نگاهی به گذشته ورزش ایران در یونیورسیاد
۹۳ مدال برای ورزشکاران ایرانی
 سی‌امین دوره بازی‌های دانشجویان جهان (یونیورسیاد) از ۱۲ تا ۲۳ تیرماه به میزبانی ناپل ایتالیا برگزار می‌شود. بازی‌های یونیورسیاد بعد از بازی‌های المپیک، بزرگترین رویداد ورزشی جهان به لحاظ تعداد ورزشکاران و رشته‌های ورزشی محسوب می‌‌شود و به همین دلیل اهمیت ویژه‌ای دارد.
کاروان ورزشی ایران در این دوره از رقابت‌ها با کاهش ۵۰ درصدی تعداد ورزشکاران با ۴۱ ورزشکار در ۴ رشته ورزشی والیبال، تکواندو، تیر و کمان و تیراندازی حضور دارد؛ این در حالی است که در دوره گذشته ایران در ۸ رشته ورزشی در این رقابت‌ها حاضر شد.
بررسی سوابق نشان می‌دهد ایران در ۱۰ دوره بازی‌های دانشجویان جهان حاضر بوده و موفق به کسب مدال شده است که دو دوره آن قبل از انقلاب و ۸ دوره آن به ۱۶ سال اخیر مربوط می‌شود. در این بین ۱۰ رشته، ورزش ایران را در یونیورسیاد صاحب مدال کرده است به این ترتیب که در مجموع ۲۹ مدال طلا، ۲۹ نقره و ۳۵ مدال برنز و مجموع ۹۳ مدال نصیب ورزش ایران شده است.
از این ۲۹ مدال طلا، ۱۶ مدال طلا سهم تکواندو بوده تا پرافتخارترین ورزش ایران در بازی‌های دانشجویان جهان باشد. تکواندوی ایران در مجموع ۴۹ مدال (۱۶ طلا، ۱۹ نقره و ۳۰ برنز) در ادوار بازی‌های یونیورسیاد به دست آورده است تا نقشی تعیین کننده در موفقیت کاروان دانشجویی ایران در این رقابت‌ها داشته باشد.
ایران تاکنون در ۱۰ رشته ورزشی در بازی‌های یونیورسیاد حضور داشته که تکواندو بهترین و جودو و تیر و کمان ضعیف‌ترین نتایج را به‌دست آورده‌اند.
جدول رشته‌های مدال‌آور ایران در ادوار مختلف بازی‌های دانشجویان جهان (یونیورسیاد) به این ترتیب است:
۱- تکواندو: ۱۶ طلا، ۱۴ نقره، ۱۹ برنز (مجموع ۴۹ مدال)
۲- دو و میدانی: ۳ طلا، یک نقره (مجموع ۴ مدال)
۳- کشتی: ۲ طلا، ۹ نقره، ۶ برنز (مجموع ۱۷ مدال)
۴- تیراندازی: ۲ طلا، یک نقره، ۳ برنز (مجموع ۶ مدال)
۵- وزنه‌برداری: ۲ طلا، یک نقره و یک برنز (مجموع ۴ مدال)
۶- جودو: ۲ برنز (مجموع ۲ مدال)
۷- ووشو: ۳ طلا، یک نقره و ۲ برنز (مجموع ۶ مدال)
۸- شمشیربازی: یک نقره و ۲ برنز (مجموع ۳ مدال)
۹- تیر و کمان: یک نقره
۱۰- والیبال: یک طلا
بهترین عملکرد ایران به لحاظ رتبه تیمی در سال ۲۰۱۵ و در کره‌جنوبی است که ایران با ۷ طلا، ۲ نقره و ۶ برنز در رتبه ۹ جهان قرار گرفت اما به لحاظ تعداد مدال بهترین عملکرد ایران در دوره قبل این رقابت‌هاست که با ۸ مدال طلا، ۴ نقره و ۱۱ برنز و مجموع ۲۳ مدال در چین تایپه به دست آمد. در دوره قبل این بازی‌ها، ووشوی ایران با کسب ۳ طلا، یک نقره و ۲ برنز پس از تکواندو با ۴ طلا، یک نقره و ۶ برنز بهترین نمایش را داشت.



