انگلیس، اسپانیا، ایتالیا، فرانسه، پرتغال، هلند، اتریش، اسکاتلند و روسیه. 9 تا از 10 لیگ اول اروپا هرگز تیمی نداشته‌اند که 10 قهرمانی متوالی به دست آورده باشد. آلمان اما دارد. در سال‌های 2019-2015 بایرن‌مونیخ در پنج فصل تنها یک بار از مرز 90 گل در لیگ عبور کرد اما در سه فصل اخیر به ترتیب 100، 99 و 97 گل زدند. تفاوت کلیدی در روبرت لواندوفسکی بود که حالا رفته. در آن پنج فصل آمار خارق‌العاده گلزنی او یک گل در هر 102 دقیقه و بدون پنالتی‌ها 117 دقیقه بود. در سه فصل اخیر به طور متوسط هر 74 دقیقه و بدون پنالتی هر 89 دقیقه یک گل زد. بایرن حالا او را ندارد اما آیا این باعث می‌شود کورس قهرمانی بوندس‌لیگا بالاخره شکل بگیرد؟

بوروسیادورتموند
به محض اینکه از بایرن و اجازه شکل گرفتن کورس قهرمانی حرف می‌زنید، باید ببینید دورتموند می‌تواند از آن استفاده کند. بعد از سال‌ها، دورتموند تابستان خوبی داشت. آنها چاره‌ای نداشتند، با رفتن ارلینگ هالند کل خط حمله باید از نو ساخته می‌شد اما از طرفی او تنها در 21 بازی فصل قبل در ترکیب اصلی بود و دورتموند بدون او وضع خیلی بدی نداشت. به هر حال، تیم تقویت شد. کریم ادیامی بعد از درخشش در سالزبورگ به تیم ملی آلمان و دورتموند راه یافت و یک نفر دیگر هم شاید اضافه شود با توجه به ابهامی که پیرامون سلامت سباستین هالر وجود دارد. اما پیشرفت مهم‌تر به دفاع مربوط است. بعد از جدایی مارکو رز و دائمی شدن ادین ترزیچ، دفاع جدید شکل گرفت. دورتموند فصل قبل 52 گل خورد که در 24 سال اخیر تنها یک بار بیشتر گل خورده بود. نیکو شلوتربک و نیکلاس سوله چهره‌های دفاعی شاخصی هستند که اضافه شده‌اند که مقابلشان صلاح اوزجان به‌عنوان هافبک دفاعی بازی می‌کند. دورتموند شاید به اندازه قبل گل نزند اما ترمیم دفاع اولویت بیشتری داشت و اگر همه چیز درست پیش برود، می‌توانند به جایگاه بایرن حمله کنند.

بایرلورکوزن
سال اول جراردو سیوآنه خیلی خوب بود و اوضاع باید بهتر شود حالا که قراردادهای جدید با پاتریک شیک و فلورین ویرتز بسته‌اند و موسی دیابی را حفظ کرده‌اند. فصل قبل در خلق موقعیت از دورتموند بهتر بودند و بیش از هر تیمی ضدحمله زدند.
 
لایپزیگ
مدعی دیگر لایپزیگ است که توانست فوق‌ستاره خود را حفظ کند و اگر کریستوفر انکونکو فرم فصل قبل خود را تکرار یا حتی بهتر کند، این تیم شانس قهرمانی دارد. مشکل تیم این است که با آمدن دومنیکو تدسکو به جای جسی مارش که کمتر از نیم فصل مربی تیم بود، اوضاع خیلی فرق نکرد. سبک کار این دو مربی متفاوت است، مارش به‌دنبال فوتبال هجومی و سریع بود و تدسکو کند و محتاط کار می‌کند؛ باید گفت تیم با اندیشه‌های تدسکو همخوانی بیشتری دارد. انکونکو با حفظ فرم قبلی می‌تواند به شانس قهرمانی تیمش بیفزاید.

بایرن‌مونیخ
و اما بایرن‌مونیخ که لواندوفسکی ندارد اما سادیو مانه را دارد. مهاجمی سنگالی که بعد از دوران بسیار موفق در لیورپول به آلمان آمده و به‌دنبال تکرار دستاوردهایش است. مانه برای بازی در وسط خط حمله ساخته شده و قدرت بدنی و تکنیک بالایی دارد ضمن اینکه خودخواه نیست و در زمین و هوا قدرتمند است. مثل دورتموند، تقویت دفاع برای بایرن اهمیت بیشتری دارد. در سال‌های 2017-2012 به طور متوسط در لیگ 20 گل خوردند در حالی که در پنج فصل اخیر این آمار به 6/34 گل رسیده. برای یولین ناگلسمان دفاع از خط حمله شروع می‌شود و لواندوفسکی مشارکت زیادی در دفاع نداشت و حالا ناگلسمان می‌تواند بایرن را همان طور بسازد که می‌خواهد. بایرن او در فصل قبل 37 گل خورد، درست به اندازه هوفنهایم و لایپزیگ در فصل اول کار با این مربی جوان. لایپزیگ فصل به فصل با ناگلسمان بهتر شد و جایی برای نگرانی هواداران بایرن نیست بخصوص با خریدی که کرده‌اند. آمدن ماتیس دلیخت از یوونتوس به معنای آن است که سه تا از چهار خرید گران‌قیمت تاریخ بایرن مدافعان میانی بوده‌اند و همه در این تیم حضور دارند.  بایرن این فصل به تیم واقعی ناگلسمان شباهت بیشتری پیدا کرده، اگر تغییرات به زمان احتیاج داشته باشد، دورتموند شاید از فرصت استفاده کند اما اگر نه، یازدهمین قهرمانی متوالی در دسترس است.