در شرایطی که بسکتبال دوران ناخوشایندی را سپری می‌کند، درگیری لفظی سعید ارمغانی و مصطفی هاشمی در رسانه‌ها بدترین اتفاق ممکن است. مربیانی که طی روزهای اخیر در رسانه‌ها حسابی از خجالت هم درآمده و حرف‌هایی را علیه هم مطرح کرده‌اند که یک نزاع دو سر باخت را به راه انداخته است. ابتدا روز شنبه بود که مصطفی هاشمی در یک مصاحبه بلند، به انتقاد از عملکرد تیم ملی و موارد مطرح شده از سوی ارمغانی پرداخت و روز گذشته این ارمغانی بود که با ادبیاتی بچگانه، پاسخ حرف‌های هاشمی را داد.
محسن آجرلو
روزنامه نگار
مخلوطی از حرف‌های مهم و بی‌اهمیت!
مصاحبه شنبه مصطفی هاشمی در ابتدا محترمانه آغاز می‌شود و پیش از سرمربی، رئیس فدراسیون را نشانه می‌گیرد. با این حال در ادامه، کار به انتقاد از ارمغانی، تصمیمات فنی و اظهارنظرهایش می‌کشد و نبش قبر حرف‌های گذشته. مواردی که مطرح شدن برخی از آنها در این برهه، نه تنها کمکی به این رشته نمی‌کند بلکه فضا را غبارآلودتر کرده و اجازه نمی‌دهد موارد اصلی دیده شود. اگر هاشمی انتقاد اصلی را متوجه داوری و تصمیم‌هایش می‌داند و معتقد است باید مجمعی که بحث آن مطرح شده، باید درباره آینده بسکتبال تصمیم بگیرد، مطرح کردن موضوعات شخصی و اظهارنظرهای سرمربی چه دردی را دوا می‌کند؟
تنزل جایگاه سرمربی
تیم ملی
حرف‌های دیروز سعید ارمغانی هم دست کمی از مصاحبه طولانی مصطفی هاشمی ندارد. برای او که عنوان سرمربی تیم ملی را یدک می‌کشد، استفاده از ادبیات کودکانه و عبارات از این قبیل، مساوی است با تنزل جایگاه مهمی که در آن قرار دارد. اینکه آیا هاشمی به او حسادت می‌کرده یا اینکه زمان دقیق خروج او از ایران کی بوده، چه کمکی به تیم بحران زده بسکتبال می‌کند که ارمغانی را ترغیب کرده تا چنین مواردی را مطرح کند؟ واقعاً سرمربی‌ای که برای بالا بردن بار فنی نیمکت آمده و حالا وضعیت صعود را به چه کنم و اما و اگر کشانده، اولویتش پاسخ دادن به انتقادهای دیگران است یا تمرکز روی تیمی که لبه پرتگاه از دست دادن جام جهانی است؟
باز هم خلأ مدیریت
گفتیم که بسکتبال حال و روز خوبی ندارد. مسئولیت اصلی هم واضح است که باید متوجه رئیس فدراسیون باشد. کسی که جای خالی‌اش در غائله‌های اینچنینی موج می‌زند و خبری از او نیست. جواد داوری و همکارانش در شرایطی که بارها بازیکنان را ممنوع‌المصاحبه کرده‌اند و هرگونه اظهارنظر آنها را منوط به کسب اجازه می‌کنند، حالا در قبال این حرف‌های ارمغانی و درگیری لفظی با مصطفی هاشمی در رسانه‌ها موضعی ندارند؟ اصلاً جایگاه رئیس فدراسیون در چنین شرایطی کجاست؟
یک نفر به فکر بسکتبال باشد
شرایط اینطور به نظر می‌رسد که همه فکر خود و کلاه‌شان هستند. از رئیس جوان که همچنان در حال پرداخت بدهی‌های معنوی خود در انتخابات و یا جبران اشتباه‌های ماه‌های ابتدایی کار خود است تا سرمربی تیم ملی که مسائل مختلفی درباره آمدن و رفتن قریب‌الوقوعش از نیمکت تیم ملی شنیده می‌شود.
باقی افراد تأثیرگذار و مربیان بزرگ هم که یا روزه سکوت گرفته و ترجیح می‌دهند پشت صحنه فعالیت کنند و یا مانند مصطفی هاشمی در کنار گفتن برخی حرف‌های درست، به بیراهه می‌روند و مسیر درست انتخاب را گم می‌کنند.
حال بسکتبال خوب نیست. وقتی تیم ایران هنوز در گیر و دار کسب یکی از هشت سهمیه آسیا برای جام جهانی است، یعنی یک جای کار بدجور می‌لنگد. در این میان هم مصطفی هاشمی باید برای خودش سهم کوچکی قایل باشد، هم سعید ارمغانی که بخش زیادی از مسیر را به عنوان سرمربی حضور داشته و هم جواد داوری که مسئول بخش زیادی از اتفاق‌های افتاده است.
در این میان اما اینطور به نظر می‌رسد که هیچ‌کس به فکر بسکتبال نیست. بسکتبالی که در هیچ بخشی از آن، شاهد یک اتفاق خوب و روشن نیستیم و روند نزولی آن با شیب چند برابری در حال ادامه است.
ZOOM
شرایط اینطور به نظر می‌رسد که همه فکر خود و کلاه‌شان هستند. از رئیس جوان که همچنان در حال پرداخت
بدهی‌های معنوی خود در انتخابات و یا جبران اشتباه‌های ماه‌های ابتدایی کار خود است تا سرمربی تیم ملی که مسائل مختلفی درباره آمدن و رفتن قریب‌الوقوعش از نیمکت تیم ملی شنیده می‌شود.