لیونل مسی گفته داور بازی برزیل و آرژانتین به سود برزیل سوت می‌زد. آرژانتین برابر رقیب دیرین خود با نتیجه دو بر صفر شکست خورد و از کوپاآمه‌ریکا کنار رفت.
ستاره بارسلونا بار دیگر نتوانست در سطح ملی بدرخشد و برزیل میزبان با نهایت استفاده از فرصت‌هایش توانست روی ضربات گابریل ژسوس و روبرتو فیرمینو دو گل بزند و به فینال برسد.
اما مسی از عملکرد رادی زامبرانو، داور مسابقه و همچنین VAR ناراضی بود. او در مصاحبه پس از بازی گفت که پیش از گل فیرمینو در دقیقه 71، باید یک خطای پنالتی روی سرخیو آگوئرو اعلام می‌شده است.
او گفت: «آنها بهتر از ما نبودند. آنها زود گل زدند و گل دوم هم پس از آن زده شد که یک پنالتی به سود ما اعلام نشد. داوران مسابقه اشتباهات بسیاری داشتند اما حتی VAR را چک هم نمی‌کردند. واقعا باورنکردنی است. این اتفاقات در سراسر بازی روی داد. با کوچک‌ترین برخوردی به سود برزیل خطا می‌گرفتند و این کارهای آنها باعث شد حواس ما از بازی پرت شود.
ما هیچ بهانه‌ای نمی‌گیریم اما باید این بازی تحلیل شود و امیدوار باشیم که کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی کاری در این باره انجام دهد. به نظرم ما عالی بازی کردیم. ما تلاش بسیاری داشتیم و آنها برتر از ما نبودند.»
آرژانتین 14 ضربه به سمت دروازه برزیل زد و برزیل تنها 4 ضربه به سمت دروازه داشت. آرژانتین دو بار هم توپ را به تیر دروازه زد.
 

