نزار کینسلا

 

در یک تصویر بزرگتر، در هفته‌های پایانی فصل هیچ چیز برای چلسی مهم‌تر از اینکه در میان چهار تیم بالای جدول لیگ برتر قرار بگیرد، نیست. وقتی کار مربیگری چلسی در ژانویه به توماس توخل سپرده شد، کسب سهمیه لیگ قهرمانان را برای او هدفگذاری کردند و با پیروزی برابر منچسترسیتی، آبی‌ها در فاصله سه هفته مانده به پایان فصل در رده سوم قرار گرفته‌اند.

با وجود این، داستان پیروزی لحظه آخر در ورزشگاه اتحاد حول یک محور شکل می‌گیرد: اینکه پیروزی چلسی در فینال پیش روی لیگ قهرمانان اروپا بین دو تیم چه معنایی دارد.

قرار بود سیتی با پیروزی در این بازی خانگی قهرمانی‌اش در لیگ برتر را جشن بگیرد و بعد از آنکه رحیم استرلینگ در واپسین دقایق نیمه اول، تیم میزبان را پیش انداخت، به نظر می‌رسید هوادارانی که بیرون ورزشگاه جمع شده بودند، در سوت پایان بهانه‌ای برای یک جشن مفصل دارند.

اما در دومین دقیقه وقت‌های تلف‌شده، مارکوس آلونسو بازگشت چلسی را تکمیل کرد تا تردیدهای سیتی برای اینکه در فینال هشتم خرداد در استانبول برابر چلسی به پیروزی می‌رسد و رویای قهرمانی در اروپا را به واقعیت مبدل می‌کند، بیشتر شود.

البته پپ گواردیولا برای بازی ترکیه ترکیبی را که در این بازی استفاده کرد به میدان نخواهد فرستاد. مربی کاتالان نسبت به دیدار سه‌شنبه برابر پاری‌سن‌ژرمن 9 تغییر در تیمش ایجاد کرد و تنها ادرسون و روبن دیاز جایگاه خود را حفظ کردند.

اما چلسی در فاصله سه هفته دو بار منچسترسیتی را شکست داده است و اینکه این باخت‌ها چه تأثیر روانی بر گواردیولا و شاگردانش می‌گذارد در بازی استانبول مشخص می‌شود. در بازی اول-نیمه‌نهایی جام حذفی انگلیس در ورزشگاه ویمبلی- دفاع نفوذناپذیر چلسی بود که این تیم را به پیروزی سزاوارانه یک بر صفر رساند.

این بازی اما موقعیت ناآشنایی برایشان پدید آورد، آنها با گل استرلینگ عقب افتاده بودند و باید با دو گل خورده به رختکن می‌رفتند اگر پنالتی پاننکای سرخیو آگوئرو در وقت‌های تلف‌شده نیمه اول در آغوش ادواردو مندی قرار نمی‌گرفت.

با توجه به استحکام دفاعی که چلسی از زمان آمدن توخل پیدا کرده، این تیم معمولاً از رقبا پیش افتاده و کمتر برای بازگشت به این در و آن در زده. آنها هم در این بازی نفرات کلیدی متعددی را در اختیار نداشتند و اینکه توانستند شکست را با پیروزی عوض کنند، برای بازی‌های باقیمانده فصل و همچنین دیدار بعدی با سیتی خودباوری زیادی به آنها می‌بخشد.

میسون ماونت، بن چیلول و تیاگو سیلوا همه از تیمی که چهارشنبه مقتدرانه رئال مادرید را شکست داد، بیرون ماندند اما دیگران به خوبی جایشان را پر کردند. مثل ویمبلی، حکیم زیاش هم در فهرست گلزنان قرار گرفت تا بازی به تساوی کشیده شود و در نهایت هم آلونسو کار را تمام کرد.

در سمت مخالف بازیکن تیم ملی اسپانیا، ریس جیمز در نیمه دوم سیتی را جان به لب کرد ضمن اینکه بیلی گیلمور در پایان بازی با آغوش گرم مربی خود مواجه شد؛ به خاطر نمایش پخته‌ای که این هافبک 19 ساله در معدود حضورش در ترکیب اصلی از خود ارائه کرد.

تیمو ورنر هم با سرعتش و اشتیاق به فرار از پشت مدافعان، خط دفاع سیتی را به زحمت زیادی انداخت. هر چند او برای اینکه در تله آفساید گیر نکند نیاز به تمرین بیشتری دارد چون دو گلش با پرچم زدن کمک داور مردود اعلام شد.

