سامان موحدی راد

 

اسپانیا در شبی که برتری ویژه‌ای بر حریفش نداشت سرانجام با گل دقیقه ۸۸ توانست از شکست رهایی یابد. اگرچه شاگردان لوییس انریکه فرصت ویژه‌ای در این بازی داشتند تا با پیروزی بر حریف چغر و بدبدن خود جای آلمان را در صدر جدول بگیرند ولی بداقبالی راموس و درخشش دروازه‌بان سوئیس در کنار بازی خوب و حساب شده این تیم فرصت را از شاگردان انریکه گرفت. سوئیس در بازی برابر اسپانیا نمایش درخشانی از خود به جای گذاشت و علاوه بر اینکه تا دقیقه ۸۸ پیروز میدان بود چندین و چند فرصت دیگر هم برای بازکردن دروازه حریف داشت که یکی از مهم‌ترین‌هایش را راموس از خط دروازه بیرون کشید. راموس غیر از این نقش حیاتی با از دست دادن دو پنالتی در این بازی شاید مهم‌ترین چهره میدان شناخته شد. بازیکنی که در نیمه دوم دو ضربه پنالتی را به یک گوشه دروازه فرستاد و هر دو‌ بار دروازه‌بان سوئیس موفق به گرفتن آن شد. اتفاقی که سال‌ها پیش در دیدار سال ۱۹۹۹ آرژانتین و کلمبیا رخ داد و مارتین پالرمو ۳ ضربه پنالتی را در یک دیدار از دست داد. اگرچه انریکه در حمایت از راموس گفت که حتی اگر ضربه سوم پنالتی هم در کار بود او را کاندیدای زدن ضربه می‌کرد. در مجموع شاگردان لوییس انریکه نمایش نامطمئنی از خود در این دوره از رقابت‌ها به‌جا گذاشته‌اند و حداقل در این مراحل هنوز در قامت یک قهرمان ظاهر نشده‌اند. چنانکه سوئیس تا شکست این تیم تنها چند دقیقه فاصله داشت. این اسپانیا با این روند سینوسی شانسی برای قهرمانی خواهد داشت؟

علی کمانگری

 

 

میزبانی یک رویداد بزرگ بین‌المللی، یکی از آرزوهای دیرینه فوتبال ایران به شمار می‌رود. آرزویی که در سال‌های پیش از انقلاب فوتبال ایران به آن دست یافته اما در سال‌های طولانی بعد از انقلاب هنوز نتوانسته‌ایم میزبان یک ترونمنت بزرگ بین‌المللی فوتبال باشیم. فدراسیون فوتبال پیش از این یک بار شانس خود را برای میزبانی جام ملت‌های 2019 آزمود اما در راند آخر رقابت را به اماراتی باخت که از منظر امکانات و زیرساخت‌ها فاصله چند صد کیلومتری با ما دارد و البته از هر حیث میزبان شایسته‌تری به نظر می‌رسید.

این بار نیز فدراسیون فوتبال ایران برای میزبانی جام ملت‌های آسیا 2027 نامزد شده اما با شرایط اعلام شده از سوی AFC به‌نظر می‌رسد هرگز شانسی برای میزبانی این تورنمنت نخواهد داشت.

مجموعه شرایط میزبانى از رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در جزوه‌ای ٢٨ صفحه‌اى از سوی AFC به پنج کشور نامزد اعلام شده. ایران، هند، عربستان، قطر و ازبکستان نامزدهای میزبانی این بازی‌ها هستند و برای میزبانی این رقابت‌ها با هم رقابت می‌کنند. شرایط اعلام شده از سوی AFC اما بسیار دشوار و خاص است و با استانداردهای بزرگترین تورنمنت‌های دنیا برابری می‌کند. مهم‌ترین نکته که در پیش‌شرط‌های AFC اعلام شده، بحث زیرساخت و امکانات است. در چشم‌انداز جام ملت‌های 2027 بر ضرورت استفاده از امکانات مدرن و پیشرفته و زیرساخت‌هاى مجهز و منطبق با استانداردهاى روز فوتبال جهان تأکید شده است.