دنیل ادواردز


لیونل مسی لحظات خودش را داشت اما نبرد دو اسطوره بارسلونا در نهایت یک برنده آشکار داشت. دنی آلوز و مسی تیم‌شان را در نیمه نهایی کوپا آمه‌ریکا رهبری کردند اما برزیل توانست 2 بر صفر به پیروزی برسد و آلوز با یک بازی فوق‌العاده تیمش را به سوی پیروزی هدایت کرد تا 90 دقیقه با قهرمانی در خاک خودی فاصله داشته باشند.
اجازه ندهید سابقه نسبتا برابر دو غول آمریکای جنوبی شما را به اشتباه بیندازد. برزیل و آرژانتین در این سوپرکلاسیکو با وضعیتی کاملا متفاوت به مصاف هم رفتند. مردان تیته در سه سال کار با این مربی به یک واحد یکپارچه و منسجم تبدیل شده‌اند؛ آنها در این مدت که مربی سابق کورینتیانس بعد از حذف تحقیرآمیز از مرحله گروهی کوپای قبلی در سال 2016 جای دونگا را گرفت، تنها دو بار طعم شکست را چشیده‌اند.
نام‌های جدیدی که به فهرست تیم اضافه شدند، مثل اورتون و آرتور، بی‌وقفه برای تیمی زحمت می‌کشند که می‌داند در زمین چه برنامه‌ای را دنبال می‌کند و بر اساس آن عمل می‌کند. آرژانتین اما کار زیادی در پیش دارد.
شکاف بزرگ میان آماده‌سازی و کیفیت دو تیم خیلی زود خودش را نشان داد. برزیل از ابتدای بازی با حمایت هواداران پرشور خود کنترل مسابقه را به دست گرفت و شب سختی را در بلوهوریزونته برای آلبی سلسته رقم زد. بازیکنان لیونل اسکالونی هم که فرصت زیادی برای کار با توپ پیدا نمی‌کردند، تلاش زیادی برای دورکردن خطر اورتون، روبرتو فیرمینو و گابریل ژسوس از خود نشان دادند.
اورتون به راحتی در جیب خوان فویت که پدیده آرژانتین در دفاع راست است، قرار داشت اما آن طرف برزیل به راحتی به آنچه می‌خواست رسید. شاید نیازی به تذکر نباشد که آلوز در 36 سالگی در کمال انگیزه و طراوت آن هم بعد از مصدومیت‌های طولانی، الهام‌بخش این قسمت تیم بود. او با گرفتن توپ از لوتارو مارتینس در میانه میدان و با استفاده از ضعف دفاع آرژانتین با یک پاس عالی برای فیرمینو او را در موقعیت گلسازی قرار داد و گل اول توسط ژسوس زده شد تا به 600 دقیقه قحطی گل او در رقابت‌های رسمی پایان داده شود.
بعد از آن آرژانتین فشار زیادی به میزبان آورد و اگر خوش‌شانسی و تیرک دروازه برزیل نبود شاید می‌توانست به بازی برگردد. ضربه سر آگوئرو و شوت مسی که نسبت به بازی‌های قبلی‌اش در این تورنمنت پیشرفت زیادی کرده بود، با واکنش‌های آلیسون به جایی نرسید. سلسائو به نظر راضی می‌رسید از اینکه با کمترین اختلاف به پیروزی برسد و منتظر بهره گرفتن از فرصت‌هایی بود که به دست می‌آمد. 20 دقیقه قبل از پایان این فرصت پیش آمد. در حالی که همه تیم آرژانتین به خطا روی آگوئرو اعتراض داشتند، آن طرف زمین ژسوس بدون کمترین مقاومتی از سوی مدافعان آرژانتین پیش می‌تاخت و بعد از گره زدن هم تیمی‌اش در منچسترسیتی، نیکلاس اوتامندی با تواضع لطف فیرمینو را جبران کرد و به او پاس گل داد.
این بازی اما به آلوز تعلق داشت. ابتدا مارکوس آکانیا و بعد آنخل دی‌ماریا این جنگجوی قدیمی را آزمایش کردند که در زمان حمله دردسری همیشگی برای آرژانتین بود و در دفاع به ندرت یک قدم اشتباه بر می‌داشت.
کدام مدافع راستی را سراغ دارید که بتواند نقش بازیسازی تیم را نیز بر عهده بگیرد؟ آلوز بیش از هر بازیکن دیگری در برزیل پاس داد، 30 تا بیشتر از آرتور در خط میانی. او برای این تیم حیاتی است و وقتی بازی می‌کند، مثل دیدار با پرو، گویا همه تیم را با خودش بلند می‌کند.
آلوز و مسی تنها بازماندگان آخرین دیدار آرژانتین و برزیل در بلوهوریزونته در یک دیدار رسمی هستند. در سال 2007، این مدافع راست از روی نیمکت به بازی رفت تا گل سوم تیمش را در برد 3 بر صفر بزند؛ این نخستین بار از چهار فینالی بود که جادوگر بارسلونا با تیم ملی کشورش بازنده شد.
12 سال بعد، لئو تمام توانش را در اختیار تیمی گذاشت که همچنان در مسیر پیشرفت قدم برمی‌دارد اما کافی نبود اما آلوز به فینال رفت و این شانس را دارد که یک قهرمانی دیگر با برزیل به دست آورد؛ این موفقیت بزرگی برای بازیکنی است که تیمش را در این کوپا به جلو می‌برد.
منبع: سایت گل

نکات آماری
 برزیل هرگز یک مسابقه رسمی در خانه را به آرژانتین نباخته، این تیم در 11 بازی 9 برد و 2 تساوی به دست آورده.
 برزیل در پنج مسابقه آخرش در کوپا آمه‌ریکا برابر آرژانتین به پیروزی رسیده است. (در سال‌های 1995 و 1999 و 2004 و 2007 و 2019)
 برزیل از سال 1979 هر گاه در یک مسابقه کوپا آمه‌ریکا گل اول را زده، نباخته است.
آرژانتین در این مسابقه 10 ضربه بیشتر به سمت دروازه برزیل زد، 14 در برابر 4.
 روبرتو فیرمینو روی نصف گل‌های برزیل در این کوپا آمه‌ریکا نقش مستقیم داشته، او دو گل زده و 3 پاس گل داده تا برزیل 10 گله شود.
 آلیسون بکر در 9 بازی آخرش برای تیم ملی برزیل و لیورپول دروازه‌اش را بسته نگه داشته. او آخرین بار 14 اردیبهشت گل خورده است.

