printlogo


کد خبر: 248755تاریخ: 1401/4/1 00:00
گفت‌و‌گوی اختصاصی ایران ورزشی با حسین وفایی، آقای ایرانی اسنوکر جهان
با افتخار الگویم علی دایی است

سؤال و جواب
سعید زاهدیان  
حسین وفایی، تنها اسنوکرباز حرفه‌ای ایران در دنیا، حرف‌های جالبی می‌زند. پسر آرام اسنوکر خودش هم نمی‌داند چطور به جمع حرفه‌ای‌های دنیا رسیده. تنها می‌داند تلاش کرده و تلاش. حتی خنده‌های دیگران هم او را ناامید نکرده است. رونی سالیمون اولین الگوی وفایی بود، اما کم‌کم آن را با کریس رونالدو و علی دایی عوض کرد تا به قول خودش انسان بهتری شود. این گفت‌و‌گو البته زیاد ربطی به رشته ورزشی وفایی ندارد و محوریت آن فوتبال است.
 
در صفحه شخصی در اینستای شما سرک کشیدم. دیدم کلی ورزشکار مثل دیوید بکام، مسی، کریم بنزما، رونالدو حتی علی دایی و سردار آزمون را فالو داری، ظاهراً به فوتبال علاقه داری، درست است؟
بله، من ورزشکاران را دنبال می‌کنم، بالاخره ورزشکاران ایرانی موفق برایم الگو هستند و سعی می‌کنم از آنها بویژه علی دایی چیزهایی یاد بگیرم. علی دایی الگوی ورزشی همه ما ایرانی‌هاست و درس پس می‌دهیم. امیدوارم ما هم بتوانیم مثل آقای دایی موفق شویم و الگوی خوبی برای بقیه جوانان شویم.
در صفحه‌ات اما اسامی فوتبالیست‌های پرسپولیسی زیاد بود. پرسپولیسی هستی یا استقلالی یا به خاطر اینکه بچه آبادانی به صنعت نفت علاقه داری؟
نه. اینطور نیست که چون تعداد پرسپولیسی‌های زیادی دارم، یعنی پرسپولیسی‌ام. بالاخره آنها دوستانم هستند. من فوتبال را دنبال می‌کنم، اما هوادار تیم استقلال و پرسپولیس نیستم و تنها با بازیکنان دو تیم ارتباط دوستانه دارم. هر دو تیم و همه ورزشکاران ایرانی را دوست دارم. آبادان هم شهرم است و مگر می‌شود از بچگی طرفدار تیم صنعت نفت آبادان نبود. به هر حال فوتبال از آنجا شروع شده.
شما همه خوب‌های اسنوکر دنیا را بردی، کسی مانده که شکست نداده باشی؟
فکر نمی‌کنم. خیلی زیاد نیستند.
ببینید شما جاد ترامپ، رونی سالیوان و مارک سلبی را برده‌ای. شما هم در همان سطح هستی. یک بار می‌بری و ممکن است یک بار هم ببازی. مثل این می‌ماند که یک ولزی در ایران حسن یزدانی را شکست دهد، آیا این‌طوری است یا نه؟
این‌طور است. اما یکسری مسائل را آدم خودش نگوید خیلی قشنگ‌تر است تا اینکه خودش تعریف کند. من ترجیح می‌دهم تا مردم ببینند چه کسانی را برد‌ه‌ام و چه کسانی را نبرده‌ام تا اینکه فریاد بزنم من فلانی و فلانی را برده‌ام. من که می‌دانم چه کار کرده‌ام و امیدوارم روزی برسد که مردم ایران هم بدانند من چه کسانی را شکست داده‌ام.
تو الگویی هم داشتی؟
بله. الگوی من در اسنوکر رونی سالیوان بود و بازی‌های او را می‌دیدم، خیلی چیزها یاد گرفتم. بعد از آن الگوی ورزشی‌ام تغییر کرده و فکر می‌کنم آدم بهتری شده‌ام و روی شخصیتم تأثیر‌گذار بوده. خدا را شکر می‌کنم که الگوی ورزشی جدیدم خیلی بهتر است.
می‌گویی الگوی جدیدت چه کسی است؟
این یک مسأله شخصی است.
ایرانی است یا خارجی؟
هم الگوی ایرانی و هم خارجی. ولی ورزشکاران نامدار و بزرگی هستند.
پس الگوهای جدیدت ورزشکار هستند نه تنها اسنوکرباز. حتی ممکن است والیبالیست، فوتبالیست و... باشند؟
