هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی

اجازه بدهید برای پاسخ به این سؤال که مقابل امریکا باید چه کنیم، به ادبیات مسئولان رسمی کشور مراجعه کنم: نه سازش می‌کنیم، نه کوتاه می‌آییم.
حتی اگر در بازی اول مقابل انگلیس هم تساوی کرده بودیم و شکست نخورده بودیم، الان 4 امتیازی بودیم و باز هم نیازمند امتیاز گرفتن از امریکا! بازی ایران و امریکا هیچ رقم نمی‌توانست تشریفاتی شود. حتی اگر هر دو تیم حذف هم شده بودند، نبرد روز آخر برای سوم شدن و بازگرداندن کمی از غرور کافی بود.
برای بازی با امریکا، ما مساوی می‌خواهیم و آنها برد. این اولین بار در تاریخ است که ما در روز سوم از موضع قدرت و با دست بالا بازی می‌کنیم! همیشه محتاج بردن در بازی آخر بودیم و این نخستین باری است که یک تساوی هم کارمان را راه می‌اندازد. با این همه، برای تساوی به میدان رفتن بزرگترین اشتباهی است که کی‌روش می‌تواند انجام بدهد. اشتباهی که حتی از ترکیب اشتباه بازی روز نخست هم مرگبارتر خواهد شد.
ایران مقابل این تیم دوست داشتنی و جذاب امریکا، کار خیلی دشواری ندارد. آنها تیمی روان، جنگنده و بسیار دونده هستند اما نه از اسپانیا بهترند و نه از پرتغال یا آرژانتین! در دو جام جهانی قبل با این 3 تیم بازی کردیم که حاصلش دو باخت، یک تساوی، 2 گل خورده و یک گل زده بوده! ما تقریباً با آرژانتین و اسپانیا مساوی کردیم و پرتغال را هم که واقعاً متوقف ساختیم. این امریکا تیم خوبی است اما ترس ندارد! نه برای آدم‌هایی که مقابل مسی، رونالدو، کاستا، بوسکتس، اینیستا و دی ماریا بازی کرده باشند!
با این امریکا مطلقاً نباید سازش کرد. کوتاه بیاییم، قیچی‌مان می‌کنند! برای برد می‌رویم تا با تساوی هم کارمان راه بیفتد ضمن اینکه اگر برنده شویم، نخستین جام جهانی 6 امتیازی خودمان را هم رقم زده‌ایم. یک اتفاق تاریخی که می‌تواند حتی ما را به‌عنوان صدرنشین گروه به مرحله بعد بفرستد. رؤیایی که به تعبیر آن سخت امیدواریم.