printlogo


کد خبر: 265155تاریخ: 1401/11/5 00:00
گنج‌های پنهان فوتبال ما

وصال روحانی
روزنامه نگار
در توصیف محمد عمری مهاجم جوان پرسپولیس چیزهای زیادی گفته شده اما مهم‌ترین مسأله در ارتباط با او این است که موفقیت‌های اخیرش را به شدت مدیون یورگن لوکادیا است.
اگر مهاجم هلندی و موفق قرمزهای تهرانی به دلایل واهی و به طور ضربتی ایران را ترک نمی‌کرد و به کشورش باز نمی‌گشت، هنرهای وسیع این فوروارد 23 ساله و مستعد ایرانی آنطور که باید دیده نمی‌شد. درست است که در زمان حضور و جولان لوکادیا هم چند بازی به طور نصف و نیمه به عمری رسید اما او فرصتی واقعی برای ابراز وجود نمی‌یافت و زیر سایه لوکادیا که دائماً گل‌های حساس و 3 امتیازی می‌زد، گم شده بود. بعد از رفتن لوکادیا و با احتساب همیشه مصدوم بودن شیخ دیاباته و گرم نشدن هیچ آبی از جانب مهدی عبدی و حامد پاکدل که در بد بودن با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند (پاکدل به تازگی جذب تراکتور شده است) برای مربیان پرسپولیس چاره‌ای جز استفاده هرچه بیشتر از عمری در خط حمله نماند و چه توفیق اجباری‌ای بزرگتر از این؟ فقط در آن زمان بود که عمری توانست هنرهای واقعی‌اش و هرچه را که دارد رو کند و همه دیدند که او به رغم کم سن و سال بودنش چه مهارتی در حمل توپ دارد و چه هنرمندانه با آن مانور می‌دهد و به دل خطوط دفاعی حریفان می‌زند. اعتماد به نفس این جوان هم در سطحی بالا است و طوری محکم و مطمئن پیش می‌رود و کار مورد نظرش را انجام می‌دهد که انگار سال‌ها است در لیگ برتر بازی می‌کند و با ویژگی‌های آن آشنا است و نه تازه‌واردی که می‌خواهد راه‌های درخشش در این عرصه دشوار را بیابد. این واقعه ضعف کار ما و فقدان شهامت نزد مسئولان و مربیان فوتبال ما را می‌رساند که در شرایط عادی و اگر بحرانی پیش نیامده باشد و سلسله وقایعی آنها را وادار به رویکرد به جوان‌ترها نکرده باشد، وارد این وادی‌ها نمی‌شوند و ترجیح می‌دهند که با همان نیروهای مسن‌تر و امتحان پس داده‌تر کار کنند و هیچ ریسکی را مرتکب نشوند. حالا هم که یحیی گل‌محمدی و همکارانش بیش از پیش به استعدادهای عمری پی برده‌اند و از او استفاده می‌کنند.
بله، قرمزهای تهرانی به شدت مدیون لوکادیا شده‌اند، چه با گل‌هایی که در زمان حضور کوتاهش در ایران زد و چه با رفتنش که باعث شد یحیی هیچ چاره‌ای به جز استفاده وسیع از یک مهاجم جوان تیمش نداشته باشد و بهره‌های گسترده آن را برگیرد. مهاجمی به نام عمری که «گنج پنهان» پرسپولیس بهترین واژه‌ها برای توصیف او است. البته این گنج «به تازگی عیان شده» باید در ازای زمان ثابت کند که توان همیشه مؤثر بودن را برای تیمش دارد و پس از شناخته شدن روش‌های بازی‌اش به بند کشیده و توسط مدافعان حریف مهار و کم اثر نخواهد شد. این اتفاق طی پیروزی خفیف 0-1 اخیر سرخ‌ها مقابل ذوب‌آهن تحقق یافت و عمری به رغم تلاش فراوان حتی نیمی از موفقیت‌های سه، چهار بازی قبلی‌اش را در این مسابقه تکرار نکرد و فقط سایه‌ای از خودش بود. سایه‌ای از بازیکنی که مسئولیت‌هایش بعد از رفتن لوکادیا صد برابر شده و توقعات از او به مراتب بیشتر از گذشته است.


Page Generated in 0.0056 sec