی که به رغم مصدومیت‌های مکرر اما در بزنگاه‌ها همواره کمک حال این باشگاه بوده است.

مدیران استقلال بعد از لیگ قهرمانان آسیا هیچ اقدامی در راستای تمدید قرارداد این بازیکن انجام نداده‌اند. فرشید اسماعیلی نیز جزو بازیکنانی است که احتمالاً با پیشنهاد‌هایی از تیم‌های قطری مواجه خواهد بود. حفظ او نیز می‌تواند منجر به بهتر شدن اوضاع استقلال در لیگ آتی و بخصوص بازی حساس با الهلال شود. در این میان اما هستند بازیکنانی که احتمال جدایی‌شان به دلایل دیگری می‌رود. سیدحسین حسینی خسته از نیمکت‌نشینی‌های مکرر در فکر حضور در تیمی است که شانس بازی داشته باشد. قدر مسلم مدیران استقلال برای انتخاب جانشین او باید عمیقاً جدی باشند. هرچند که حفظ او کاری عاقلانه‌تر می‌نماید و نباید از کنار تجربه این دروازه‌بان نیز به سادگی عبور کرد. محمد دانشگر نیز که با سرمربی استقلال دچار چالش‌هایی شده بعید نیست یکی از جدا شده‌ها باشد. او در پستی بازی می‌کند که اساساً استقلال از داشتن یک مهره اثرگذار و کم اشتباه در آن در عذاب است و دیگر هم‌پست‌های او نیز نتوانسته‌اند عملکرد مطلوبی داشته باشند.

مدیران باشگاه استقلال اگر قادر به حفظ قایدی نیستند از همین حالا باید به فکر انتخاب جانشینی مناسب برای او باشند. سود حاصل از ترانسفر قایدی آنقدر هست که هم بخشی از بودجه فصل بعد را تأمین و هم برای جذب بازیکن جدید کفایت کند. مهدی قایدی از نظر تکنیکی بازیکنی است که اکنون در فوتبال ایران بی‌مثال جلوه می‌کند و به لحاظ فنی گزینه‌ای همطراز با این بازیکن وجود ندارد. تنها بازیکنی که شاید تا حدی شبیه به قایدی باشد، الهیار صیادمنش است که در لیگ اوکراین بازی می‌کند. صیاد وضعیت خوبی در تیم زوریا دارد اما جذب این بازیکن نمی‌تواند مأموریت دشواری برای مدیران استقلال باشد. بخصوص اینکه صیادمنش بعد از عقد قرارداد با تیم فنرباغچه نتوانست به موفقیتی در لیگ ترکیه برسد. دست کم کاری که می‌شود کرد این است که صیادمنش را به طوری قرضی به استقلال آورد. جذب این بازیکن از جهاتی برای استقلال مفید خواهد بود. اولاً اینکه او از نظر فنی نزدیک‌ترین بازیکن فوتبال ایران به مهدی قایدی است و در ثانی صیاد با بازی در استقلال به خوبی آشنا است. بدون شک جذب این بازیکن مأموریت سختی نخواهد بود کما اینکه در گذشته نیز دیدیم مدیران استقلال به جهت تقویت این تیم مردانی را به استقلال آوردند که در آن دوران شاید در مخیله هیچ‌کس نمی‌گنجید. برای مثال زمانی که نکونام به استقلال ملحق شد از تیم‌های زیادی پیشنهاد داشت و حتی باشگاه الغرافه حاضر به پرداخت 6 میلیون دلار به این بازیکن بود اما مدیران وقت توانستند به هر ترفندی شده او را جذب کنند.

 

علی مغانی

 

استقلال و فرهاد مجیدی، هر دو به موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا نیاز داشتند. فرهاد به چنین تورنمنتی احتیاج داشت تا جایگاهش را به عنوان «مربی کاربلد» نزد هواداران تثبیت کند و استقلال برای اینکه در ادامه لیگ همچنان در کورس رقابت با پرسپولیس و سپاهان بماند، به لحاظ روانی نیاز داشت که در این مقطع از فصل، دستاورد ملموسی داشته باشد.