شطرنج قهرمانی جوانان آسیا
یک پیروزی و یک شکست برای ایران
دور دوم مسابقات شطرنج قهرمانی جوانان آسیا به پایان رسید و یک پیروزی و یک شکست به نام نمایندگان کشورمان ثبت شد. در رقابت‌های دور دوم بخش آزاد، مهدی غلامی با ریتینگ ۲۴۴۴ برابر حریف اندونزیایی خود با ریتینگ ۲۲۴۰ به برتری رسید تا با دو امتیاز در صدر جدول رده‌‌بندی قرار گیرد.
در بخش بانوان نیز میترا اصغرزاده با ریتینگ ۱۹۸۰ برابر حریفی از کشور هند با ریتینگ ۲۲۴۶ شکست خورد تا با یک امتیاز در رده چهاردهم قرار گیرد. حریف هندی اصغرزاده بخت نخست قهرمانی در آسیا است. مسابقات استاندارد شطرنج جوانان آسیا از سه‌شنبه تا یکشنبه (11 تا ۱۶ تیرماه ) در کشور اندونزی برگزار می‌شود. در این رقابت‌ها ۶۹ شطرنج‌باز از کشورهای آسیایی به رقابت با یکدیگر می‌پردازند.


 

محسن آجرلو

به نظر می‌رسد لهستان در مرحله نهایی لیگ ملت‌ها هم از ستاره‌هایش استفاده نمی‌کند. اتفاقی که شانس ایران را برای رسیدن به نیمه‌نهایی بیش از پیش خواهد کرد.
تیم ایران در مرحله نهایی لیگ ملت‌های والیبال با لهستان و برزیل همگروه شد. گروهی که بنا بر نظر بسیاری از کارشناسان از گروه دیگر برای ایران بهتر است و شاگردان کولاکوویچ با دو تیمی باید رقابت کنند که راحت‌تر از سایر کشورها با آنها بازی می‌کنند. آن هم در شرایطی که این دو تیم، تمام عناوین مهم سال‌های اخیر والیبال دنیا را از آن خود کرده‌اند و در صدر رده‌‌بندی دنیا قرار دارند اما سیستم بازی‌شان به گونه‌ای است که اصطلاحا به تیم ایران می‌خورد.
از طرف دیگر تیم ایران در تاریخ خود، پیشینه چندان خوبی در رقابت با تیم‌هایی نظیر فرانسه، آمریکا و حتی روسیه ندارد و اغلب رقابت‌های خود به آنها را واگذار کرده. پس از لحاظ گروه‌‌بندی شرایط خوبی نصیب تیم ملی ما شده اما نکته مهم‌تر این است که این دو تیم با چه شرایط و ترکیبی به شیکاگو سفر می‌کنند؟
 
 برزیل با ترکیب کامل
برزیلی‌ها در جریان مرحله مقدماتی لیگ ملت‌ها تنها تیمی از قدرت‌های برتر دنیا بودند که با کامل‌ترین ترکیب ممکن به میدان رفتند. آنها اگرچه در برخی هفته‌ها به رزنده، پاسور نامدار و باتجربه‌شان استراحت دادند اما سایر ستاره‌های آنها نظیر لوکارلی، والاس دسوزا، لیما و لوکاس در میدان بودند و به نظر هم نمی‌رسد در مرحله نهایی غایب باشند. برزیل که معمولا علاقه چندانی به تغییر زیاد در ترکیب خود ندارد، در لیگ ملت‌های 2019 هم تغییر چندانی نداشت و در مرحله نهایی به نظر می‌رسد رزنده را هم به ترکیب اضافه کند و با تمام قوا به مصاف ایران بیاید.
 
