گزارش
وصال روحانی
با توجه به شرایط فعلی، این سؤال در ذهن‌مان می‌نشیند که دیدارهای دوستانه مفید برای ملی‌پوشان برعهده کیست؟در آستانه تورنمنت‌های بزرگ، اهمیت جور کردن چنین بازی‌هایی چند برابر می‌شود زیرا حریفان منتخب باید حتی‌المقدور با همان روش‌ها و اسلوب‌هایی بازی کنند که رقبای همگروهی آن کشور در تورنمنت‌های بزرگ بازی می‌کنند. در ارتباط با جام جهانی پیش رو نیز هر حریفی که برای «یوزها» انتخاب می‌شود، باید از دسته و تبار تیم‌هایی باشد که شباهت‌های بارزی با انگلیس، ولز و امریکا یعنی سه تیمی داشته باشد که همگروه ایران در دسته دوم جام جهانی قطر هستند.
اتفاقی بسیار بد
در هر کشوری این دپارتمان بین‌الملل فدراسیون فوتبال آنجا و بازوهای اجرایی و اهرم‌های گفت‌وگویی آن مانند روابط عمومی و مدیریت‌های رسانه‌ای هستند که اقدام به برگزاری دیدارهای تدارکاتی لازم در راه تقویت تیم ملی می‌کنند. این نهادها با برقراری ارتباط با فدراسیون فوتبال کشورهایی که هم تیم‌های‌شان قوی هستند و هم صاحب سبک و روشی مشابه به حریفان رسمی بعدی تیم ملی کشور متقاضی دیدارهای دوستانه‌اند، بر سر کلیات و سپس جزئیات این دیدارها رایزنی و تحقیق و در نهایت امور لازم را قیمت‌گذاری می‌کنند و در صورت تأیید نهایی، هزینه‌های لازم را می‌پردازند و کار را قطعی و نهایی و اجرایی می‌کنند. انتخاب اولیه رقبا برای دیدارهای تدارکاتی توسط کارشناسان فدراسیون فوتبال صورت می‌گیرد و بدیهی است که نظر سرمربی تیم ملی هم باید در این خصوص لحاظ شود و در نهایت تیم و حریفی انتخاب گردد که هم حریفی دست و پا بسته نباشد و هم هم‌ردیف و صاحب روش‌های مشابه با نحوه کار رقبای آن کشور در دیدارهای رسمی بعدی باشد. اینکه روابط عمومی و دپارتمان بین‌الملل برای انتخاب حریفان تدارکاتی به هر کشور در دسترسی روی بیاورند و بهانه‌شان مسائلی مثل تحریم ایران توسط برخی کشورهای غربی و محدودیت‌ها و تحمیل‌های برخاسته از آن و اینگونه نکات باشد و سپس سرمربی ایران مجبور شود به سبب کیفیت متوسط این رقبا یا همخوان نبودن آنها با حریفان رسمی بعدی کشورمان آن دیدارها را منتفی سازد، اتفاق بسیار بدی است که خبر از حرفه‌ای نبودن و طبق اصول عمل نکردن نهادهای مربوطه و در نهایت ضعف فدراسیون در ساماندهی اموری بدیهی از این دست می‌دهد.
بازی‌های تدارکاتی در قالب دیدارهای رسمی
اسکوچیچ حتی برای چهار دیدار حیاتی مرحله دوم انتخابی جام جهانی 2022 در قاره آسیا در شرایطی که باید هر چهار بازی را می‌بردیم، خواستار دیدارهای تدارکاتی نشد و می‌گفت دو بازی دیگرمان در همان چهارچوب که مقابل تیم‌های بدوی کامبوج و هنگ‌کنگ بود، حالت همان دیدارهای تدارکاتی را برای ما پیدا می‌کرد. او همان رویه را برای مرحله نهایی انتخابی جام جهانی هم در پیش گرفت و چون از این دیدارها هم فقط با یک شکست مقابل کره جنوبی فارغ شد و سه دور مانده به پایان مسابقات مجوز صعود گرفت.
دست رد به سینه اروگوئه
اسکوچیچ امکان انجام دیداری دوستانه با اروگوئه را رد کرد و استدلالش این بود که رفتن به سفری با لزوم بیش از 20 ساعت پرواز با هواپیما ارزش آن را ندارد. اروگوئه هم البته شبیه به هیچ یک از سه همگروهی ایران در جام جهانی بیست و دوم بازی نمی‌کند اما الجزایر هم همین وضعیت را داشت و اگر قرار بود حریفی گزینش شود که شبیه بودن یا نبودنش شرط نباشد، طبعاً اروگوئه با امثال کاوانی و سوارس بسیار باکلاس‌تر و تواناتر از الجزایری عمل می‌کرد که 6-5 بازیکن اصلی‌اش را هم روبه‌روی ما قرار نداد.
بردن انگلیس و ولز که کاری ندارد!
در ارتباط با جور کردن رقبای تدارکاتی لازم طی دو «فیفادی» بعدی، همچنان شعارهایی شنیده می‌شود. یا حریفان بی‌ربطی را روبه‌روی خود خواهیم دید یا رقبای با ربطی که در نهایت و در دقیقه 90 اعلام خواهد شد پول زیادی خواسته‌اند که قابل پرداخت نبوده و یا محل انجام مسابقه چیزی نبوده که به سود ما باشد .
نمی‌دانیم، شاید هم سرمربی ایران بعد از دیدن نتایج بسیار ضعیف انگلیس در لیگ اخیر ملت‌های اروپا و نتایج ناامیدکننده ولز در همین دیدارها به این نتیجه رسیده که آنها و همچنین امریکا را هم می‌توان بدون دیدارهای تدارکاتی سطح بالا و حتی سطح پایین برد و برای اولین بار در تاریخ حضورمان در مرحله نهایی جام‌های جهانی، از گروه‌مان صعود کرد!