توخل رکورد وحشتناکی برابر گواردیولا داشت وقتی این دو نفر در نیمکت‌های دو تیم بزرگ آلمان در «در کلاسیکر» روبه‌روی هم قرار می‌گرفتند اما حالا مربی آلمانی ابزار لازم برای رقابت با مربی سابق بایرن‌مونیخ را دارد.

قطعاً سیتی و چلسی بهترین و عمیق‌ترین تیم‌های لیگ برتر را در اختیار دارند و اینکه چلسی توانسته دو بار برابر سیتی به پیروزی برسد، نوید این را می‌دهد که نبرد قهرمانی جزیره فصل آینده نزدیک‌تر و تماشایی‌تر خواهد بود.

این البته برای آینده است. فعلاً چلسی تمرکز کرده روی اینکه لیگ برتر را با قدرت به پایان برساند ضمن اینکه می‌خواهد در فینال شنبه آینده جام حذفی انگلیس برابر لسترسیتی قهرمان شود اما بعد از آن خیلی زود تمام توانش را متوجه فینال لیگ قهرمانان و سومین بازی با سیتی در طول شش هفته خواهد کرد.

تنها سه ماه قبل چلسی تیم بسیار کم شانسی مقابل سیتی به حساب می‌آمد حالا اما بعد از دو پیروزی در دو بازی، به خوبی این پتانسیل را دارند که گربه سیاه گواردیولا لقب بگیرند.

منبع: گل

 

 زوجی که هرگز کنار هم ندیده بودیم؛ رابرت دنیرو، اسطوره بازیگری و راجر فدرر، فوق‌ستاره تنیس قرار است در پروژه معرفی زیبایی‌های گردشگری سوییس با یکدیگر همکاری کنند. جهان به تدریج با فراگیری ویروس کرونا کنار آمده و با گسترش واکسیناسیون در برابر آن مقاومت به دست آورده، این یعنی فعالیت‌های گردشگری که به شدت از شیوع این ویروس آسیب دیده از سر گرفته می‌شود، اروپا هم خود را برای پذیرایی از توریست‌های آمریکایی آماده می‌کند.

 تنیسور سوییسی اخیراً به عنوان سفیر گردشگری کشورش انتخاب شده و خودش هم از این همکاری متعجب است: «من واقعاً طرفدار دنیرو هستم و باورم نمی‌شد به ما پاسخ مثبت بدهد.» این فیلم کوتاه که دو چهره نامتجانس در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند، صحنه‌هایی از نیویورک و بخش کوچک زرمات در دامنه‌های آلپ را به تصویر می‌کشد. فدرر سال‌ها است که سفیر شاخص کشورش است و سوییس را به عنوان مقصد آشکار سفرهای بعد از کنترل کرونا معرفی می‌کند: «وقتی شما به استرالیا یا آمریکا می‌روید، حداقل به چند هفته وقت نیاز دارید تا همه دیدنی‌ها را ببینید و گاهی مجبور می‌شوید برگردید تا مکان‌های جامانده را تماشا کنید اما اینجا یک یا دو هفته کافی است تا نگاه بسیار خوبی نسبت به سوییس پیدا کنید. شما چهار زبان مختلف و چهار فرهنگ مختلف را می‌بینید و به خوبی درک می‌کنید که هر جا با جای دیگر چقدر تفاوت دارد در حالی که بین هر کدام بیش از یک ساعت رانندگی لازم نیست.» زرمات که به تازگی شهر شده، در منطقه‌ای کوهستانی و بسیار زیبا واقع شده که به خاطر پیست‌های اسکی و مناطق دیدنی‌اش شهرت دارد.

در این فیلم کوتاه، فدرر از دنیرو که یکی از مشهورترین چهره‌های هالیوود محسوب می‌شود، دعوت می‌کند که در این پروژه جدید با او همکاری کند. دنیرو که متولد منهتن نیویورک است، مخالفت می‌کند و می‌گوید علاقه‌ای به پروژه پیشنهادی فدرر ندارد: «به محل زندگی‌تان نگاه کنید، کوهستان‌ها، پیست‌های اسکی، شهرهای زیبای کوچک. هیچ جذابیتی ندارد، نه ندارد».