 لهستان باز هم بدون ستاره‌ها؟!
این روزها حرف و حدیث در مورد لهستان و ترکیبی که هنین (سرمربی تیم لهستان) به شیکاگو می‌برد در رسانه‌های لهستان و حتی ایران زیاد است. با این حال بد نیست بدانیم که لهستان این روزها دو اردوی آمادگی همزمان را برگزار می‌کند. یکی برای اعزام به مرحله نهایی لیگ ملت‌ها در شیکاگو و دیگری در«زاکاپونه» به منظور آماده‌سازی در راه انتخابی المپیک.
سرمربی لهستانی‌ها هم بارها و بارها در اظهارنظرهایش چه در ارومیه و چه در مصاحبه‌های دیگر خود اعلام کرده که اهمیت اصلی را برای او، رقابت‌های انتخابی المپیک و خود آن رقابت‌ها دارد و لیگ ملت‌ها در پله آخر اهمیت است. به همین خاطر هم به هیچ وجه بعید نیست باز هم به بازیکنانی نظیر کوبیاک، درژیسکا، شالپوک، بنییک و زاتورسکی استراحت دهد و با ترکیبی نزدیک به همان تیمی که راهی ارومیه شد، به شیکاگو سفر کند.
بارتوژ کورک معروف هم که با جراحی کمر سه ماهی از کوران مسابقات دور مانده و قطعا در مرحله نهایی و انتخابی المپیک به میدان نخواهد رفت.
 
 افزایش شانس صعود
اگر هنین باز هم تصمیم بگیرد بازیکنان اصلی و مهره‌های کلیدی خود را برای انتخابی المپیک 2020 نگه دارد و با همان تیم مراحل مقدماتی به آمریکا سفر کند، تیم ایران در صورت تکرار پیروزی مرحله مقدماتی، حتی با فرض باخت برابر برزیل هم راهی مرحله نیمه‌نهایی می‌شود.
برخی رسانه‌های لهستانی هم در روزهای گذشته، گمانه‌زنی‌های‌شان نزدیک به همین اتفاق و ماندن ستاره‌های اصلی لهستان در این کشور بوده است. فرصت خوبی که اگر به طور مناسب از آن استفاده شود، ایران را برای دومین بار به نیمه‌نهایی می‌فرستد و در آستانه رسیدن به نخستین مدال تاریخش در لیگ ملت‌ها قرار می‌دهد.
تیم ایران بامداد 20 تیر در نخستین رقابت خود در مرحله نهایی لیگ ملت‌ها به مصاف لهستان می‌رود.

 

روند رسیدن پاسپورت‌های ملی‌پوشان والیبال به سفارت آمریکا که در دبی با مشکل روبه‌رو شده بود، بالاخره انجام و ویزای ملی‌پوشان ایران برای سفر به شیکاگو صادر شد. به این ترتیب تیم ایران در یکی، دو روز ابتدای هفته آینده برای حضور در مرحله نهایی لیگ ملت‌ها راهی شیکاگو می‌شود تا با پنج تیم دیگر رقابت کند.
ایگور کولاکوویچ، سرمربی تیم ملی تصمیم ندارد تغییری در ترکیب تیمش نسبت به هفته پنجم لیگ ملت‌ها برای حضور در شیکاگو ایجاد کند. به این ترتیب سعید معروف، سیدمحمد موسوی، میلاد عبادی‌پور، فرهاد قائمی، پوریا فیاضی، امیر غفور، محمدجواد معنوی‌نژاد، علی شفیعی، مسعود غلامی، علی‌اصغر مجرد، جواد کریمی، پوریا یلی، محمدرضا موذن و محمدرضا حضرت‌پور نفراتی هستند که کاروان والیبال ایران در فینال لیگ ملت‌ها را تشکیل خواهند داد.
مسابقات مرحله نهایی به میزبانی شهر شیکاگو از 19 تا 23 تیرماه برگزار خواهد شد. تیم ایران در گروه دوم این رقابت‌ها با برزیل و لهستان همگروه است و در نخستین مسابقه بامداد 20 تیر به مصاف لهستان می‌رود.
 