بر اساس شرایط اعلام شده، کشور میزبان باید حداقل ٨ ورزشگاه مجهز و پیشرفته با تمام شرایط مدنظر AFC را معرفى کرده و یک ماه قبل از آغاز رسمى مسابقات به کمیته برگزارى رقابت‌ها و نمایندگان کنفدراسیون تحویل بدهد. حداقل ظرفیت مورد نظر این ٨ استادیوم، 20 هزار تماشاگر است و البته ورزشگاه بازى‌هاى افتتاحیه و نیمه‌نهایى باید حداقل ظرفیت حضور 40 هزار تماشاگر را داشته باشد. استادیوم بازى فینال هم با ظرفیت حداقل 50 هزار تماشاگر مورد تأیید قرار مى‌گیرد.

در بخش امکانات تمرینى، AFC با توجه به حضور ٢٤ تیم در جام ملت‌ها، خواستار معرفى ٢٤ زمین مجهز با کیفیت چمن زمین اصلى مسابقات برای هر تیم شده است. این زمین‌ها نباید بیش از 30 دقیقه با محل اقامت هر تیم فاصله داشته باشند. همچنین لازم است تمام امکانات و زیرساخت‌هاى استاندارد مورد نیاز در تمرین از جمله رختکن مجهز و کامل نیز براى این کمپ‌هاى تمرینى در نظر گرفته شود.

در حوزه امکانات اقامتى، AFC خواستار معرفى حداقل 30 هتل 5 ستاره در کشور میزبان شده تا براى ٢٤ تیم شرکت کننده، میزبانى از ستاد برگزارى مسابقات، عوامل اجرایى AFC، تیم‌هاى داورى، میهمانان ویژه و شخصیت‌هاى رسمى بین‌المللى در نظر گرفته شود. فاصله این هتل‌ها با کمپ‌هاى تمرینى و ورزشگاه‌های محل برگزارى مسابقات باید منطبق با استانداردهاى ذکر شده باشد.

شرایط و ویژگى‌هاى فرودگاه‌هاى بین‌المللى یا داخلى در شهرهاى میزبان مسابقات نیز بخش دیگرى از الزامات را در‌بر مى‌گیرد که بر اساس آخرین استانداردهاى بین‌المللى حوزه حمل و نقل و گردشگرى تنظیم شده است.

از پیش‌شرط‌های اعلام شده AFC برای میزبانی جام ملت‌های آسیا تقریباً هیچ‌کدام را نداریم و با این شرایط به نظر می‌رسد حسرت ایران برای میزبانی این تورنمنت بزرگ برای همیشه ادامه داشته باشد.

شنیدن نام تیم‌های ملی فرانسه و پرتغال کنار یکدیگر پیش از هر چیزی یادآور تقابل‌های طلایی این دو تیم در ابتدای هزاره سوم و روزهای درخشش لوئیس فیگو، روی کاستا، زین‌الدین زیدان و تیه‌ری هانری است. آن روزها با جدال همیشگی دو قدرت فوتبال اروپا پایان یافت اما نسل جدید این دو تیم این روزها با کیلیان امباپه، کریستیانو رونالدو، پل پوگبا و ژائو فلیکس به خاطر می‌آید و فینال یورو 2016 با طعم نخستین جام ملی برای CR7. آخرین رویارویی سلسائوی اروپا و خروس‌های آبی در چارچوب رقابت‌های لیگ ملت‌های اروپا اما شنبه شب با تجدید مزه پیروزی بر حریف چغر همیشگی برای آقای شماره 7 همراه نبود تا در نهایت بزرگ‌ترین حذف شده این دوره از مسابقات، تیم حائز عنوان مدافع قهرمانی باشد.

