این وضعیت اما به سرعت دگرگون شد. بازیکنان کلیدی سپاهان یکی بعد از دیگری در حال توافق با باشگاه‌های مدعی لیگ برتری هستند و ماندن را به رفتن ترجیح می‌دهند. بازیکنان که با کانال‌های مختلفی به باشگاه متصلند، نشانه‌های بحران را زودتر از دیگران متوجه می‌شوند. سپاهان به‌دلیل بودجه خوب و مدیریت باثباتش همیشه از مقاصد جذاب برای بازیکنان مطرح فوتبال بوده و بی‌دلیل نیست که این بازیکنان علاقه‌ای به تمدید ندارند.

سپاهان تا امروز دانیال اسماعیلی‌فر، سجاد شهباززاده، سروش رفیعی و گئورگی گولسیانی را از دست داده و محمدرضا حسینی، مسعود ریگی، محمد نژادمهدی، یاسین سلمانی، شهریار مغانلو و کریستوفر کنت هم ممکن است در روزهای آینده از این مجموعه جدا شوند.

نویدکیا بعد از قهر و آشتی‌هایی که فصل گذشته داشت این بار برای همیشه از سپاهان جدا شد، ولی موضوع نگران‌کننده تعلل باشگاه در انتخاب سرمربی جدید است. نام چند مربی خارجی این روزها مطرح شده و حتی رسانه‌های پرتغالی گزارشی از سفر مخفیانه مورایس به اصفهان منتشر کردند، ولی هنوز از توافق هیچ خبری نیست.

آنچه بلاتکلیفی در سپاهان را بیشتر کرده وضعیت مبهم مدیریت باشگاه و مهمتر از همه محمدرضا ساکت است. شنیده می‌شود که مدیرعامل باسابقه و پرنفوذ سپاهان ممکن است جایگزین شود و تا زمانی که باشگاه به ثبات مدیریتی نرسد، خبری از انتخاب سرمربی جدید نخواهد بود. هر روز که می‌گذرد سپاهان در بازار نقل و انتقالات از رقیبانش جا می‌ماند و اگر سرمربی جدید خیلی دیر انتخاب شود، وارث تیمی می‌شود که استخوان‌بندی‌اش را از دست داده و او باید همه چیز را از نو بسازد. تعداد بازیکنان باکیفیت در فوتبال ایران محدود است و اگر سپاهان دیر بجنبد، پیدا کردن جانشین مناسب برای جداشده‌ها عملاً غیرممکن خواهد بود.

سپاهان با نویدکیا در دو فصل گذشته دوم و سوم شده بود، ولی اگر این تیم از بازیکنان باکیفیت خالی شود، بعید نیست که دوباره به روزهای بحرانی چند سال قبل برگردد. هواداران هنوز فراموش نکرده‌اند که سپاهان در لیگ پانزدهم، روی سکوی یازدهم ایستاد و در لیگ هفدهم فاصله زیادی تا سقوط نداشت و در نهایت چهاردهم شد.