نبرد مقابل امریکا در آخرین بازی مرحله گروهی جام جهانی بی‌تردید حساس‌ترین بازی تاریخ فوتبال ایران است. این ابداً یک جمله اغراق‌آمیز نیست، بلکه برگرفته از واقعیتی است که شرایط رقم زده. برای نخستین بار در طول تاریخ فوتبال ایران، در حالی روز پایانی را آغاز خواهیم کرد که در رتبه دوم ایستاده‌ایم و شانس اصلی صعود به مرحله بعد هستیم. برای نخستین بار در طول تاریخ یک تساوی هم به احتمال فراوان صعود ما را قطعی خواهد کرد و نیازی به برد نداریم و برای نخستین بار در طول تاریخ در یک قدمی صعود به مرحله بعد ایستاده‌ایم؛ یک آرزوی بزرگ که سال‌هاست در حسرت آن هستیم.
در کنار اینها نام حریف و انگاره‌های سیاسی که سایه سنگین خود را روی این بازی انداخته، حساسیت بازی را دوچندان می‌کند. اتفاقات رخ داده در جریان جام جهانی این سایه را سنگین‌تر کرده. از سؤالات بی‌ربط در کنفرانس‌های مطبوعاتی از سرمربی ایران گرفته تا البته برخورد عجیب با خبرنگاران ایرانی در تمرین تیم ملی امریکا نشان می‌دهد که جولان سیاست در مستطیل سبز تا چه حد آشکار است و این یک فشار مضاعف روانی را به تیم ما وارد می‌کند. در حقیقت نقش آمادگی روانی بی‌تردید مهم‌تر از انگاره‌های فنی است که البته کی‌روش در آن یک استاد چیره‌دست به شمار می‌رود.
سرنوشت ما در این گروه برای صعود تمام و کمال در اختیار خودمان است و این ماییم که این بار نقش اول جام را بازی می‌کنیم. فرجام نهایی به دست خود ما رقم خواهد خورد و ما معادلات گروه را تعیین خواهیم کرد. یک برد خوب علاوه بر اخراج امریکا از جام جهانی می‌تواند حتی ما را به‌عنوان تیم نخست راهی مرحله بعد کند؛ آنچه یک اتفاق بزرگ در تاریخ فوتبال آسیا خواهد بود. تیمی که در محاصره غول‌ها، همه غول‌های پوشالی را کنار زده و به‌عنوان صدرنشین پای به مرحله بعد بگذارد. آنچه علاوه بر شارژ روحی و روانی ایران، مسیر آسان‌تری را در مرحله بعد پیش روی ما قرار خواهد داد.
برای نخستین بار در طول تاریخ یک بازی تکراری را برگزار خواهیم کرد. 24 سال پیش در ژرلاند لیون ایران، امریکا را در بازی قرن شکست داد و اکنون برای تکرار تاریخ اینجا ایستاده‌ایم. تاریخی که برای ما می‌تواند یک نقطه عطف شود. تاریخی که بدون تردید فوتبال ایران را به بعد و قبل از آن تقسیم خواهد کرد. برای تکرار این لحظه سخت امیدواریم.