با اصرار فدرر و تعریف از مناظر زیبای این مناطق و فعالیت‌هایی مانند اسکی که در آن رواج دارد، دنیرو کمی نرم می‌شود هرچند بیشتر شهرت خود را به خاطر نقش‌های نه چندان مثبتی مانند ویتو کورلئونه در «پدرخوانده 2» یا جیمی کانوی در «رفقای خوب» به دست آورده است. در آخر هم معلوم نمی‌شود که راجر فدرر می‌تواند دنیرو را متقاعد کند یا نه. پیشنهادی که دنیرو در پایان این فیلم کوتاه به فدرر می‌دهد، این است: «به تام هنکس زنگ بزن!»

منبع: تراولر

 

اوله گنار سولشر شاید فکر می‌کند انجام بازی‌های این هفته منچستریونایتد غیرممکن است. شیاطین سرخ در هشت روز چهار بازی انجام می‌دهند و این واقعاً دشوار است اما نه برای مارک هیوز که در یک روز دو بازی انجام داده!

هیوز در 11 نوامبر 1987 در دو کشور بازی کرد. مهاجم ولز در بازی مهم مقدماتی یورو مقابل چکسلواکی در پراگ 90 دقیقه بازی کرد و همان شب در بازی دور دوم جام حذفی بایرن‌مونیخ برابر بوروسیامونشن گلادباخ که به وقت اضافه و پیروزی 3 بر 2 انجامید، به عنوان بازیکن ذخیره به میدان رفت. هیوز که آن موقع برای یک فصل قرضی از بارسلونا به بایرن رفته بود، با یادآوری آن روز گفت: «یک مسابقه مهم در تیم ملی داشتیم که باید برنده می‌شدیم. از طرفی تازه به بایرن رفته بودم و بعد از اولین بازی به منچستر برگشتم تا برای ولز بازی کنم. شنبه دچار مه شدیم و پرواز لغو شد بنابراین اولی هوینس از من خواست برای شام به خانه‌اش بروم. بعد از صرف غذا، از من پرسید چهارشنبه چه ساعتی بازی دارید؟ گفتم یک یا دو بعد ازظهر. گفت خوب است، همان شب می‌توانی برای ما بازی کنی. با خودم گفتم شوخی می‌کند یا جدی می‌گوید؟ قبلاً این کار را با یک بازیکن دانمارکی کرده بود و به من گفت بگذارش به عهده من. یکشنبه برای ولز بازی کردم و بعد تلفن داشتم. «گفتند بعد از بازی سریع دوش بگیر و اولی در ورزشگاه منتظر تو است و باید فوراً برگردی.» متأسفانه بازی با ولز را 2 بر صفر باختیم و من روحیه خوبی نداشتم چون اگر می‌بردیم صعود می‌کردیم. به هر سختی خودم را جمع و جور کردم و با اولی سوار ماشین شدیم و به هواپیمای کوچکی رسیدیم که خیلی هم خوب نبود. یک ساعت و نیم راه بود، کمی دیر رسیدیم و وقتی از روی ورزشگاه رد می‌شدیم، نورافکن‌ها را روشن کرده بودند. فرود آمدیم و به سرعت سوار پورش سبز او شدیم و دیوانه‌وار می‌راند، فکر نمی‌کردم برسیم، گفتم تصادف می‌کنیم. بین دو نیمه رسیدیم. یک بازیکن آلمانی به نام آرمین اک بود که به من شباهت داشت، او روی نیمکت بود و فکر می‌کنم هواداران او را با من اشتباه گرفته بودند. المپیک اشتادیون پر از جمعیت بود، دقیقه 60 به بازی رفتم در حالی که با یک گل عقب بودیم اما بازی را بردیم و من با آنکه کار خاصی نکردم، قهرمان تیم شدم.»

