بعد از گذشت سه روز، کی‌روش و دستیارانش ایران را ترک کردند. کی‌روش در حالی تهران را ترک کرد که بخش قابل توجهی از قرارداد کوتاه‌مدت سه ماهه خود را همراه با پاداش پیروزی مقابل ولز به صورت نقدی دریافت کرد. با این حال سرمربی تیم ملی ایران نشستی با هیأت رئیسه نداشت که طبق پیگیری‌های خبرنگار مهر، اکثر آنها در جریان گفت‌وگوی مهدی تاج با کی‌روش بر سر نحوه ادامه همکاری نیز نبوده‌اند.
 

احسان اصولی، رئیس کمیته فوتسال در مورد انتقادات عباس ترابیان در مورد غیر متمرکز شدن جام باشگاه‌های فوتسال آسیا گفت: «اینگونه نیست چرا که جام باشگاه‌های آسیا در منطقه‌بندی‌های مختلف (مرکزی، جنوبی، غربی، شرقی و آسه‌آن‌) برگزار می‌شود و سپس برندگان این مناطق در سطح آسیا به مصاف هم خواهند رفت. فدراسیون فوتبال و کمیته فوتسال بهترین امکانات و برنامه‌ریزی را برای فوتسال تا به امروز داشته‌اند.»
 

با اینکه مهدی تاج تا پیش از شروع جام جهانی، در چند مصاحبه از شگفتی‌اش بابت تغییر و تحول در تیم ملی گفته بود و وعده تاریخ‎‎سازی می‌داد اما بعد از حذف تیم ملی، حتی یک مصاحبه هم نکرده و به هیچ سؤالی پاسخ نداده است. حال آنکه اهدافی که تیم ملی برای جام ملت‌های آسیا و جام جهانی ۲۰۲۶ دنبال می‌کند از مهم‌ترین مسائلی است که فدراسیون و مهدی تاج باید برای اذهان عمومی تشریح کنند.
 

هنوز مهدی تاج بابت غرامت سنگین قرارداد با مارک ویلموتس زیر سؤال است و با حذف تیم ملی فوتبال ایران، بار دیگر تقصیرش در عقد قرارداد با ویلموتس مورد توجه قرار گرفته است. در همین شرایط ویلموتس به خاطر جنجالی که در بلژیک به پا کرده، خبرساز شده است.
در این میان مارک ویلموتس به‌عنوان یکی از منتقدان «روبرتو مارتینز» سرمربی بلژیک نقش پررنگی در این ماجرا دارد. ویلموتس که از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ سرمربی بلژیک بود، پس از آن مدتی در تیم‌های ملی ساحل عاج و ایران حضور داشت. البته تجربه او در این دو کشور دستاوردی به همراه نداشت و از این حیث یک مربی ناکام محسوب می‌شود.
ویلموتس در تازه‌ترین اظهاراتش، به صحبت‌هایی که از طرف مارتینز مطرح می‌شود، واکنش تندی نشان داد. «جسی دی‌پرتر» ایجنت روبرتو مارتینز در روزهای اخیر صحبت‌های زیادی در تمام روزنامه‌ها داشته است.
ویلموتس گفت: «شنیده‌ام که دی‌پرتر گفته است «مارتینز فدراسیون فوتبال را از دوران ماقبل تاریخ خارج کرد و آن را به قرن بیست و یکم آورد» دست از غر زدن بردارید. چطور می‌توانید چنین حرفی بزنید؟»
سرمربی سابق تیم ملی بلژیک معتقد است حرفه‌ای شدن فوتبال این کشور از زمانی که او در تیم ملی بلژیک دستیار بود، شروع شد. ویلموتس گفت: «حرفه‌ای شدن در سال ۲۰۱۱ زمانی که استیون مارتینز رئیس بود، آغاز شد. من به‌عنوان مربی، کمک کردم تا تیم ملی به سطح باشگاه‌هایی مانند منچسترسیتی و یونایتد برسد. ما همه چیز را بهتر کردیم.»
ویلموتس در ادامه دستاوردها و پیشرفت بلژیک با حضور مارتینز را بسیار اندک دانست و گفت: «با بازیکنانی که تجربه بسیار بیشتری داشتند و حتی برای دریافت توپ طلا رقابت می‌کردند، انتظار بیشتری از این تیم می‌رفت.»
این اظهارات اما از سوی منتقدان ویلموتس بی‌پاسخ نمانده است. «جوزف آلینز» رئیس سابق کورتریک، پس از اظهارات مارک ویلموتس در مورد روبرتو مارتینز به‌عنوان سرمربی شیاطین سرخ، پاسخ او را داد.
جوزف گفت: «مارک ویلموتس احساس می‌کند که زمان وارد کردن فشار فرا رسیده است. او چه کاری انجام داده است؟ پس از رفتن لیکنز، او -به‌عنوان سرمربی بلژیک- یک فرصت منحصر به فرد داشت. چیزی که او علاقه داشت این بود که گران‌ترین هتل‌ها را برای تیم رزرو کند. لطفاً مارک را متوقف کنید.»
او سپس کارنامه کاری ویلموتس بعد از حضور در تیم ملی بلژیک از جمله حضور در ایران و ساحل عاج را زیر سؤال برد و با کنایه اعلام کرد که ویلموتس بعد از کار در بلژیک، در سایر تیم‌ها اخراج پشت اخراج را تجربه کرده است!
 

