سینا فتوت
روزنامه‌نگار ورزشی

ظهر روز بازی ایران و انگلیس، یک مطلب داغ نوشتم در مورد عربستان و آرژانتین! کنایه‌ای بود که سایه بازی ایران و آرژانتین روی سر عربستانی‌هاست و اینکه آنها باید مقاومت خود مقابل مسی را مثل ایرانی‌ها به دقیقه حساب کنند! تهش هم همان کری‌های همیشگی فوتبال ایران و عربستان و یادآوری اینکه ما تا الان تحقیر نشده‌ایم اما شما در جام‌های قبل شکست‌های بد زیاد داشتید!
خب! بعد از ظهر همان روز خوردیم به انگلیس و نامردها کاری را با ما کردند که هیتلر با لهستان! بعدش نوبت بازی عربستان و آرژانتین رسید. گفتیم آخ جان! هفت هشت گلی می‌خورند و می‌شورد و می‌برد پایین! نیمه اول فقط یک گل خوردند! نیمه دوم دو تا زدند! آخ! بدتر شد که! تمام مدت قیافه سفیر عربستان در تهران می‌آمد جلوی چشمم که قرار است بیاید دم ایران ورزشی و از دم در مرا صدا کند و با شمشیر بیفتد به جانم!
خلاصه اینکه هر چه نوشته بودم، در سابقه خبرنگاری من ماند. عربستان، در دیداری واقعاً جذاب و تماشایی، آرژانتین را با مسی شکست داد تا یک روز درخشان را به ملتش هدیه دهد. ما هم البته تلاش می‌کنیم تا از تریبون‌های رسمی، بازیکنان را به خاطر نخواندن سرود ملی تهدید کنیم و همزمان از طریق فضای مجازی به آنها حمله کنیم!
بگذریم. عربستان در مقابل آرژانتین، چقدر ستودنی بود. لحظه‌هایی از وقت تلف کردن هم داشتند اما چقدر جنگیدنشان برای حفظ شگفتی ارزش داشت. وقتی عربستانی‌ها می‌جنگیدند تا گل نخورند، یاد بازی ایران و اسپانیا افتادم. یاد بازی ایران و پرتغال. یاد بازی ایران و آرژانتین و حتی ایران و امریکا.
جنگیدن فقط برای یک کلمه... حب وطن!