سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار ورزشی
داوری‌ها در چند هفته اخیر به ضرر پرسپولیس بود؛ در این زمینه بحثی نیست و حق را به یحیی گل‌محمدی می‌دهیم. در مسابقه فولاد و پرسپولیس هم حواشی زیادی برای پرسپولیس ایجاد شد و نیمکت فولاد باعث شد تا مسابقه به حاشیه برود و بازیکنان این تیم هم زمانی از بازی را کشتند و فوتبال دلچسبی نبود. در این زمینه هم حق را به یحیی گل‌محمدی و باشگاه پرسپولیس می‌دهیم اما از سرمربی معترض پرسپولیس یک سؤال داریم: تیم او چقدر به تیمی که دو سال قهرمان شد و با یحیی گل‌محمدی به فینال آسیا رسید فاصله دارد؟
آیا پرسپولیس همان تیم باشکوه، مقتدر و هماهنگ سال‌های قبل است؟ آیا این تیم شباهتی به قهرمان لیگ برتر دارد و خود یحیی از نمایش‌های تیمش راضی است؟ وقتی یک تیم به ضد فوتبال رو می‌آورد و بازیکنانش با اتلاف وقت یا دفاع اتوبوسی سعی در گرفتن امتیاز و متوقف کردن حریف دارد، چه تاکتیکی برای چنین بازی‌هایی مناسب است و پلن کادر فنی پرسپولیس برای تقابل با چنین تیم‌هایی چیست؟
یحیی معمولاً زود از کوره در می‌رود و آستانه تحمل پایینی دارد؛ بسیاری از تیم‌ها و مربیان این موضوع را فهمیده‌اند و مقابل گل‌محمدی تیم‌شان با تاکتیک «جنجال بساز، پرسپولیس را به حاشیه ببر» به هدف خود رسیده‌اند و از پرسپولیس امتیاز گرفته‌اند؛ نمونه‌اش سید مهدی رحمتی که هفته گذشته از ابتدای بازی روی اعصاب بیرانوند بود. سرمربی آلومینیوم با این جملات: «علی بیرو... اگر با نیمکت کار داری به من بگو تا حرف‌هایت را منتقل کنم» آنقدر روی اعصاب دروازه‌بان پرسپولیس رفت تا تمرکز او را به هم بزند تا بیرانوند مرتکب خطا شود و با کارت قرمز پرسپولیس 10 نفره به بازی ادامه دهد. تبعات آن اخراج همچنان با پرسپولیس است و این هفته مقابل صنعت نفت آبادان، پرسپولیس بدون شماره یک ملی‌پوش خود باید 3 امتیاز را بگیرد تا از کورس جا نماند.
وقتی همه تیم‌ها روی اعصاب پرسپولیس و یحیی راه می‌روند و نقطه ضعف پرسپولیس را هدف می‌گیرند، یحیی گل‌محمدی برای این حربه چه تاکتیک و استراتژی مشخصی دارد؟ «پلنB» پرسپولیس در این شرایط چیست؟ وقتی با تیمی مواجه می‌شوید که برخلاف تصورات و آنالیز قبلی بازی می‌کند، گل‌محمدی چه برنامه‌ای برای عبور از این بحران در ذهن دارد؟ وقتی یک تیم اتوبوسی دفاع کند، برای باز کردن دروازه‌اش حتماً تاکتیک و برنامه‌های خاصی وجود دارد که باید در تمرین‌ها روی آن کار شود. یحیی گل‌محمدی نشان داده که در لحظه نمی‌تواند تصمیم بگیرد و راه عبور از این حاشیه‌ها را نمی‌شناسد. حرف‌های او در کنفرانس بعد از بازی با آلومینیوم نشانه‌هایی از یأس و ناامیدی و تسلیم شدن به جای محکم‌تر جنگیدن داشت.
یحیی با حرف‌های مأیوس‌کننده و مطرح کردن بحث استفاده از بازیکنان تیم امید در ادامه لیگ- که از ابتدا هم معلوم بود به زودی از آن تصمیم عقب‌نشینی خواهد کرد- دست‌هایش را به نشانه تسلیم بالا برد و این رویکرد برای تیمی که می‌خواهد قهرمان لیگ شود اصلاً برازنده و مناسب نیست.
اگر یحیی باز هم مقابل جنجال‌سازی امتیاز از دست بدهد، باید این واقعیت را بپذیریم که او همچنان برای این ترفند حریفان- ولو از نگاه همه تاکتیکی زشت و غیراخلاقی باشد- راه‌حل پیدا نکرده که برای یک مربی بزرگ که رویاهای بزرگی با تیمش دارد، یک ضعف بزرگ است؛ ضعفی که اگر استمرار پیدا کند، بر تمام توانایی‌های یحیی سایه می‌اندازد و می‌تواند سرنوشت پرسپولیس و گل‌محمدی را در ادامه کارش به چالش بکشد.