می‌توانند فوتبالیست، بوکسور یا از رشته دیگری باشند. اما بحث این است که وقتی به جایی می‌رسی باید الگوی خوبی هم باشی. نمی‌خواهم وارد حاشیه شوم اما خدا را شکر که الگوی جدیدم روی من تأثیر گذاشته تا انسان بهتری باشم و به مردم و طرفداران احترام بگذارم.
با توجه به حرف‌هایت، برداشت من این بود که الگویت کریستین رونالدو است. درست است؟
با افتخار الگوی زندگی من کریستین رونالدو است و از بین ایرانی‌ها هم علی دایی و افتخار می‌کنم که او الگویم است. از او یاد گرفتم تا همیشه پشت مردمم باشم. او همیشه در همه صحنه‌ها بوده. هیچ کسی به اندازه علی دایی برای مردم دلسوز نبوده، اشک‌هایش واقعی است و فیلم نیست. من هر وقت او را ببینم حتماً از او تشکر ویژه می‌کنم. علی دایی واقعاً الگوی خوبی برای جوانان کشور ما است.
شما انگلیس بودی، تیم ملی فوتبال باید در دور مقدماتی جام جهانی با تیم‌های انگلیس، امریکا و ولز بازی کند. به نظرت تیم ملی ما مقابل انگلیس و امریکا برنده می‌شود و صعود می‌کند.
ورزشکاران ما همه چیز دارند بجز علم ذهن که چه کار می‌توانند بکنند تا موفق‌تر از حالا باشند و ریتم‌شان یکی شود، به شرط اینکه ذهن‌شان یکی باشد. وقتی در اردو هستند کسی روی ذهن آنها کار نمی‌کند. بی‌احترامی نمی‌کنم. وقتی با آنها صحبت ‌کنید، متوجه می‌شوید ورزشکاران هیچ تصویر‌سازی ذهنی ندارند. فکر می‌کنم تیم ملی فوتبال می‌تواند ولز، انگلیس و امریکا را در جام جهانی بزند، به شرطی که از لحاظ ذهنی خیلی قوی شوند. بچه‌ها باید قبول کنند همه چیز دارند. مهدی طارمی با تکنیک فوق‌العاده‌اش در پرتغال بازی می‌کند. باید به آنها اعتماد کرد.
ولی از نظر امکانات کمی ضعیف هستیم. تیم در این اردو شرایط خوبی نداشت ، حتی بازی تدارکاتی. و این شرایط نگران کننده است.
نمی‌شود درباره آن خیلی صحبت کرد. من این مدتی که ایران هستم نمی‌توانم جایی تمرین کنم. نه اینکه نباشد، هست اما امکانات قابل مقایسه نیست و خنده‌دار است. من انگار روی میز ناهارخوری بازی می‌کنم تا روی میز مسابقه. اصلاً فاجعه است امکانات ما.
بین کی‌روش و اسکوچیچ کدام بهتر است؟
من فوتبالی نیستم و تنها به عنوان هوادار می‌گویم. کی‌روش خوب بود، خیلی دفاعی بود. از نتایجش باید گفت چه عملکردی داشت. اسکوچیچ هم تیم را به جام جهانی برد. همه می‌گویند تیمی که اسکوچیچ به جام جهانی برد تیم کی‌روش بود، نه این‌طور نیست. فکر می‌کنم اسکوچیچ موفق‌تر از کی‌روش باشد. البته شکی نیست که کی‌روش مربی درجه یک و موفقی است، او یکسری چیزها گذاشت که اسکوچیچ استفاده می‌کند.
چه نتایجی را در جام جهانی پیش‌بینی می‌کنی.
آنجا کل‌کل درباره فوتبال است. به هر حال انگلیسی‌ها دیوانه فوتبال هستند. فوتبال در خون آنهاست. لیگ جزیره با سرعتی که دارد، من آن را سخت می‌بینم. بدنسازی جدی، سخت و تغذیه عالی و ارگانیک. با ورزشکاری که اینجا همه مواد غذایی‌اش هورمونی است فرق دارد. آنها سریع می‌دوند، انفجاری استارت می‌زنند و اصلاً خسته نمی‌شوند. در لیگ فوتبال ایران توپ در هواست و کسی نمی‌دود. فرق آن مشخص است. فوتبال ایران را که می‌بینی احساس می‌کنی ورزش دیگری است، متفاوت از فوتبال جزیره.
 


Page Generated in 0.0062 sec