بهناز میرمطهریان
روزنامه نگار
یکی از نقدهای قابل تأملی که در طول حضور تیم ملی فوتبال ایران در قطر به فدراسیون فوتبال می‌شد، میهمانانی بود که فدراسیون برای تماشای مسابقات تیم ملی فوتبال با خود به قطر برده بود. رؤسای هیأت‌های فوتبال و همراهان غیرفوتبالی‎شان در کنار بسیاری از مدیران فعلی و پیشین فدراسیون فوتبال از محمدرضا ساکت تا حیدر بهاروند، از چهره‌هایی بودند که شما در قطر می‌توانستید ببینید. بسیاری دیگر از مدیران عامل باشگاه‌ها هم در میان همین چهره‌ها بودند.
هر چه مدیران در قطر فراوان بودند، خبری از مربیان فوتبالی نبود. همین موضوع هم این سؤال بزرگ را ایجاد کرده که چرا فدراسیون فوتبال به جای اینکه هزینه سفر ده‌‌ها مدیر و همراهان‌شان را بپردازد، چند مربی را برای کسب تجربه و تماشای مسابقاتی در بالاترین سطح جهان، به قطر اعزام نکرد؟ اگر چند تن از مربیان لیگ برتری و آینده‌دار ایران در قالب تیمی به قطر اعزام می‌شدند و از نزدیک بازی‌ تیم‌های برتر جهان را می‌دیدند یا با کارشناسان و اطرافیان این تیم‌ها گفت‌و‌گویی می‌کردند و ارتباطی برقرار می‌کردند، تا چه اندازه می‌توانست در تغییر دید این مربیان و بهره‌برداری آنها از مسابقات جام جهانی به سود فوتبال ایران تأثیرگذار باشد؟
اینها نقدهایی است که درباره جای خالی مربیان ایرانی در قطر بارها و بارها شنیده می‌شود. بسیاری از کارشناسان در این رابطه هم مثل بسیاری موارد دیگر از مسئولان فدراسیون فوتبال توضیح خواسته‌اند و آنها در برابر این موضوع هم مثل همه موضوعات دیگر، سکوت کرده‌اند!
با این حال اما یکی از همین مسئولان که نخواست نامش در این گزارش ذکر شود، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایران ورزشی درباره دلیل جای خالی مربیان داخلی در قطر این‌طور توضیح داد: «واقعیت این است که فدراسیون فوتبال 5، 6 نفر از مربیان داخلی را برای حضور در قطر و تماشای مسابقات جام جهانی از نزدیک دعوت کرده بود. حتی این مربیان مدارک خود را هم ارسال کرده بودند و همه کارهای مربوط به سفر آنها انجام شده بود اما زمان اعزام که فرا رسید، به‌دلیل اتفاقات خاصی که رخ داد و شرایطی که بر کشور حاکم بود، این مربیان به نشانه اعتراض و برای همدردی با مردم ایران، از سفر به قطر انصراف دادند.»
با توجه به هجمه‌هایی که پیش از اعزام تیم ملی مطرح می‌شد و فدراسیون فوتبال را نسبت به هر موضوعی حساس کرده بود، طبیعتاً در این رابطه توضیحی ارائه نشد. حتی نام این مربیان هم بنا به دلایلی ذکر نشده است اما واقعیت این است که قرار بر این بوده که از جامعه مربیان هم در قطر حضور داشته‌ باشند اما آنها از این سفر انصراف داده‌اند.