وصال روحانی

نتایج ضعیف تنیس ایران در مسابقات اخیر گروه سوم آسیا در چارچوب جام دیویس 2019 و آخر شدن تیم ملی کشورمان در میان 8 تیم حاضر در این دسته و ارجاع تبعی آنها به پیکارهای موسوم به منطقه‌ای (Zonal) به گونه‌ای نگران‌کننده بوده است که جامعه تنیس ایران به رغم خو کردن به انواع ناملایمات طی 35 سال اخیر از خود می‌پرسد اتفاقات و نتایج بعدی تا چه حد می‌تواند تلخ‌تر و بدتر باشد.
با وجود این فرشاد صفتی مدیر تیم‌های ملی تنیس ایران و پسر ارشد منوچهر صفتی دبیر اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 فدراسیون تنیس که تیم‌های ملی 8 رده سنی مختلف پسران و دختران زیر چتر نظارت وی فعالیت می‌کنند، معتقد است فدراسیون و شخص سعید احمدوند سرمربی تیم ملی قصوری نداشته‌اند و نفراتی که به آوردگاه سنگاپور (محل برگزاری رقابت‌های گروه سوم آسیا) برده بودند، دار و ندار ما در شرایط فعلی بوده‌اند و اگر برخی افراد وارد چرخه کار نشده و به سنگاپور اعزام نشدند، به‌دلیل روی برگرداندن‌شان از عرف‌ها و قواعد حضور در تیم ملی بوده و به روایتی از ما است که بر ما است. صفتی البته راه‌هایی را هم برای کاسته شدن از ضایعات و بهتر شدن نسبی نتایج تیم ملی در میادین بعدی قایل و احتمال‌هایی را هم در این زمینه متصور است.