منبع: سان

 

هشتمین برد متوالی سونی‌سیکسرز

تیم بسکتبال فیلادلفیا سونی‌سیکسرز یکی از سه تیمی که راهیابی‌اش به مرحله پلی‌آف NBA قطعی شده است، دیروز هشتمین برد متوالی‌اش را با تحمیل شکست 118 به 104 به تیم دیترویت پیستونز کسب کرد تا جایگاه خود را در صدر جدول کنفرانس شرق مستحکم‌تر کند. در ثبت چهل و‌هفتمین پیروزی فصل این تیم، جوئل امبید امتیازآورترین بازیکن تیمش بود. او 29 امتیاز گرفت، یک پاس گل داشت و 6 ریباند هم رقم زد. تایرسی مکسی هم دومین بازیکن پرامتیاز تیم میزبان بود که 22 امتیاز گرفت، 4 پاس گل و 5 ریباند داشت. امبید در این بازی یکی دیگر از نمایش‌هایی را ارائه کرد که سبب شده او به عنوان یکی از نامزدهای کسب MVP (ارزشمندترین‌ترین بازیکن) مرحله گروهی این فصل NBA در نظر گرفته شود. او در حالی پا به میدان گذاشت که تا قبل از این بازی با ثبت میانگین 29/2 امتیاز در هر بازی سومین بازیکن از حیث کسب بالاترین میانگین امتیاز در فصل جاری بود. در همین حال او با میانگین 10/8 ریباند در هر بازی، نفر دهم این فصل NBA بوده است. اما آماری که شاید برای بسیاری از رأی‌دهندگان انتخاب MVP بیشترین اهمیت را داشته باشد تعداد بازی‌های انجام شده توسط یک بازیکن باشد که برای امبید این عدد 49 بازی از 68 بازی ممکن است.

سیکسرز با کسب این پیروزی به کسب مقام اول مرحله گروهی در کنفرانس شرق و برخورداری از فرصت‌‌ انجام بازی‌های بیشتر در سالن خانگی‌اش نزدیک‌تر شد. این در شرایطی بود که سونی‌سیکرز بدون دو ستاره بزرگ خود، بن سیمونز و ست کاری به میدان رفت.

 

 

پنجاهمین پیروزی جاز

تیم بسکتبال یوتا جاز یک قدم دیگر به کسب مقام اول کنفرانس غرب NBA‌ در فصل 21-2020 نزدیک شد. جاز در سی‌و‌پنجمین بازی خانگی‌اش در این فصل، میزبان هیوستون راکتس بود و موفق شد این تیم را با نتیجه 124 بر 116 شکست دهد و با این نتیجه پنجاهمین پیروزی‌اش در شصت‌و‌هشتمین بازی‌ خود را کسب کند.  در رقم خوردن این پیروزی، بازیکنی که بیشترین امتیاز را کسب کرد، جورج نیانگ بود که 24 امتیاز گرفت، 2 پاس گل و 2 ریباند هم داشت. این پنجمین برد متوالی یوتا بود که در بیش از 73درصد از بازی‌های این فصل خود در مرحله گروهی NBA‌ موفق به کسب پیروزی شده است.

این پیروزی در حالی در کارنامه صدرنشین کنفرانس غرب به ثبت رسید که این تیم دو تا از بهترین ستاره‌هایش یعنی دوناوان میچل و مایک کانلی را در اختیار نداشت. اما هیوستون راکتس قعرنشین که دیگر هیچ شانسی برای صعود به پلی‌آف ندارد، برای پنجاه‌ و ‌دومین بار در این فصل متحمل باخت شد.

 

 

پایان باخت‌های متوالی نتس

نیویورک نتس روند باخت‌های پی در پی‌اش که به 4 تا رسیده بود را سرانجام متوقف کرد. این اتفاق که مانع از صعود نیویورکی‌ها به صدر جدول کنفرانس شرق هم شده بود، با پیروزی 125 به 119 این تیم مقابل دنور ناگتس به پایان رسید. نتس چهل‌و‌چهارمین برد خود در شصت و هشتمین بازی‌اش در این فصل NBA‌ را کسب کرد. البته شروع بازی طوری نبود که بتوان تصور کرد چنین اتفاقی رخ خواهد داد. نتس کوارتر‌های اول و دوم را به ترتیب با نتایج 37 بر 24 و 34 بر 22 باخت و نیمه اول را با شکست پشت سر گذاشت. در نیمه دوم بازی اما ورق برگشت و میهمان نیویورکی با نتایج 41 بر 33 و 28 بر 15 پیروزی شد و اختلاف 21 امتیازی که در یک مقطع از بازی میان این تیم و حریفش به وجود آمده بود را جبران کرد. شاید بیشترین تأثیر در این بازگشت باشکوه را کوین دورانت داشت، کسی که 33 امتیاز گرفت که شامل 5 پرتاب آزاد موفق در 21 ثانیه پایانی بازی شد. او 11 ریباند هم داشت. کایری ایروینگ هم با 31 امتیازی که گرفت در رقم زدن این برد برای نتس نقش پررنگی ایفا کرد. نتس با کسب این پیروزی در رده دوم جدول باقی ماند، البته این تیم هنوز 4 بازی دیگر باید انجام دهد تا کارش در مرحله گروهی به پایان برسد.