پس از حذف تلخ ایران از جام جهانی، یکی از انتقادات مطرح شده به کی‌روش در مورد تعداد افراد خارجی بود که در کادر او فعالیت کردند و استفاده از ۸ نفر به‌عنوان مربی، مربی بدنساز، مربی بازتوانی، مربی دروازه‌بان‌ها، فیزیوتراپ، آنالیزور و مسئول رسانه‌ای مورد بحث برخی‌ها قرار گرفت.
 
راجر ده سا
دستیار اول سرمربی پرتغالی که پیش از این هم در تیم ملی مصر با کی‌روش در همین سمت همکاری کرد. راجر به‌عنوان تمرین‌دهنده اصلی تیم ملی ارتباط بسیار خوبی با بازیکنان تیم ملی برقرار کرده بود.
 
برونو فلیکس اولیویرا
از این مربی ۴۴ ساله پرتغالی به‌عنوان مغز متفکر کادرفنی تیم ملی یاد می‌شد. او نقش اصلی در طراحی تمرینات و آنالیز رقیبان را برعهده داشت.
الکساندر لوپز
مربی دروازه‌بان‌هایی که در جام جهانی ۲۰۱۸ و جام ملت‌های ۲۰۱۹ هم عضو کادرفنی تیم ملی بود. این مربی ۵۲ ساله وظیفه آماده‌سازی دروازه‌بان‌ها را عهده‌دار بود.
 
ریکاردو سیلوا
مربی بدنساز ۴۶ ساله پرتغالی با سابقه فعالیت در تیم ملی بولیوی، تیم‌های ملی فوتبال، فوتبال ساحلی، فوتسال عمان، بوآویشتا پرتغال، بیساماکس ویتنام نیز مربی بدنساز اصلی تیم ملی در جام جهانی قطر محسوب می‌شد.
 
میکو کوجالا
مربی بدنساز ۴۵ ساله فنلاندی پس از بازگشت کی‌روش با نظر مستقیم او، مدتی با حضور در اروپا با بازیکنانی مثل سردار آزمون، علی قلی‌زاده، سعید عزت اللهی و سامان قدوس برای بازتوانی بدنی آنها پس از مصدومیت تمرینات اختصاصی بدنسازی انجام داد.
 
ژوائو پیکسیرو
وظیفه این آنالیزور جوان ۲۸ ساله که در کلمبیا و مصر نیز مانند دوره اول حضور کی‌روش در ایران، در کادر فنی این سرمربی حضور داشت، آنالیز حریفان تیم ملی و اطلاعات مربوط به بازیکنان تیم کشورمان مطابق داده‌های GPS بود.
 
میکائیل موریرا
این مربی جوان پرتغالی نیز مسئولیت توانبخشی بازیکنان تیم ملی را عهده‌دار بود و پس از مصدومیت سردار آزمون، نقش ویژه‌ای در رساندن مهاجم تیم ملی به جام جهانی ایفا کرد. در طول برگزاری جام‌جهانی نیز هر بازیکنی دچار مصدومیت جزئی می‌شد، بلافاصله در اختیار میکائیل قرار می‌گرفت تا او در سریع‌ترین زمان ممکن وی را به شرایط ایده‌آل برای بازی کردن برساند.
 
سالز
یکی دیگر از مربیان جوانی که در امور بازتوانی بدنی بازیکنان مشارکت داشت. میکائیل وظیفه بازتوانی بدن بازیکنان را عهده‌دار بود.
 
فیلیپ سانتوس
یکی از عوامل رسانه‌ای تیم ملی که در سال‌های اخیر یکی از افراد مورد اعتماد کی‌روش در تیم‌های تحت هدایت این مربی بوده است. او در کنار محسن معتمدکیا، مدیر رسانه‌ای تیم ملی فعالیت می‌کرد.

