سام ستارزاده     

حسرت ۲۷ساله قهرمانی در آسیا، سال‌هاست که در ویترین حسرت‌های کهن و تمام‌ناشدنی ما قرار دارد؛ در کنار حسرت صعود به المپیک، جام ملت‌های آسیا، ... اما می‌توان گفت لیگ قهرمانان آسیا، سال‌هاست که به دست‌نیافتنی‌ترین حسرت ما بدل‌گشته؛ از این رو که دیگر برنامه‌ریزی یا تلاش برای نیل به فتح آن، بلکه حتی وعده قهرمانی در این تورنمنت هم در میان مربیان و مدیران ما نایاب ‌شده. لشکر عظیم مدیران غیرمتفرقه گوش ما را با جمله «دستمزد یک بازیکن فلان‌تیم از بودجه سالیانه ما بیشتر است» الفت داده‌اند و ما را به بی‌کفایتی‌شان عادت داده‌اند. با این وجود، آماده‌سازی نمایندگان ما برای ادامه چمپیونزلیگ آسیا حتی نسبت به سال‌های گذشته ما بی‌سابقه است.هفته آینده، غیرعادی‌ترین دور رقابت‌های قهرمانی آسیا در تاریخ قاره کهن در قطر از سر گرفته می‌شود. طبیعی ‌است که خمودگی کرونایی فوتبال بر پیکره تمام باشگاه‌های آسیا ضربات سختی وارد کرده. سرخابی‌های تهران، طلایی‌های اصفهان و عنابی‌های مشهد، همه به قطر می‌روند تا پسوند ایران روی نامشان نقش ببندد و از آبروی فوتبال باشگاهی ایران دفاع ‌کنند اما روند آماده‌سازی، نقل‌وانتقالات و حتی اعزام آنها، با سطح بالای رقابت‌ها ناسازگار است؛ سرشار از آشفتگی، بی‌برنامگی؛ گویا همه نمایندگان ما از روی شکم‌سیری و صرفاً برای رفع‌تکلیف می‌خواهند به آوردگاه‌های دشوار قطر پای ‌بگذارند.از میان این ۴ تیم، شهرخودرو و سپاهان با سرمربیانی به مصاف رقبا خواهند رفت که هیچ تجربه سرمربیگری، حتی در فوتبال پایه کشورمان ندارند. محرم و سیدمهدی دوست‌داشتنی حتی مدرک سرمربیگری A کنفدراسیون AFC را ندارند؛ و به همین دلیل هم حتی اجازه حضور در کنفرانس‌های مطبوعاتی مسابقات را ندارند. تنها اندوخته هر دو، محبوبیتی است که شاید قسمتی از آن به‌ پای این نیمکت‌های بی‌رحم بسوزد. استقلال هم عاجز از انتخاب میان دوراهی فرهاد-استرا، با مجید نامجومطلق روانه نبرد با غول‌های غرب آسیا شد.غیر از سپاهان، سایر ایرانی‌ها در تقویت کادر بازیکنان نیز ناکام بوده‌اند؛ به این ترتیب که حداقل دو ستاره تأثیرگذارشان را از دست داده‌اند. در ازا، پرسپولیس دست‌کم جای خالی ترابی و علیپور را با بازیکنان نسبتاً باکیفیت لیگ پرکرد اما استقلال و شهرخودرو نیز با پنجره بسته نقل‌وانتقالاتی به قطر می‌روند؛ یعنی بدون خریدهای جدیدشان. بازیکنانی که قراردادشان با این دو تیم به اتمام رسیده نیز دستور سازمان لیگ مبنی بر همراهی تیم‌هایشان تا پایان بازی‌ها را به‌سادگی نادیده می‌گیرند و در بهترین حالت، باشگاه را مجبور به تمدید قراردادشان با مبالغ نجومی می‌کنند.مشکلاتی که چهار تیم داخلی در آستانه ازسرگیری لیگ قهرمانان با آنها گلاویزند، مشکلاتی پیش‌پاافتاده هستند که مواجهه با آنها برای باشگاه‌های مطرح عربستان و قطر سال‌هاست خنده‌دار است. حتی در اعزام به قطر نیز، برخی بازیکنان با مشکل ممنوع‌الخروجی روبه‌رو شده‌اند و هنوز پایشان به قطر بازنشده. نگریستن به این تفاوت‌ها بسیار تلخ است. بیست سال گذشته، بازی با تیم‌های عربی زنگ تفریح ما بوده و امسال، به ‌نحوی به استقبال رقبای پرستاره عربی می‌رویم که گویی زنگ تفریح در پیش است اما دریغ که این زنگ تفریح کجا و آن کجا!

علی کمانگری