دستاورد استقلال از آسیا، صرفاً به صعود از مرحله گروهی محدود نمی‌شود. دو هفته رقابت سنگین در عربستان، بعضی از چهره‌های ناآماده تیم را به شرایط مسابقه نزدیک کرد. مثل هروویه میلیچ که بعد از بازگشت از کرواسی، عملکرد قابل توجهی نداشت اما در مسابقات آسیایی، هرچه جلوتر رفتیم بهتر و آماده‌تر شد و در آخرین بازی مقابل الشرطه، بهترین بازیکن زمین بود. شیخ دیاباته هم که هنوز فاصله‌ای آشکار با آن مهاجم غیرقابل مهار فصل گذشته دارد، در لیگ قهرمانان آسیا روزهای موفق‌‌تری را تجربه کرد و دوباره به ریل گلزنی برگشت اما به طور مشخص 3 بازیکن بودند که رقابت‌های آسیایی به آنها کمک کرد وضعیت به مراتب بهتری پیدا کنند.

ابتدا باید از فرشید اسماعیلی یاد کنیم که همراه با مهدی قایدی، در شمار بهترین‌های استقلال بودند. فرشید در لیگ بیستم اگرچه در برخی دیدارهای فصل، مثل بازی با نساجی گره‌گشا بود اما در مقایسه با سال‌های قبل خودش، افت محسوسی نشان می‌داد. 3 گل، 2 پاس گل و کسب یک پنالتی در لیگ قهرمانان آسیا، آن هم در شرایطی که در دور برگشت با مشکل آسیب‌دیدگی روبه‌رو بود، به منزله شروعی دوباره برای هافبک پا به توپ استقلالی‌ها است. این رقابت‌ها بار دیگر یادآوری کرد که فرشید اسماعیلی در مرکز زمین و در موقعیتی که نزدیک‌ترین هافبک به مهاجم نوک باشد، کارآیی به مراتب بیشتری دارد و وقتی به کانال‌های کناری منتقل می‌شود، عملاً بخش بزرگی از توانایی‌های او از بین می‌رود.

بعد از آن باید به مهدی مهدی‌پور اشاره کرد که پیش از لیگ قهرمانان آسیا، چندان مورد توجه فرهاد مجیدی نبود و فقط در بازی مقابل ماشین‌سازی به عنوان یار تعویضی به زمین رفت. او در این تورنمنت هم به تدریج وارد ترکیب اصلی شد و هرچه گذشت، عملکرد بهتری داشت. بزرگترین مشکلی که مهدی‌پور از بدو ورود به استقلال با آن مواجه بوده، مقایسه شدن دائمی با علی کریمی است. طبعاً او توانایی‌های ویژه علی کریمی در ارسال پاس‌های کلیدی و اضافه شدن به خط حمله را ندارد اما به عنوان هافبک میانی پست 6 می‌تواند مهره‌ای مطمئن برای استقلال باشد. شاید مهدی پور در خلق موقعیت گل به اندازه کریمی مؤثر نباشد اما می‌تواند حلقه اتصال مدافعان به هافبک‌ها باشد.

و بالاخره نوبت به عارف غلامی می‌رسد که بعد از بازگشت فرهاد مجیدی به استقلال، در لیگ حتی یک دقیقه هم فرصت حضور در زمین پیدا نکرد و به نظر می‌رسید رقابت برای حضور در ترکیب اصلی را به مرادمند، یزدانی و دانشگر واگذار کرده اما فشردگی لیگ قهرمانان آسیا و کنار ماندن دانشگر، این فرصت طلایی را برای غلامی به وجود آورد که بار دیگر حضور در ترکیب اصلی را تجربه کند. غلامی در دو بازی پایانی استقلال در آسیا، عملکردی قابل قبول داشت و به تعبیری، اعتماد به نفس از دست رفته‌اش را بازیابی کرد. به یاد داشته باشیم که او جوان‌ترین مهره خط دفاعی استقلال و تنها بازیکنی است که در این منطقه به اردوی تیم ملی دعوت می‌شود و اگر نقاط ضعفش کمرنگ شود، برای سال‌های طولانی می‌تواند مهره‌ای قابل اعتماد در قلب دفاع باشد.

تکمله: البته باید توجه داشت که اصولاً بازیکنان ایرانی به دلیل دیده شدن در آسیا همواره عملکردی بهتر در این عرصه از خود به جا می‌گذارند و حضور در این رقابت علاوه بر انگیزه‌های تیمی، انگیزه‌های شخصی را هم به همراه خواهد داشت. استقلال برای موفقیت در جام حذفی و لیگ برتر نیاز به تکرار همان نمایش در بازی‌های داخلی هم خواهد داشت و چنانچه بازیکنانی که در آسیا رشد قابل توجهی داشتند در لیگ هم بتوانند همان عملکرد را تکرار کنند، استقلال دستش از رسیدن به جام کوتاه نخواهد بود. حال اگر این جام، جام لیگ برتر باشد که برای استقلال بسیار آرمانی‌تر هم خواهد بود.