وصال روحانی
روزنامه نگار
مواردی که استقلال باید تغییر بدهد تا در ادامه لیگ بیست و دوم نتایج بهتری را بگیرد، در درجه اول ساختار تیمی خود است. ارتباط مدافعان با هافبک‌ها در شروع و اجرای بهترین حرکت رو به جلو در سطحی ضعیف بود و به تبع آن رسیدن توپ به مهاجمان در بهترین شرایط صورت نمی‌گرفت و فرصت‌های گلزنی برای آنها از شماری اندک فراتر نرفت.
این در حالی بود که استقلال در یکی از بدترین شب‌های دو سال اخیر خود سرشار از نامداران بود و با این که بازگشت مهدی قایدی به استقلال دیرتر از آن صورت گرفت که وی به این بازی برسد و طولانی شدن روند انتقال محمد محبی از سانتا‌‌کلارای پرتغال به جمع آبی‌ها راه وی را نیز به سوی این بازی مهم و حساس نگشود اما از سر و روی این تیم مهره‌هایی بالا می‌رفتند که یا نام و ادعاهای بزرگ دارند و یا واقعاً در روزهای خوب‌شان می‌توانند هر حریفی را دچار
دردسر کنند.
در خط دفاعی استقلال از روزبه چشمی، عارف غلامی و رافایل سیلوا سود می‌جست.
جعفر سلمانی در بال چپ مستقر شده بود، زبیر نیک‌نفس و مهدی مهدی‌پور (که دومی از پدیده‌های فصل پیش بود) می‌کوشیدند نبض میانه میدان را در دست بگیرند و در خط حمله سجاد شهباز‌زاده، کوین یامگا و ارسلان مطهری به کار گرفته شدند.
به آنها اضافه کنید سید‌حسین حسینی را که البته یکی از بدترین نمایش‌های خود را ارائه کرد و پیمان بابایی و رضا میرزایی تازه وارد را و همچنین امیر‌علی صادقی را که در اردوی اخیر آبی‌ها در ترکیه در عین جوانی و تازه وارد بودن به تیم، با چهار بار گلزنی پر ثمرترین مهاجم معرفی شد.
در روزی که ساپینتو از بیشترین حق قانونی خود برای تعویض‌ها سود جست و آرمان رمضانی، ابوالفضل جلالی و آرش رضاوند هم پا به توپ شدند،  به سبب عدم اشراف سرمربی پرتغالی این فصل آبی‌ها بر امورات و نیازهای تیمش، استقلال هرگز نتوانست از قابلیت‌های فردی نفرات فوق سلاح مناسبی برای کسب نتیجه‌ای مساعد بسازد و آنها را در یک قالب گروهی موفق جا بدهد.