پرتغال که سال گذشته با قهرمانی بی‌‌قید و شرط در نخستین دوره برگزاری تورنمنت لیگ ملت‌های اروپا توانست جواز حضور در مسابقات یورو 2020 را کسب کند، در سال دوم اجرای این رقابت‌ها نتوانست از پس فرانسه مدعی بربیاید و عطای دفاع از عنوان قهرمانی خود را با حذفی نابه‌هنگام به شاگردان دیدیه دشام واگذار کرد تا دومین دوره این تورنمنت تازه‌وارد از یک قهرمان متفاوت برخوردار شود.

دیدار شنبه‌شب یاران کاپیتان کریس با فرانسوی‌ها در شرایطی برگزار شد که قهرمان جام جهانی 2018 از حضور ستاره جوان خود، کیلیان امباپه بهره‌مند نبود تا شماره 10 تیم ملی فرانسه به آنتونی مارسیال غنیمت برسد و دوربین عکاسان خبری از شکار تصاویر مشترک رونالدو و امباپه محروم بماند. پرتغال که این بازی برایش حکم مرگ و زندگی را داشت، نیمه نخست را منفعلانه‌تر شروع کرد و اگر از موهبت حضور روی پاتریسیوی آماده روی خط دروازه و یک تیرک بسیار کارآمد برخوردار نبود، نمی‌توانست حذف آبرومندانه‌ای را تجربه کند و شاید مقابل پیکان هجومی زهردار خروس‌ها دوام نمی‌آورد. نیمه اول با فشار حداکثری شاگردان دشام همراه بود اما سیوهای کم‌نظیر گلر آماده پرتغال باعث شد تا امید سلسائو برای فرار از خطر حذف تا دقیقه 53اُم ادامه پیدا کند؛ در این دقیقه فشار شدید خروس‌ها بالاخره جواب داد و انگولو کانته توانست تیر مهلک را به قلب دفاع پرتغال وارد کرده و دیوار قرمزی که دست‌رنج پاتریسیو بود را بشکند.

پس از این گل، ستاره‌های تحت فرمان سانتوس هرچه ساختند، پرداختند و کوبیدند به دیوار مستحکم هوگو لوریس برخورد کرد تا کشتی رویاهای رونالدو، فلیکس و فرناندس برای دبل کردن در این تورنمنت به کوه یخ کاپیتان تیم ملی فرانسه برخورد کند و در دریای نابودی، غرق شود. پرتغالی‌ها در برابر فرانسه 18 شوت به سمت قفس توری خروس‌ها روانه و 11 شانس مسلم گلزنی را ایجاد کردند اما تمام اینها نتوانست جلوی حذف سلسائو را بگیرد تا سرخ‌های اروپایی با 10 امتیاز و تنها به دلیل شکست در بازی رودررو مقابل فرانسه، ناباورانه شانس صعود به دور بعدی مسابقات را از دست بدهند.

فرانسوی‌ها پس از آن فینال تلخ در اِستاد-دفرانس، برای ستاندن یک انتقام سخت از پرتغال نتوانستند کار را در بازی دور رفت و در همان استادیوم یکسره کنند اما بالاخره همای سعادت این‌بار در خانه پرتغال و در شهر لیسبون روی دوش شاگردان دشام نشست تا فرانسه با خلاصی از بار انتقام، برای چنگ‌اندازی به دومین افتخار ملی خود طی 2 سال اخیر یورش ببرد.

مشاهده دوباره این تقابل سنتی اما محدود به مسابقات لیگ ملت‌های اروپا نخواهد بود و سلسائو این بار در نقش یک زخم‌خورده ظاهر می‌شود. فرانسه، آلمان، مجارستان و پرتغال در گروهF مسابقات یورو 2020 با یکدیگر بازی می‌کنند تا گروه مرگ فوتبال اروپا با طعم انتقام‌جویی قرمزها جذاب‌تر شود. حالا که فرانسه توانسته جبران مافات کند، نوبت نسل طلایی پرتغال رسیده تا مهره‌های آبی‌پوش را کیش و مات کند. دنیای فوتبال منتظر آغاز یورو 2020 است تا تقابل ستاره‌ها را در تورنمنتی جدی‌تر مشاهده کند؛ تورنمنتی به حساسیت مرگ و زندگی و برای احیای غرورهای زخم‌خورده.