آقای صفتی، آیا با سیاست سعید احمدوند در زمینه اعزام سه جوان‌ کم‌تجربه‌ به مسابقات اخیر سنگاپور (البته سوای شاهین خالدان پرتجربه) موافق بودید؟
 بله، با اینکه شاید دو سه تنیسور دیگر ما به لحاظ کلاس و کیفیت بازی بهتر از آرش (مهدی) و کیارش سوری و حسام یزدی باشند اما الان در رده‌بندی تنیس و در میان افرادی که دایماً در مسابقات شرکت می‌کنند همین‌ها در رده‌بندی ما اول تا سوم هستند.
اما چطور می‌شود امثال حمیدرضا نداف و امیر والا معدنچی و حتی انوشا شاهقلی را نادیده گرفت؟
 وقتی آنها در تعدادی قابل ملاحظه از مسابقات داخلی شرکت نمی‌کنند، چطور می‌توان آنها را در رده‌های بالای رده‌بندی قرار داد؟ تنیس مثل سایر ورزش‌ها حساب و کتاب و جدول دارد و فقط وقتی در بالاهای جدول می‌ایستید که دایماً در مسابقات حاضر شوید و امتیاز جمع کنید و این کاری است که افراد نام برده شده توسط شما اخیراً کمتر انجام داده‌اند.
آیا یک ملاک مهم انتخاب نباید تجربه بین‌المللی باشد؟
 بله، ولی به شرطی که شرکت مردان زبده تنیس ما در رقابت‌های قاره‌ای و جهانی مستمر باشد. الان تنیس جهان و قواعد و عرف و فرمول امتیازدهی آن حکم می‌کند که شما در طول سال حداقل 75 مسابقه رسمی انفرادی در تورنمنت‌های مختلف برگزار کنید و با توجه به اینکه جداول اصلی اکثر این مسابقات 32 نفر است و یک فرد متقاضی قهرمانی باید 5 دیدار متوالی را ببرد تا به هدفش برسد، شما باید در 15 تورنمنت حضور یابید. برای تنیسورهای حرفه‌ای و شاخص‌تر قضیه از این هم فراتر می‌رود و آنها در طول 52 هفته سال حداقل 35 هفته و در اکثر موارد 45 هفته راکت به دست هستند. این را قیاس کنید با رهاوردها و آمار تنیسورهای خودمان که گاهی به 8 هفته در سال هم نمی‌رسد و پرمسابقه‌ترین مرد تنیس ما نیز که همانا شاهین خالدان است و سالی حدود 30 هفته به میدان می‌آید، اصلاً ساکن ایران نیست و در آمریکا زندگی می‌کند.
اما حضور دایمی در رقابت‌های برون‌مرزی به قصد کسب و اندوختن امتیازات در جداول ATP (اتحادیه تنیس حرفه‌ای مردان) و IFT (فدراسیون بین‌المللی تنیس) خرج زیادی دارد که از حد جیب و دارایی تنیسورهای ما بسیار فراتر می‌رود.
 خب ما هم کمک‌هایی به آنها می‌کنیم. از مدتی پیش به همه‌شان ابلاغ کرده‌ایم که اگر در مسابقات بین‌المللی و برون مرزی مثل فیوچرزها و ساته‌لایت‌ها هر تعداد دور و مرحله که پیروز شوند، پاداش نقدی‌اش را از فدراسیون می‌گیرند و این سوای پولی است که مجریان همان تورنمنت‌ها در ازای همان بردها به این تنیسورها می‌دهند. حتی یک راند برد نیز پاداش نزد ما دارد که تقدیم این دوستان می‌کنیم. کمک‌های ما در برخی موارد از این هم فراتر می‌رود و گاهی و تحت برخی شرایط حاضریم پول بلیت سفر این تنیسورها به تورنمنت‌های خارجی را نیز بپردازیم.
ولی ما مدتی خودمان هم تورنمنت‌های بین‌المللی برگزار می‌کردیم.
 بله، تا همین سال پیش برخی مسابقات فیوچرز را در محل‌‌هایی مثل تهران و کیش برگزار می‌کردیم ولی آنها به زمانی مربوط می‌شدند که قیمت ارز خارجی که جوایز این دست تورنمنت‌ها با آن اهدا می‌شود، اینقدر بالا نبود. در آن زمان می‌شد دو هفته متوالی از پیکارهای فیوچرز را با 660 میلیون تومان جایزه برگزار کرد و با ارز رایج فعلی و اینکه دلار دولتی در دسترس نیست اینک چیزی حدود 4 میلیارد برای ما آب می‌خورد.
سران ورزش هم اصرار در کم کردن تعداد سفرهای خارجی دارند.
 همینطور است. اگر بساط و هزینه‌های قبلی برقرار بود ما خودمان کمک می‌کردیم که تنیسورهای ما به تعداد قابل توجهی از رقابت‌های برون‌مرزی طی هر سال گسیل شوند اما این امر اینک میسر نیست.
از نظر شما نحوه تدارک و میزان و شکل آماده‌سازی تیم ملی تنیس ما برای رقابت‌های اخیر دیوس کاپ که به بن‌بست سنگاپور منتهی شد، خوب و کافی بود؟
 دوستان شش ماه روی این قضیه کار کردند و وقت کلانی صرف این قضیه شد اما مسأله این است که ما نباید فقط شب امتحان درس بخوانیم. موفقیت در روند فعلی تنیس جهان با همه مشخصه‌های مافوق‌حرفه‌ای آن، مستلزم حضور وسیع در تمامی میدان‌ها و رده‌ها و حداقل 75 درصد آن است و فقط با تمرین در داخل کشور و اردو گذاشتن کارها به سامان نمی‌رسد. الان حتی روال و فرمول برگزاری مسابقات دیویس کاپ را هم تغییر داده‌اند و این تغییرات به رقابت‌های گروه جهانی هم که 16 تیم زبده دنیا را در بر می‌گیرد، بسط یافته است.
گروه‌های سه‌گانه آسیا چه تغییراتی کرده‌اند؟
