هومن جعفری
روزنامه‌نگار
در ادامه مسابقات فوتبال، امروز در تهران یک مسابقه جذاب و دیدنی بین پرسپولیس و تراکتور، دو تیم ریشه‌دار و پرطرفدار کشورمان برگزار می‌شود. دیداری که در سال‌های اخیر عمدتاً جذاب و دیدنی بوده و میلیون‌ها نفر را مشغول و درگیر خود کرده.
همکاران دیگرم در این پرونده از دیگر زوایای این بازی بزرگ خواهند نوشت. من قصدم این است که از قربان بردیف، مربی سرشناس تراکتور بنویسم. مردی که در نخستین تجربه مربیگری خود در ایران، ریسک بزرگی کرده و به تیمی پیوسته که تا امروز برای هیچ کدام از مربیانش نیم فصل هم صبر نکرده. بردیف شروع خوبی در تراکتور نداشت اما در هفته‌های اخیر، توانست امتیازات بهتری کسب کند و برای خودش و تیمش کمی حاشیه امنیت تدارک ببیند.
دو برد پی در پی مقابل آلومینیوم و نفت آبادان، کمک کرد تا تبریزی‌ها در جدول جایگاه مناسبی پیدا کنند و فشار سنگین هفته‌های ابتدایی روی سرمربی این تیم برداشته شود. البته تراکتور در سال‌های اخیر خیلی با مربیانش مهربان نبوده و به آنها فرصت لازم را نداده است. ببینیم مربی کهنه‌کار روس، می‌تواند نیمکتش را حفظ کند؟
اما برویم سراغ بردیف. مربی با تجربه تراکتور، نه تازه کار است و نه دنبال کسب تجربه. دنیایش را گشته و فوتبالش را به نمایش گذاشته و در این ایستگاه جدید، دنبال ساختن چیزی است که تبریزی‌ها خیلی وقت است می‌خواهند و پیدا نمی‌کنند. یک ساختار فنی قابل اتکا که بشود رویش پایه‌های ابتدایی یک فوتبال مدرن را سوار کرد. نیم فصل به او فرصت بدهید تا کارش را انجام بدهد. این گرگ کهنه‌کار برای اخراج شدن به ایران نیامده است.