امیر غفارمنش بازیگر سینما و تلویزیون که از گذشته علاقه‌اش به تیم استقلال را بارها نشان داده، دیروز به محل تمرین استقلال رفت. او که دوستی نزدیکی هم با برخی استقلالی‌ها دارد، با پرویزمظلومی، محمود فکری و سایر اعضای این تیم خوش و بش صمیمانه‌ای داشت و درباره شرایط تیم از آنها پرسید.

استعفای رسول خطیبی در اولین هفته لیگ برتر احتمالاً یکی از عجیب‌ترین خبرهای چند هفته گذشته بوده. او که در اعتراض به وضعیت این باشگاه تصمیم به جدایی گرفت، حالا پس از تغییر مدیرعامل و چند عضو دیگر این باشگاه، به اراک برگشته و سکان هدایت تیم آلومینیوم را به دست گرفته است.

در ظاهر عکس بالا، عکس ساده‌ای است که این روزها زیاد دیده می‌شود اما اگر دقت کنید ماجرا گرفتن تست PCR از یک ورزشکار نیست بلکه خانوم پرستار درحال تزریق واکسن است؛ واکسن کرونا. اتحادیه فوتبال امارات اعلام کرده که تزریق واکسن کرونا برای بازیکنان باشگاه‌ها، تیم‌های ملی و کارمندان فوتبال را آغاز کرده.

این آخرین تصویری است که از سرخیو راموس منتشر شده. او تازه از هواپیمای تیم ملی اسپانیا در بندر سیویل پیاده شده. کاروان ماتادورها چند روز پیش در بازل سوییس بود و حالا باید در خانه از آمان پذیرایی کند. راموس در آن بازی دو پنالتی پشت سر هم را گل نکرد و به سیبل یک رسانه‌ها تبدیل شد. او حالا می‌خواهد جلوی آلمان دوباره به اوج برگردد.

سام ستارزاده

 

خاویر ماسکرانو، بازیکن آرژانتینی اسبق بارسا و لیورپول، در سن 36 سالگی از فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد و نشان داد که در فوتبال آرژانتین هم یک دانه مدیربرنامه درست یا مشاور کاربلد پیدا نمی‌شود!

مرد مؤمن! افتخارات تو را تریلی یدک نمی‌کشد! اینجا احمد مؤمن‌زاده با 45 سال سن به فوتبال برگشته، بعد تو کشیدی کنار؟ الان موقع این است که با ایجنتت بروی سراغ تیم‌های مختلف، بگویی که آقایون مربی و اسپانسر و مدیرفنی و بازیکن با من، تیمداری از شما! اگر قبول کردند که می‌دهی لیدرها و رسانه‌ها مدیر باشگاه را حلوا حلوا کنند. اگر قبول نکردند که می‌دهی قیمه قیمه‌شان کنند! بعد هم چیزی که زیاد است؛ تیم! ببین آنجا تیم‌های صنعتی و خودروساز تیمداری نمی‌کنند؟ یک تیمی که حاشیه‌اش کم باشد و پولش زیاد، انتخاب کن. اگر هم دیدی الان وقتش نیست، آرام و سربه زیر برو در تمرینات تیم، بعد زیرآب مربی را بزن! قراردادت را هم یکساله ببند تا اگر تیم سقوط کرد آزاد باشی بروی یک تیم دیگر را بدبخت کنی! مرد حسابی 36 سالگی تازه اول سن تیم گرفتن لات‌هاست! کجای کاری عامو؟‌!

***

شیر هم که باشی، وقتی ببازی باید اخراج بشوی چه برسد به اینکه جای یک شیر، سه شیر باشی! آقای ساوت گیت! باختی! بد هم باختی! آبروی خودت و شهرت را بردی! در خانه باجناق هم سکونت داری که هیچ ننگی از این بیشتر برای شما متصور نمی‌شود! صحنه‌سازی هم نکن. فقط بروووووووووو!