 چگونگی و شرح این تغییرات شهریورماه اعلام می‌شود و تا آنجا که ما می‌دانیم، شاید از این پس گروه سوم آسیا را هم به طور مجتمع نداشته باشیم و برای تیم‌هایی که در دسته‌های اول و دوم آسیا قرار ندارند، یک روال و فرمول منطقه‌ای بگذارند. تحت هر شرایطی باید برای فوریه 2020 (بهمن 1398) مهیا باشیم، زیرا احتمال نخستین دیدار ما و نظایر ما در چارچوب جام دیویس 2020 در این تاریخ برگزار خواهد شد.
پایه تغییرات جدید در تنیس چیست؟
 مثل معمول رسیدن به پول و درآمد بیشتر. شرکتی که جرارد پیکه فوتبالیست معروف باشگاه بارسلونا و تیم ملی اسپانیا از مالکان اصلی آن است، در تدوین این تغییرات و تجاری‌سازی جدید تنیس حرف اول را می‌زند. قدر مسلم اینکه فرمول‌ها و دستورالعمل‌های آنان ابتدا بر این نکته و خواسته متمرکز است که کشورها با تنیسورهای درجه اول خود وارد جام دیویس شوند و کار را سرسری نگیرند و از نفرات معمولی و سطح پایین‌شان بهره نگیرند.
تورنمنت‌های ATP (اتحادیه تنیس حرفه‌ای مردان) چه تأثیری از این قضایا می‌پذیرند؟
 آنها همچنان ستاره محورتر می‌شوند. به رده‌بندی جهانی که نگاه کنید، نفرات دوم و سوم آن رافائل نادال 35 ساله و روژه فد‌رر 38 ساله‌اند و حتی نفر اول که نواک جووکویچ است در مرز 33 سالگی قرار دارد. FTF کلاهش را قاضی کرده و دیده در دو دهه اخیر هیچکس تداوم این سه نفر را نداشته و در نتیجه برای پولسازی‌های بعدی نیز روی آنها حساب باز کرده است. تنیس بدون ستاره‌ها هیچ است و نام‌هایی امثال استانیسلاس واورینکا، دومینیک تیم و الکساندر زو‌رف به رغم تمامی دستاوردهای مهم‌شان به اندازه آنها نمی‌فروشد و سرمایه به بار نمی‌آورد.
راه‌حل مشکلات و طرق جا افتادن ما در این چرخه سخت و تازه چیست؟
 باید نوع بازی با این شاخصه‌ها را بلد باشیم و به خوبی با آن کنار بیاییم. وقتی از تنیسورهای نامدارمان به خاطر عدم شرکت کافی و حتی اندک در تورنمنت‌های بین‌المللی گلایه می‌کنیم، به همین سبب است و آنها ترجیح می‌دهند در خانه بمانند و شاگردانی را بگیرند و با پول تدریس آنها و حضور در چند تورنمنت داخلی امرار معاش کنند. آنها از یاد برده‌اند که در بعضی موارد در تورنمنت‌های خارجی مسوولان حتی پول غذای تنیسورهای شرکت‌کننده را می‌پردازند و مثلاً 65 یورو از این طریق رایگان تمام می‌شود. شرایط امروز و حتی دیروز تنیس گواهی می‌دهد که به محض پایان کار در یک تورنمنت شال و کلاه کنی و به سمت رقابت بعدی بروی. اسفند سال پیش که به «فیوچرز»های کشور تونس رفته بودیم، بعد از پایان کار همگی به تهران برگشتیم و سرمان گرم عید نوروز و سایر قضایا شد اما همان تونسی‌های ظاهراً بی‌امکانات چمدان‌شان را بستند و راهی فیوچرزهای بعدی در سایر کشورها شدند و فیوچرز بعدی ما همان سه تورنمنت سنگاپور بود که ما فقط به آخرین آنها رسیدیم و بین تونس و سنگاپور سه ماه فاصله زمانی بود.
آیا همه اینها نتایج فاجعه‌بار حاصله در دیویس کاپ سنگاپور را توجیه می‌کند؟
 «بله» می‌کند. این را هم به یاد داشته باشید که کیفیت کار بچه‌های ما به همان اندازه‌ای بد نبود که نتایج گواهی می‌دهد. مثلاً همه می‌گویند چرا 3 بر صفر به مالزی باختیم حال آنکه همان دیدار و به واقع دو مسابقه انفرادی و یک بازی دوبل‌مان با مالزیایی‌ها مجموعاً 9 ساعت طول کشید و آرش سوری سه تا ست پوینت (امتیاز آخر مسابقه) مقابل رقیب مالزیایی‌اش داشت که اگر می‌برد، شاید قضایا قدری تغییر می‌کرد. با این حال این باخت‌ها یک هشدار جدید و بسیار جدی به تنیس ما است و به وضوح می‌گوید که اگر از خواب غفلت بیدار نشویم و رویه کارمان را عوض نکنیم و با الزام‌های روز همسو نشویم، شرایط‌مان از اینی که هست نیز بدتر خواهد شد. این یک واقعیت مسلم است که از قطار پرشتاب تنیس دنیا بدجوری جا مانده‌ایم.
نزدیک‌ترین الگوی داخلی موفق برای تقلید کردن کدام است؟
 رده‌های سنی پایه خودمان بهترین الگوها و چوب‌خط‌ها در این زمینه هستند. مدیریت و اجرای کارها در این زمینه‌ها کاملاً با خودمان است. یعنی ما تنیسورهای نونهال و نوجوان کشور را در طول سال در مسابقات مشخص و متعدد داخلی شرکت می‌دهیم و به کارآیی لازم می‌رسانیم و سپس خودمان آنها را در رقابت‌های قاره‌ای به میدان می‌فرستیم و آمادگی ذهنی و کیفیت فنی بالای آنها باعث شده که در اکثر مسابقات این رده‌ها به عناوین بالا برسند و مثلاً قهرمان غرب آسیا شوند و در کل آسیا هم روی سکوی افتخار بایستند. اگر بزرگسالان شاخص تنیس ما نیز پیرو و مجری این طرح‌ها باشند، کار آنان هم ساده‌تر و موفقیت‌هایشان بسیار بیشتر خواهد شد. ما قبلاً تا رده‌های 500 و 700 تنیس انفرادی مردان جهان بالا می‌آمدیم اما حالا به 800 هم نمی‌رسیم، پس تنیسورهای ملی‌پوش ما باید بپذیرند که در این کارزار کم آورده‌اند و بدتر از همه اینکه خیال قبول این ضعف و پذیرش این وضعیت و تلاش برای جبران را هم ندارند.