اما در طرف مقابل تیم دنور ناگتس هم با وجود این شکست که بیست‌و‌چهارمین باختش در شصت و هشتمین بازی بود در جایگاه چهارم جدول کنفرانس غرب باقی ماند و صعودش به پلی‌آف قطعی شد.

 

 «لیگ کشاورزان»؛ این لقبی است که بسیاری از افراد، نه فقط آنهایی که در توییتر راجع به فوتبال می‌نویسند، به بوندس‌لیگا داده‌اند: لیگی قابل پیش‌بینی و ملالت‌بار. حالا بایرن مونیخ برای نهمین سال پیاپی فاتح بوندس‌لیگا شده است. از زمانی که یورگن کلوپ با بوروسیا دورتموند در سال 2012 قهرمان شد، دیگر هیچ تیمی دستش به این جام نرسیده است. البته در سال‌های گذشته، تیم‌هایی در کورس قهرمانی بوده‌اند اما نتیجه نهایی همانی است که بود: قهرمانی بایرن.

امسال هم نبرد قهرمانی رسماً به پایان رسید، هرچند که برای خیلی از ناظران خارجی، حتی پیش از آنکه یک ضربه در فصل 21-2020 به توپ زده شود، تکلیف آن مشخص شده بود. سال بعد هم احتمالاً اوضاع فرق خاصی نخواهد کرد و بایرن همین حالا به فکر این است که چطور دهمین قهرمانی پیاپی خود را به دست بیاورد.

باواریایی‌ها، دایو اوپامکانو، مدافع لایپزیگ را با قیمت 42/5 میلیون یورو به خدمت خواهند گرفت. یولیان ناگلسمان هم مربی بعدی آنها است. قطعی شدن این دو انتقال در طول فصل، باعث شد آربی لایپزیگ، نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده بایرن در کورس قهرمانی، به‌شدت تضعیف شود و نتواند به رقابت ادامه دهد. از سوی دیگر، ابراهیما کوناته، زوج اوپامکانو در قلب دفاع این تیم هم احتمالاً به لیورپول برود. پارسال هم تیمو ورنر راهی چلسی شد. لایپزیگ البته برای جانشینی این دو نفر اقدام‌های لازم را انجام داده و محمد سیماکان و یوسکو گواردیول را جذب کرده است. جسی مارش، مربی فصل بعد این تیم هم آماده فصل جدیدی در دفتر کاری‌اش است. سالزبورگ و لایپزیگ در زمینه تولید بازیکن و مربی عالی بوده‌اند اما محصولات نهایی این دو باشگاه عموماً در جاهای دیگر به شکوفایی رسیده‌اند و این مدل از صادر کردن بازیکن و مربی باعث می‌شود لایپزیگ فرصت آن را نداشته باشد که در سال‌های بعد، دردسری برای قهرمانی بایرن ایجاد کند.

از فصل 10-2009، تنها بوروسیا دورتموند توانسته ماشین بایرن را متوقف کند و در 9 فصل اخیر، تنها دورتموند بوده که توانسته در برخی فصول، رقابت را به روز آخر بکشاند.

اما در این فصل، عملکرد ضعیف دورتموند زیر نظر لوسین فاوره باعث شد امکان فشار به بایرن کاهش پیدا کند. با این حال، ادین ترزیچ، مربی موقت تیم، اوضاع را خوب ساخته و کمک کرده که دورتموند به فینال جام حذفی هم برسد.

جیدون سانچو به دوران اوج برگشته است. او فصل را خوب شروع نکرد اما در جام حذفی در پنج بازی، چهار گل زده و چهار گل ساخته است. او در 24 بازی در لیگ هم روی 19 گل تأثیر مستقیم داشته و هشت گل زده، که دو گل در برد سه بر دو برابر لایپزیگ بود و 11 پاس گل هم داده است.

سانچو در جام حذفی درخشیده و ارلینگ هالند در بوندس‌لیگا و لیگ قهرمانان عالی بوده. این مهاجم نروژی مهارناپذیر در 38 بازی در تمامی رقابت‌ها 37 گل به ثمر رسانده است. او فصل گذشته در 18 بازی، 16 گل زد.