نتیجه اخلاقی: آنهایی که با من موافقند که ساکت الهامی از این برادرمان بیشتر زورش می‌رسد نتیجه را تغییر بدهد، دست‌هایشان بالا!

رسول مجیدی

 

از امروز بازگشتیم به اصل خویش. به همان قطع معمول مطبوعات ورزشی و همان گرافیکی که سال‌هاست در بیشتر روزنامه‌های این حوزه استفاده می‌شود. این تغییر باب میل‌مان بود؟ نه! ولی ظاهراً باب میل اکثریت جماعت روزنامه‌خوان است. جمعیتی که روز به روز کمتر می‌شود و فشار عجیبی به رسانه‌های چاپی آورده. اگر یادتان باشد تا همین چند سال پیش وقتی جلوی دکه روزنامه فروشی محل‌تان می‌رفتید، یک طرف روزنامه‌های سیاسی و اجتماعی را می‌چیدند و یک طرف روز‌نامه‌های ورزشی. ۱۰، ۱۵ روزنامه فعال ورزشی داشتیم که شاید در جهان نمونه نداشت! حتی مربیان خارجی‌ای که ابتدای دهه ۸۰ به ایران می‌آمدند همیشه درباره این مسأله که هیچ کجای دنیا آنقدر روزنامه و روزنامه‌نگار ورزشی ندارد، صحبت می‌کردند اما با ظهور شبکه‌های اجتماعی و البته تغییر سبک زندگی مردم روز به روز از تعداد ورزشی‌خوان‌ها کم شد. هم دغدغه‌های نسل جوان تغییر کرده بود و هم توییتر و تلگرام و اینستاگرام موفق شده بودند جای روزنامه‌ها را بگیرند. سایت‌ها و شبکه‌های مجازی، رایگان و به لحظه هستند و البته از لحاظ بصری دست‌شان بازتر است. هم عکس‌های جذاب‌تری برای مخاطب کار می‌کنند و هم امکان بارگذاری ویدیو دارند. خط قرمزشان هم کمتر است و یا بعضاً خط قرمزی ندارند. خبرهای درگوشی را به جای واقعیت به خورد مخاطبان می‌دهند و لایک و ویو می‌گیرند. همه این‌ها، آنها را جنجالی‌تر از روزنامه‌هایی کرده که بعضی وقت‌ها هفته‌ها و ماه‌ها باید برای یک مطلب کوتاه جوابگوی دادگاه و شکات باشند. خلاصه این روزهای ۲، ۳ روزنامه درست و درمان ورزشی بیشتر نداریم. تیراژها هم پایین‌تر آمده و شیوع ویروس جهان‌گیری مثل کرونا باعث کم رونق‌تر شدن مطبوعات شده. سال پیش که ایران‌ورزشی پس از ماه‌ها تحقیق و بررسی تصمیم گرفت قطع خود را تغییر دهد، چند هدف را دنبال می‌کرد؛ می‌خواستیم در حوزه گرافیک که هنوز هم معتقدیم یکی از پاشنه آشیل‌های مطبوعات است، حرکتی رو به جلو انجام دهیم. می‌خواستیم با مترویی کردن قطع روزنامه، خواندن آن را برای خواننده‌ها راحت‌تر کنیم تا در هرجایی بتوانند روزنامه دلخواه‌شان را ورق بزنند. می‌خواستیم کاری که در اکثر کشورهای اروپایی انجام شده را در ایران بومی‌سازی کنیم. تلاش خودمان را هم کردیم. تعریف‌های زیادی هم شنیدیم اما مسأله این بود که نمی‌خواستیم روزنامه‌ای برای دل خودمان در‌بیاوریم. روزنامه به عشق مخاطبانش است که به حیات خود ادامه می‌دهد و آمار فروش ایران‌ورزشی در چند ماه گذشته نشان داده مخاطبان روزنامه علاقه‌مند به همان قطع بزرگ همیشگی هستند. تغییر دوباره قطع و گرافیک روزنامه این بار باب میل ما نبود اما ظاهراً باب میل شما هست و به این خواست احترام می‌گذاریم.