 

شایسته: با کسی که پیراهن تیم ملی برایش مهم نباشد، برخورد می‌شود
نتاج تیم ملی تنیس در دیویس کاپ بهانه‌ای شده برای باز شدن برخی مسائل در تنیس. مسائلی که ردپایشان در مصاحبه رییس فدراسیون هم دیده می‌شود.
مجید شایسته که 9 ماهی است انتخابات فدراسیونش برگزار نمی‌شود، با اشاره به نتیجه‌ای که در دیویس کاپ برای ایران ثبت شده، می‌گوید: «ابتدا از جامعه تنیس بابت این نتایج عذرخواهی می‌کنم. کمیته فنی تشکیل می‌دهیم تا دلایل شکست‌های تیم ملی مورد بررسی قرار بگیرد. البته ۷۵ درصد تیم را بازیکنان جدید تشکیل داده بودند و زمین و توپ مسابقات هم جدید بود، البته این موارد دلیل نمی‌شود که هر چهار بازی خود را واگذار کنیم. طبیعتاً این اتفاق باعث ناراحتی بود و ما ملزم به جبران آن هستیم.»
شایسته در مورد عملکرد ضعیف بازیکن باتجربه‌ای مثل شاهین خالدان که اکثر بازی‌های خود را واگذار کرد نیز نکته قابل تاملی را می‌گوید: «انتظار ما از خالدان بیشتر از این بود. او بازیکن قدیمی ما است که کمتر شده بود در گروه سه ببازد. البته سرمربی تیم ملی از عملکرد بازیکنان جدید راضی بود.»
او در پاسخ به این پرسش که آیا اگر شاهین خالدان مقصر شکست باشد، با او برخورد می‌شود، می‌گوید: «ما منتظر هستیم جلسه تشکیل شود و نقطه‌نظرات کادر فنی را بشنویم و در نهایت به جمع‌بندی برسیم. طبیعتاً با کسی که پیراهن تیم ملی برایش مهم نباشد و وجدانش راضی باشد که تیم ملی صدمه بخورد، برخورد لازم می‌شود. برخی دوستان با وجود زحماتی که ارکان فدراسیون و همچنین هیأت‌های استانی کشیده‌اند اما زمانی که لازم است به تیم ملی کمک کنند تا به شرایط مطلوب برسد این کمک را دریغ می‌کنند و همکاری ندارند. این افراد در وهله اول باید به وجدان خودشان رجوع کنند. ما هم پس از جمع‌بندی، برخورد لازم را خواهیم داشت و اجازه نمی‌دهیم کسی که پیراهن تیم ملی برایش مهم نیست حضور مستمری در تنیس داشته باشد.»
سرپرست فدراسیون در مورد کناره‌گیری احمدوند از هدایت تیم ملی تنیس و اینکه موافقت می‌کند یا خیر؛ توضیح کوتاهی می‌دهد: «من در مصاحبه‌ای خواندم که گفته این آخرین دوره‌ای است که در تیم ملی مربیگری می‌کند. همه چیز بستگی به شرایط خود فدراسیون دارد چراکه ما خودمان هم در بلاتکلیفی هستیم و شهریور سال گذشته ثبت‌نام‌ها انجام شد و منتظر وزارت ورزش هستیم. الان نمی‌توانم تصمیم‌گیری کنم و باید دید شرایط فدراسیون چگونه خواهد بود.»