سانچو و هالند دو نفر از پنج استعداد برتر بوندس‌لیگا هستند. این دو از بهترین جوانان دنیای فوتبال به شمار می‌روند. از دست دادن هر کدام از آنها برای دورتموند فاجعه‌بار خواهد بود، به‌ویژه اگر آنها بخواهند با مارکو رزه، مربی فصل بعد خود، به رقابت با بایرن مونیخ بپردازند.

رزه که در سالزبورگ فاتح دوگانه شده بود، در بوروسیا مونشن‌گلادباخ خوش درخشید و طرفداران می‌گویند که اگر او در این تیم می‌ماند و به دورتموند نمی‌رفت، مجسمه‌اش را می‌ساختند.

اما رزه حالا وارث تیم جوان دورتموند خواهد شد. او مربی نوجوانانی مانند جود بلینگهام، جیو رینا، یوسوفا موکوکو و آنسگار کناف می‌شود. او شاید هالند و سانچو را هم داشته باشد اما به شرط آنکه دورتموند بتواند این ستارگانش را از چنگ باشگاه‌های بزرگ دور نگه دارد.

میشاییل زورک، مدیر ورزشی دورتموند، در تابستان گذشته سفت و سخت برابر پیشنهاد منچستر یونایتد ایستاد و اعلام کرد که در سال 2021، سانچو را تنها با قیمت 90 میلیون یورو می‌توان خرید.

یونایتد در سال گذشته مبلغ پیشنهادی دورتموند را نپذیرفت و زورک حالا می‌گوید که سانچو می‌تواند برود، تنها به شرط آنکه مبلغ درخواستی دورتموند آماده باشد: «ما با جیدون به توافق شفاهی رسیدیم و گفتیم که او تحت شرایط خاصی می‌تواند جدا شود. او چند سال است که با ماست. البته چنین توافقی را با ارلینگ نداریم.»

مینو رایولا، ایجنت هالند، او را به رئال مادرید، بارسلونا، منچستر یونایتد، منچستر سیتی، چلسی و لیورپول پیشنهاد داده است. دورتموند اصرار دارد که او با هیچ قیمتی فروشی نیست اما گفته می‌شود مبلغ فسخ قرارداد او 75 میلیون یورو است و در سال 2022 فعال خواهد شد. رایولا بر این باور است که اگر پیشنهادهای بالا از راه برسد، دورتموند ممکن است وسوسه شود و او را بفروشد.

هانس-یواخیم واتسکه، مدیر ارشد اجرایی دورتموند هم گفته که سانچو می‌تواند در صورت رسیدن یک پیشنهاد استثنایی برود اما تأکید دارد که هالند رفتنی نیست: «ما هیچ برنامه موازی‌ای نداریم. ما با ارلینگ، پدرش و ایجنتش، مینو رایولا، در این باره صحبت خواهیم کرد. ما می‌خواهیم که او از حضور در جمع ما راضی باشد و در فصل بعد هم قاطعانه برای دورتموند گل بزند. هیچ برنامه دیگری نداریم.»

نوری شاهین، هافبک سابق دورتموند هم مطمئن است که این باشگاه اگر به لیگ قهرمانان برسد، می‌تواند هالند را دست کم برای یک فصل دیگر نگه دارد: «به عنوان طرفدار دورتموند، امیدوارم که او بماند اما همه چیز بستگی به تصمیم او دارد. افراد زیادی دور و بر او هستند که به او مزایا و معایب ماندن در دورتموند را نشان می‌دهند اما او در نهایت تصمیم می‌گیرد که بماند یا نه. او قراردادی دارد که چند سال دیگر به پایان می‌رسد و اگر دورتموند نمی‌خواهد او را بفروشد، این را آشکارا بیان خواهد کرد. من راستش مشکل بزرگی نمی‌بینم. به نظرم دورتموند به لیگ قهرمانان می‌رسد و هالند دست کم یک سال دیگر می‌ماند. همه هم راضی خواهند بود.»

