سپاهان در نقل‌وانتقالات تابستانی امسال، متفاوت با تیمی است که در پیش‌فصل‌های گذشته می‌دیدیم و تحسین می‌کردیم؛ سردتر، نگران‌کننده‌تر و با آینده‌ای مبهم‌تر. طلایی‌های اصفهانی در ۴ سال گذشته و در دوران امیر قلعه‌نویی و محرم نویدکیا، در همان هفته‌های نخست پنجره تابستانی با حفظ اغلب مهره‌های شاخص تیم‌شان و جذب بازیکنان مورد نظر، بار خود را بسته و برنامه تمرینی پیش‌فصل‌شان را زودتر از اکثریت رقبای داخلی خود آغاز می‌کردند. اما با استعفای ناگهانی نویدکیا، امسال نه‌تنها تکلیف نیمکت سپاهان نامشخص است، بلکه تیم سوم لیگ برتر با لیستی ۹ نفره از بازیکنانی که قراردادشان به پایان رسیده مواجه ‌است؛ لیستی که تا امروز ۴ بازیکن آن به‌طور رسمی از اصفهان رخت بسته‌اند و ۵ نفر دیگر نیز به تمدید قرارداد نزدیک نیستند.

فارغ از آینده نیمکت طلایی‌ها، خط دفاعی آنان در شرایط بسیار ناپایداری قرار گرفته ‌است. شیرهای اصفهانی در حالی در ۱۵ بازی آخر فصل قبل خود تنها سه بار موفق به ثبت کلین‌شیت شده‌اند که این عملکرد ضعیف در درجه اول به عملکرد نامطمئن رشید مظاهری و کریستوفر نت درون قفس توری و زوج کند نژادمهدی و ولسیانی در قلب خط دفاع تیم نسبت داده می‌شد. پیوستن دانیال اسماعیلی‌فر به پرسپولیس دست اصفهانی‌ها را از مدافع طراز اول خالی‌تر کرده؛ بخصوص نبود دفاع کناری ذخیره در سال گذشته، باعث خستگی شدید اسماعیلی‌فر و نورافکن در هفته‌های پایانی شده‌ بود.

گمانه‌زنی‌ها در مورد امضای قریب‌الوقوع قرارداد با فلیکس ماگات مشهور یا ژوزه مورایس (دستیار سابق ژوزه مورینیو)، اخبار امیدبخش اردوی اصفهان هستند که به حقیقت به‌شدت نزدیک‌اند. با این حال، حتی چنین سرمربیان مشهوری در همان روزهای ابتدایی حضورشان در نقش جهان باید با چالش‌هایی همچون تغییر گسترده لیست بازیکنان تیم، ترمیم خط دفاعی و افت روحی و کیفی ستاره‌هایی نظیر مسعود ریگی و رشید مظاهری دست‌وپنجه نرم‌ کنند. کمبود ستاره در دسترس در بازار داخلی نیز کار سپاهان برای جایگزینی جداشده‌های پرتعداد این فصلش را سخت خواهد کرد. از این رو، شاید برای ترمیم دژ بی‌دفاع و فرسوده سپاهان، هواداران این تیم حتی نیاز به یک نیم‌فصل صبوری داشته ‌باشند.