 

وصال روحانی
روزنامه نگار

تیم‌های ملی فوتبال ژاپن، استرالیا و کره جنوبی با نهراسیدن از تک‌شکست‌های خود در مرحله گروهی جام جهانی بیست و دوم و کسب پیروزی‌هایی عالی در دیدارهای بعدی از مرحله گروهی این پیکارها بالا آمدند و به مرحله حذفی رسیدند. ژاپن بعد از پیروزی شگفت انگیز 1-2 خود مقابل آلمان در بازی اولش اجازه نداد تبعات شکست غیرمنتظره 0-1 مقابل کارستاریکا روحیه‌اش را ویران کند و با یک برد حماسی دیگر در مقابل اسپانیا 6 امتیازی شد و به‌عنوان سرگروه از دسته خود بالارفت و در جمعی پیشاهنگ شد که گروه مرگ لقب گرفته و پیشتاز شدن و صعود دو غول اروپایی و حذف ژاپن در آن قطعی تلقی شده بود. استرالیا هم کارش را در گروه خود با شکست روحیه بربادده 1-4 مقابل فرانسه آغاز کرد اما به جای باختن روحیه‌اش و تسلیم شدن در فضای سنگین و سخت موجود بپاخاست و در دو مسابقه بعدی‌اش تونس و دانمارک را از پای درآورد و با شش پوئن همراه با فرانسه به مرحله یک هشتم نهایی راه یافت.
کره جنوبی هم به نوبه خود از تساوی بدون گل با اروگوئه و سپس باخت 2-3 مقابل غنا ناامید نشد و در دیدار سوم و سرنوشت ساز خود پرتغال را 1-2 مغلوب کرد و با اندوختن چهار امتیاز و در پی همین حریف اروپایی مغلوب شده (که البته شش امتیاز داشت و سرگروهی‌اش قطعی شده بود) به مرحله حذفی گام نهاد و باعث حذف اروگوئه‌ای شد که در جام جهانی 2010 تا دیدار رده‌بندی پیش رفته و سرانجام چهارم شده بود و در سال‌هایی دور (در قرن بیستم) حتی دو بار قهرمان این جام شده بود.
آن چه این سه تیم آسیایی را از معابری سخت عبور داد و به افتخار صعود از گروه‌های بسیار دشوارشان نایل کرد، در درجه اول شهامت، اجرای بازی‌هایی تهاجمی و فاقد ترس و ریسک کردن در راه رسیدن به هدف بود. آنها احتیاط را کنار گذاشتند و چون فقط با کسب پیروزی قادر به جبران باخت‌های خود می‌شدند با همه وجود تلاش کردند و هر ذره وجودشان را صرف مؤثرتر ساختن امواج تهاجمی خویش ساختند. آنها به سوی خط دفاعی رقبای نامدار و عنواندار خود هجوم بردند و از هیچ ریسک و کار خطرناکی ابا نداشتند و با گرفتن مجوز صعود پاداش زحمات خود را گرفتند.اگر تعارف را کنار بگذاریم، باید متذکر شویم ایران در قیاس با تیم‌های فوق در گروهی بالنسبه آسان‌تر قرار داشت و اگر چه انگلیس همیشه «انگلیس» است و امریکا هم تیم پرتوانی را راهی جام جهانی قطر کرده بود اما آنها کجا و آلمان و اسپانیا که ژاپن آنها را شکست داد و صعود کرد، کجا؟ به همین منوال دستاورد کره جنوبی در شکست دادن پرتغال در مرتبتی بالاتر از دستاورد‌های ما قرار می‌گیرد و حتی تساوی‌اش با اروگوئه هم نوعی پیروزی به حساب می‌آید.
صرفنظر از هر نتیجه‌ای که کره و ژاپن در دیدارهای بسیار سخت بعدی خود در یک هشتم نهایی به‌دست می‌آورند باید پرسید آیا رویکردی از همین دست و شهامتی که وصف آن رفت، در نحوه بازی ما و در نوع گزینش و ارنج سرمربی ایران هم دیده می‌شود و آیا ما نیز حاضریم که از روش‌های بیش از حد دفاعی خود صرفنظر کنیم و از قاب احتیاط مطلق خارج شویم و با تهاجم‌های وسیع و ماجراجویی‌های عقلایی و مبتنی برطرح و برنامه به گلزنی و پیروزی نائل شویم و همانند سه تیم آسیایی که امسال پا به مرحله حذفی گذاشتند به صعود نائل شویم. صعودی که به سبب ناپختگی‌مان در سه دوره اول حضورمان در مرحله نهایی جام جهانی و به‌دلیل ترس و احتیاط افراطی کی‌روش و روش‌های بسیار منفی و تدافعی وی در سه دوره بعدی از نیل به آن عاجز مانده‌ایم.