نگه داشتن هالند و سانچو پیام مهمی به رزه خواهد داشت؛ اینکه باشگاه بر این باور است که او فردی است که می‌تواند به سلطه بایرن بر بوندس‌لیگا خاتمه دهد، چرا که هیچ‌کدام از رقیبان دیگر بایرن تا این حد بازیکن بااستعداد ندارند اما اگر هالند و سانچو در تابستان جدا شوند، بوندس‌لیگا باید خود را آماده یک رقابت قابل پیش‌بینی و ملالت‌بار دیگر سازد.

منبع: سایت گل

یادداشت

مانوئل وث  

 

هر سال همین است. احتمالاً در سه لیگ از چهار لیگ بزرگ اروپا، قهرمان این فصل متفاوت با فصل گذشته خواهد بود اما در آلمان، بایرن مونیخ نهمین قهرمانی پیاپی خود را به دلیل پیروزی سه بر دو بوروسیا دورتموند مقابل آربی لایپزیگ به دست آورد.

این نتیجه باعث شد که رقابت بر سر کسب سهمیه لیگ قهرمانان در بوندس‌لیگا داغ بماند. دورتموند و آینتراخت فرانکفورت بر سر کسب سهمیه با هم رقابت دارند. دورتموند حتی می‌تواند با حضور در جمع چهار تیم برتر لیگ و فتح جام حذفی، فصل ناامیدکننده خود را نجات بخشد.

اما برای لایپزیگ، فصل ممکن است با ناامیدی محض به پایان برسد. تنها یک هفته پیش بود که اعلام شد یولیان ناگلسمان، مربی این تیم به بایرن مونیخ خواهد رفت. ناگلسمان یکی از مربیانی است که باشگاه‌های بسیاری به دنبال جذبش بودند اما روز شنبه، او نشان داد که شاید هنوز به محصول نهایی تبدیل نشده باشد، چرا که ادین ترزیچ، مربی دورتموند، او را شکست داد. ناگلسمان 33ساله در این فصل با لایپزیگ در دیدارهای کلیدی لغزش‌هایی داشت که در بایرن نمی‌تواند داشته باشد.

اما برای بایرن، این هم یک قهرمانی دیگر بود که هانسی فلیک به دست آورد. این مربی 56ساله در تابستان از بایرن جدا می‌شود. او هفت قهرمانی با تیمش کسب کرد و با فدراسیون فوتبال آلمان هم صحبت کرده است اما هیچ تصمیمی درباره اینکه او مربی تیم ملی آلمان شود گرفته نشده است.

در کل، بایرن مونیخ سالی را گذراند که در بوندس‌لیگا خوب (و گاهی متزلزل) بود اما در رقابت‌های حذفی ناکام ماند. شکست مقابل پاری سن ژرمن در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان احتمالاً از همه دردناک‌تر بوده است.

بایرن در هر دو بازی برتر از پاریسی‌ها بود اما بدون روبرت لواندوفسکی و سرژ گنابری، قدرت گل‌زنی بالایی نداشت. مدیران بایرن احتمالاً دیدارهای نیمه‌نهایی را با ناامیدی محض تماشا کرده‌اند، چرا که می‌دانستند اگر همه بازیکنانشان آماده بودند، آنها مدعی جدی فتح اروپا می‌شدند.

جام حذفی هم به دلیل نمایش پراشتباه در شبی برفی در کیل، در خانه تیم دسته دومی هولشتاین از دست رفت. در آن هنگام به نظر می‌رسید که این لغزشی کوچک در دوران مربیگری فلیک است که قرار است سال‌ها ادامه داشته باشد.

اما در ماه مارس بود که یواخیم لو اعلام کرد پس از مسابقات جام ملت‌های اروپا، از تیم ملی آلمان جدا می‌شود. بلافاصله صحبت از حضور فلیک در تیم ملی شد و از سوی دیگر، جنگ قدرت بین او و حسن صالح‌حمیدزیچ، مدیر ورزش بایرن، علنی شد.

فلیک در این میان کمترین دستاورد را داشت. او البته قهرمانی بوندس‌لیگا را کسب کرد که عادت بایرن است، ولی جدایی‌اش به همراه رفتن خاوی مارتینس، داوید آلابا و ژروم بواتنگ، به معنای پایان یک دوره در بایرن است. لواندوفسکی هم گفته که به دنبال چالش جدیدی است.

کار ناگلسمان این است که این تیم را بازسازی کند و بایرن را وارد عصر جدیدی کند؛ و مهم‌تر از همه، به سلطه بایرن بر بوندس‌لیگا ادامه دهد.

منبع: فوربز