امین احمدیان بورسیه فدراسیون جهانی پینگ‌پنگ شد

امین احمدیان که در ترکیب تیم ملی تنیس روی میز برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک قرار گرفته، بورسیه فدراسیون جهانی شده است.
فدراسیون جهانی تنیس روی میز بر اساس رده‌بندی جهانی از بازیکنان شاخص این رشته در رده سنی جوانان به‌عنوان بورسیه، حمایت مالی می‌کند. در راستای این برنامه امین احمدیان هم به‌عنوان تنها پینگ‌پنگ‌باز ایرانی در فهرست بازیکنان بورسیه ITTF قرار گرفته است. این بازیکن در پایان رقابت‌های اخیر انتخابی تیم ملی تنیس روی میز سهمیه حضور در ترکیب این تیم برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا (۲۴ تا ۳۰ شهریورماه اندونزی) و رقابت‌های انتخابی المپیک (۲ تا ۶ بهمن‌ماه پرتغال) را به‌دست آورد.
فدراسیون جهانی تنیس روی میز ۱۵۰۰ دلار برای حمایت مالی از امین احمدیان اختصاص داده است. بر این اساس قرار است او با این کمک مالی در مسابقات چلنج‌پلاس کره‌شمالی شرکت داشته باشد. این رقابت‌ها ۲ تا ۶ مردادماه برگزار می‌شود. امیرحسین هدایی دیگر بازیکن تیم ملی تنیس روی میز هم با هزینه شخصی در این مسابقات حضور دارد.
امین احمدیان بعد از پایان کارش در کره‌شمالی، در اردوگاه تمرینی چین شرکت می‌کند. ۹ تا ۱۴ مردادماه برای این حضور پیش‌بینی شده است. بعد از آن هم احمدیان به هنگ‌کنگ می‌رود تا در روزهای ۱۶ تا ۲۰ مردادماه در مسابقات جوانان این کشور شرکت داشته باشد.
سفر به چین و هنگ‌کنگ با کمک حامی مالی احمدیان انجام می‌شود، ضمن اینکه نوید شمس هم با کمک حامی مالی خود به این دو کشور اعزام می‌شود.
امین احمدیان به‌دلیل حضور در مسابقات چلنج‌پلاس کره‌شمالی و بعد از آن سفر به چین و هنگ‌کنگ، تیم ملی تنیس روی میز را در دو اعزام مصوب برای این تیم همراهی نمی‌کند. تیم ملی تنیس روی میز قرار است در مسابقات ورلد تور بلغارستان (۲۲ تا ۲۷ مردادماه) و جمهوری چک (۲۹ مردادماه تا ۳ شهریورماه) شرکت داشته باشد.