 

الکس مورگان، مهاجم تیم ملی آمریکا پس از گلزنی مقابل انگلیس ژست چای نوشیدن را به خود گرفت. او پس از این بازی در مرحله نیمه‌نهایی جام جهانی زنان حاضر نشد درباره شادی پس از گلش صحبت کند.
او گل پیروزی‌بخش آمریکا را در برد دو بر یک به ثمر رساند و سانتر لیندزی هوران را در دقیقه 31 به گل تبدیل کرد. مورگان پس از این گل ژست نوشیدن یک فنجای چای را گرفت که برخی از افراد آن را توهین‌آمیز دانستند.
مورگان گفت که این کار او با الهام از یکی از هم‌تیمی‌هایش انجام شده که او هم پس از دو بار گلزنی مقابل فرانسه در مرحله یک‌چهارم نهایی، شادی عجیبی داشت. مورگان گفت: «من می‌خواستم ماجرا را جالب نگه دارم. می‌دانستم که مگان راپینو بهترین شادی‌های پس از گل را دارد و به همین دلیل تلاش کردم در این بازی از نظر شادی پس از گل پیشرفت داشته باشم.»
مورگان ششمین گل خود در این تورنمنت را مقابل انگلیس زد و با آمار الن وایت از انگلیس برابری کرد. گل او باعث شد آمریکا به فینال تورنمنت برسد. این تورنمنت برای آنها بسیار جنجالی بوده است. ماجرا از شادی‌های پس از گل مقابل تایلند آغاز شد، با خصومت شدید بین راپینو و دونالد ترامپ ادامه یافت و از سوی دیگر، برخی افراد از سوی تیم آمریکا به هتل بازیکنان انگلیس رفتند و به دنبال به دست آوردن اطلاعات بودند.
مورگان گفته که شادی پس از گل او تحت تاثیر این اتفاقات بوده است و گفته که تیمش با وجود همه این مشکلات، آرامش خود را حفظ کرده است: «سر و صدای زیادی اطراف تیم بود ولی روی تیم تاثیر نگذاشت. پس به نظرم ما انگار واقعا داریم چای می‌نوشیم!»
این مهاجم آمریکایی به این اشاره کرد که راپینو روی این حرکت او تاثیر داشته است و راپینو هم گفت: «من همیشه درگیر ماجراها هستم ولی قرار نیست همه اسرار خودمان را بازگو کنیم.»
مورگان هم می‌گوید: «چیزهای زیادی به سمت این تیم پرتاب شده و به نظرم ما مسیر سختی را برای رسیدن به فینال پشت سر گذاشتیم. ماجرای چای نوشیدن همین است.»
 

پافشاری بیل:
 من هیچ جا نمی‌روم
گرت بیل در رئال مادرید ماندنی است. این بازیکن ولزی به مقامات باشگاه گفته که می‌خواهد سه سال باقی‌مانده از قراردادش را هم در رئال بگذراند. البته به گفته یک منبع نزدیک به باشگاه، زین‌الدین زیدان به او اعلام کرده که جایی در برنامه‌هایش برای آینده ندارد.
این منبع می‌گوید بیل با قاطعیت اعلام کرده که قصد ندارد از باشگاه جدا شود، و به این ترتیب باشگاه چاره‌ای ندارد جز اینکه نهایت استفاده را از بیل داشته باشد، چرا که دستمزدی بالا به او پرداخت می‌شود. به گفته این منبع، بیل 29ساله از زندگی در اسپانیا و شهر مادرید، و بازی در رئال مادرید بسیار راضی است: «گرت باور دارد که اگر انتظاراتی که از او می‌رفت را برآورده نکرده است، به دلیل این است که بدشانسی آورده و بارها مصدوم شده است اما او حس می‌کند که این دوران سپری شده است. او خوش‌بینانه بر این باور است که حالا شرایط مناسب برای پیشرفت او فراهم است. روی کاغذ، او بهترین بازیکنی است که داریم اما باید به این هم فکر کرد که او تاکنون چه عملکردی داشته است.»
زیدان ترجیح می‌دهد که بیل را تا پیش از پایان پنجره نقل و انتقالات لیگ برتر به فروش برساند اما دستمزد بیل که 15 میلیون یورو در هر فصل است، مانع بزرگی برای پیوستن او به باشگاه‌های دیگر است. منبع نزدیک به باشگاه می‌گوید: «اگر او مصمم است که به حضورش ادامه بدهد، کار در ابتدا برایش سخت خواهد بود و زیدان اعتقادی به او ندارد اما تردیدی نیست که او فرصت آن را خواهد یافت که نظر مربی را عوض کند. اگر بیل بخواهد تا پایان قراردادش در رئال ماندنی باشد، باشگاه نمی‌خواهد سنگی به خانه خودش پرت کند.»
منبع: آ.اس

