فهرست جدید اسکوچیچ برای اردوی خرداد‌ماه تیم ملی چند نام جدید دارد. عارف آغاسی به گزینه‌های قلب دفاع اضافه شده، امید ابراهیمی پس از درخشش در لیگ ستارگان قطر با الوکره برای اولین بار در فهرست مربی کروات قرار گرفته و نام علی علیپور، مهاجم جدید ژیل ویسنته پس از سال‌ها در کنار سایر مهاجمان دیده می‌شود.

چند بازیکن دیگر هم می‌توانستند در این فهرست باشند. سعید صادقی که یکی از آماده‌ترین بازیکنان لیگ بوده از چشم اسکوچیچ دور مانده و نام پیام نیازمند در بین دروازه‌بان‌ها دیده نمی‌شود.

این لیست هم مثل هر لیست دیگری ورودی و خروجی‌هایی دارد که برای هر تیمی طبیعی است. بازیکنانی مثل خلیل‌زاده و قدوس به‌دلیل مصدومیت غایبند و قایدی که در امارات نیمکت‌نشین است، دعوت نشده.

نکته‌ نگران‌کننده‌تر خلأ یک استراتژی و خط فکری واحد درباره نفرات دعوت‌شده و ترکیب و سبک بازی تیم ملی است. اسکوچیچ در مقدماتی جام جهانی معمولاً آرایش 2-4-4 را انتخاب می‌کرد و در مقاطعی به 1-3-2-4 تغییر سیستم داد، ولی مشخص نیست که برای ادامه مسیر چه نقشه‌ای دارد. تغییرات در پست‌های مختلف تیم ملی هم به قدری زیاد بوده که هنوز نمی‌دانیم کدام بازیکنان در ترکیب اصلی هستند.

مربی کروات هنوز دروازه‌بان اصلی‌اش را انتخاب نکرده، برای دفاع چپ و راست تردیدهایی دارد و برای زوج هافبک میانی همچنان در حال آزمون و خطاست.

در تیم ملی نمی‌توان ترکیب اصلی را بر اساس فرم بازیکنان که در فاصله اردوها بالا و پایین می‌شود، تغییر داد. اگر تغییر آمادگی جزیی باشد، بهتر است که از تغییر ترکیب اجتناب کرد و این ثبات به بازیکنان کمک می‌کند که با نفرات کناری‌شان هماهنگ شوند. اگر سرمربی بخواهد در هر اردو بازیکنان هر پست را تغییر بدهد، هیچوقت نمی‌تواند به هماهنگی برسد. تغییرات تنها در صورتی منطقی است که بازیکن اصلی آن پست افت شدیدی داشته باشد یا بازیکن رقیب پیشرفت خیره‌کننده‌ای را تجربه کند.

مربیان ملی فرصت کوتاهی دارند و باید در اسرع وقت برای هر پست به سلسله مراتب مشخصی برسند و نفرات اول، دو و سوم را بشناسند. در تیم اسکوچیچ هنوز چنین سلسله‌مراتبی نمی‌بینیم و در فاصله چند ماه تا جام جهانی هنوز اسکلت کلی تیم ملی و نفرات ذخیره هر پست نامعلوم است.

مسیری که تیم ملی تا امروز با اسکوچیچ طی کرده بیشتر در برابر حریفان آسان‌تر آسیایی بوده، ولی تیم ملی از این به بعد باید برای رقابت با حریفان سرسخت‌تر آماده شود که نیاز به ابزار و برنامه متفاوتی دارد.

بازی برگشت با کره جنوبی در سئول محک خوبی بود تا اسکوچیچ کمبودهای تیمش را بشناسد و به‌دنبال رفع آنها باشد. بازی دوستانه بعدی تیم ملی نشان می‌دهد که او چقدر این مشکلات را شناخته و توانسته رفع کند.