 

رحیم استرلینگ درباره کودکی سختی که در جاماییکا داشته صحبت کرده است. پدرش در دوسالگی او کشته شد و او را در مدرسه با کمربند می‌زدند.
این مهاجم منچسترسیتی گفته که تنها با چند نفر از هم‌تیمی‌هایش صمیمی است. این مصاحبه قرار است در نشریه GQ منتشر شود و روی جلد این مجله هم تصویر استرلینگ با دو بال سیاه به نمایش درخواهد آمد.
استرلینگ در جاماییکا بزرگ شد و فیلیپ اسلیتر، پدر او زمانی که او تنها دو سال داشت کشته شد. چند سال بعد بود که استرلینگ به لندن مهاجرت کرد. او گفته است: «گاهی واقعا سخت است اما هر چیزی دلیلی دارد. حالا من فرزندان خودم را دارم و می‌خواهم اطمینان حاصل کنم که آنها عشق را از پدرشان می‌گیرند، عشقی که خودم حسش نکردم. به نظرم این تلاش من باعث می‌شود که حس بهتری پیدا کنم.
اوایل زندگی برای من سخت بود. می‌دانید، مدرسه در آنجا متفاوت بود. من در مدارس اینجا راحت‌تر بودم اما در جاماییکا به هیچ وجه هیچ چیز را آسان نمی‌گرفتند. آنجا با کمربند تنبیه می‌کردند. به نظرم دولت جاماییکا این تنبیه‌ها را حذف کرده است اما زمانی بود که آنها دست به این کارهای بی‌رحمانه می‌زدند.»
استرلینگ و پیج میلیان دو فرزند دارند: تیاگو دوساله و ملودی رز هفت‌ساله. استرلینگ توانسته تبدیل به یکی از زهردارترین بازیکنان تهاجمی دنیا شود و بازی او در فصل گذشته یک مرحله دیگر پیشرفت کرد. پپ گواردیولا توانست با کمک بازیکنانی مانند استرلینگ، سه‌گانه داخلی را فتح کند.
استرلینگ درباره رابطه‌اش با مربی‌اش می‌گوید: «او من را به چالش کشیده است. او هرگز اجازه نمی‌دهد راحت باشم. او هر سال یک بال جدید برای تیم خریده است. من به خود می‌گویم: خیلی خب. مشکلی نیست. خوب کار کرده‌ام اما بعد او یک بال جدید می‌خرد.
او انتظارات بسیار بالایی دارد اما این خوب است. این باعث می‌شود بخواهید بهتر کار کنید و نمی‌دانم چطور توضیح بدهم اما باعث می‌شود که بخواهید خود را به او ثابت کنید. هر بار که به زمین می‌روید، می‌خواهید جایگاه خود را در تیم تضمین کنید، چون ما بازیکنان بسیاری داریم که کیفیت بالایی دارند.»
استرلینگ در فصل گذشته در تمامی رقابت‌ها 51 بازی انجام داد و 25 گل زد. به این ترتیب تردیدی در اهمیت او برای سیتی وجود ندارد. او چهره‌ای محبوب در رختکن است و در یک سال گذشته به دلیل مبارزه‌هایش علیه نژادپرستی در فوتبال، طرفداران بسیاری را جذب خود کرده است.
با این حال او می‌گوید که دوستان صمیمی زیادی در میان هم‌تیمی‌هایش در سیتی ندارد و ترجیح می‌دهد با افرادی که خارج از فوتبال هستند، رفت و آمد داشته باشد.
هنگامی که از او سوال شد چند دوست صمیمی در باشگاه دارد، او گفت: «راستش را بگویم، شاید سه یا چهار نفر. فکر نمی‌کنم لزومی داشته باشد با آنها در هر تابستان در تماس باشم. گاه و بیگاه از آنها می‌پرسم: اوضاع چطور است؟ سخت است که با هم‌تیمی‌های خود دوست صمیمی باشید. ما همه یک کار را انجام می‌دهیم و من می‌خواهم نزدیک آن دوستانم باشم که افرادی معمولی هستند. یک چیز که نمی‌توانم تحملش کنم غرور و تکبر است. من افرادی را دوست دارم که فروتن باشند. من نمی‌گویم هر بازیکنی متکبر است اما هر کسی آن لحظات خاص خود را دارد.»
او می‌تواند سال‌های زیادی بازی کند و این بازیکن کوتاه‌قامت احتمالا قهرمانی‌های بیشتری هم کسب خواهد کرد. او که آکادمی کویینز پارک رنجرز را به مقصد لیورپول ترک کرد و بعد در سال 2015 درخواست کرد که از لیورپول برود، همیشه اشتیاق بسیاری برای موفقیت داشته است.
او می‌گوید: «زمانی که به لیورپول رفتم به خودم گفتم اگر تا 21 سالگی فاتح لیگ برتر نشوم، باید به گزینه‌های پیش رویم نگاه کنم و ببینم که چه کار باید انجام دهم. من از سنین پایین این نظر را داشتم. به همین دلیل به سیتی آمدم و برای نخستین بار قهرمان لیگ برتر شدم. این خوب است که بدانم چه کاری باید انجام دهم. ما به‌عنوان یک تیم برنامه‌ریزی کردیم و طبق برنامه پیش رفتیم.»
استرلینگ پس از فصل سختی که پشت سر گذاشت، حالا در تعطیلات به سر می‌برد و پس از استراحت، در تمرینات پیش‌فصل حاضر خواهد شد.

 

رسانه‌های ایتالیایی گزارش کرده‌اند که پیشنهاد دوم باشگاه اینتر به منچستریونایتد برای خرید روملو لوکاکو رد شده است. طبق گزارش سایت توتومرکاتو‌وب، اینتر بعد از رد شدن پیشنهاد اولش، یک پیشنهاد دیگر داده که شامل پرداخت 20 میلیون یورو برای دو سال حضور قرضی لوکاکو در این تیم با گزینه خرید قطعی در ازای 50 میلیون یورو می‌شود اما منچستری‌ها این پیشنهاد نراتزوری را هم نپذیرفته‌اند. اینتر به شدت مترصد خرید لوکاکو است و سرمربی این تیم آنتونیو کونته هم به باشگاه برای خرید او فشار می‌‌آورد.
اینتری‌ها پیش از این برای خرید لوکاکویی که دو سال پیش از اورتون به من‌یونایتد پیوست، 10 میلیون یورو برای دو فصل حضور قرضی به علاوه گزینه خرید 60 میلیون یورویی برای سال 2021 پیشنهاد داده بودند. به نظر می‌رسد که منچستریونایتد به هیچ عنوان به قرض دادن لوکاکو راضی نمی‌شود و حتی حاضر نیست پول فروش او را هم به صورت قسطی دریافت کند. از طرفی اینتر هم حاضر نیست که 70 میلیون یوروی مد نظر شیاطین سرخ را یکجا پرداخت کند و فعلاً منتظر مانده تا ببیند آیا موضع باشگاه انگلیسی تغییر می‌کند یا نه.